سرمایه گذاری خطر پذیر

از مهم ترین دغدغه های بنگاه های اقتصادی، دستیابی به راه های تأمین مالی است که در خصوص بنگاه های تازهتأسیس و نوپا این قضیه به شکل جدی تری مطرح است. سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) ایده ای جهت تأمین مالی این دسته از بنگاه هاست که امروزه در اقتصادهای جهانی مورد استفاده و استقبال قرار دارد. با توجه به آنکه روش متعارف این دسته از سرمایه گذاری ها با موازین شریعت همخوانی ندارد، کشورهای اسلامی در پی استفاده از الگوی سرمایه گذاری خطرپذیر اسلامی در قالب عقود شرعی از جمله عقود مشارکتی هستند.  این تحقیق با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و یک الگوی رهیافت ریاضی سعی دارد ضمن تبیین الگوی سرمایه گذاری خطرپذیر اسلامی، استراتژی خروج از آن را برای سرمایه گذاران در قالب عقد مشارکت کاهنده تشریح نماید. نتایج این مطالعه نشان می دهد در استراتژی خروج مدنظر، مدت زمان لازم برای دراختیارگرفتن کامل پروژه اقتصادی توسط کارآفرین به سه عامل سرمایه سرمایه گذار، سرمایه کارآفرین و سود مورد انتظار در هر دوره بستگی دارد. تبیین نحوه و جهت این وابستگی ها در دو حالت بازدهی ثابت و متغیر در پروژه های اقتصادی، دیگر نتایج این مطالعه را تشکیل می دهد.

هدف این پژوهش بررسی اثر تعدیلگری  میزان اصالت رهبری  ادراک شده ارائه دهنده طرح (کارآفرین) در موفقیت شرکت نوپای ایجاد شده است. نوع تحقیق بر اساس هدف کاربردی و روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی شرکت های نوپای دانش بنیان که از تسهیلات صندوق نوآوری و شکوفایی استفاده کرده اند می باشد و اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه و داده های موجود در بانک داده های صندوق جمع آوری گردیده است. برای تحلیل داده ها از آزمونهای ناپارامتریک در نرم افزار پی ال اس استفاده شده است. نتایج حاصله بیانگر آن است که میزان اصالت رهبری ادراک شده ارائه دهنده طرح به عنوان متغیری تعدیلگر می تواند بر روی رابطه کیفیت طرح ارائه شده و موفقیت شرکت نوپا اثر مثبت داشته باشد، بنابراین استفاده از فاکتور میزان اصالت رهبری ارائه دهنده طرح به عنوان یکی از فاکتورهای انتخاب ازمیان طرح ها می تواند باعث کاهش شکست درشرکت های سرمایه گذاری خطر پذیر شود.

ارزیابی در صنعت سرمایه گذاری ریسک پذیر یکی از موضوعات چالشی فعالان و محققان این حوزه است. زمان بسیار محدود ارزیابی، عدم وجود اطلاعات مورد نیاز برای امکان سنجی اقتصادی طرح های سرمایه گذاری ریسک پذیر، خطاهای شناختی ارزیاب و ... همگی موجب شده تا ارزیابی طرح ها در سرمایه گذاری ریسک پذیر از دیگر موارد مشابه مجزا گردد و دقت و سرعت در ارزیابی به یکی از مزیت های سرمایه گذاران ریسک پذیر تبدیل شود. در این مقاله تلاش می شود تا با استفاده از روش ریاضی تحلیل پوششی داده ها، کارآیی متقاطع و روش تصمیم گیری ویکور، بخشی از مشکلات ارزیابی به وسیله کاهش زمان غربال گری، کاهش تأثیر سلیقه و تعصبات ارزیاب، فراهم کردن امکان تصمیم گیری گروهی، فراهم کردن امکان مقایسه تعداد زیاد گزینه ها با در نظر گرفتن تعداد زیاد معیارها و وزن آنها، عدم نیاز به تعیین وزن معیارها تعدیل گردد. برای این منظور از طریق مصاحبه با فعالان داخلی سرمایه گذاری ریسک پذیر معیارهای بومی استخراج شدند و عملکرد مدل ریاضی پیشنهادی با پیاده سازی در شرکت سرمایه گذاری کارآفرینی هاتف و مقایسه با نظر خبرگان، بررسی گردید. مجموعه معیارهای بومی و همچنین ارائه روش ساده و کارآمد ریاضی تصمیم گیری، بدون نیاز به وزن معیارها و یکسان کردن بعد معیارها از جمله دستاوردهای این پژوهش می باشد. نتیجه به دست آمده از مدل برای طرح رتبه اول با نظر ارزیابان شرکت برای اطلاق طرح نمونه به آن، همخوانی داشت البته اطلاعات کافی برای مقایسه رتبه بندی سایر طرح ها با نظر کارشناسان در دست نبود.

هدف پژوهش حاضر این است که عوامل مؤثر بر تأمین مالی خارجی نوآوری در شرکتهای کوچک و متوسط را با مطالعه عمیق پیشینه پژوهش شناسایی و الگویی را برای آن ارائه نماید. با بررسی عمیق 257 مقاله، کتاب و پایان نامه از منابع معتبر داخلی و خارجی، از روش فراترکیب و نرم افزار تحلیل کیفی MAXQDA 10.0 استفاده شد و نتایج حاکی از آن بود که عوامل برون سازمانی و درون سازمانی بر تأمین مالی خارجی نوآوری شرکتهای کوچک و متوسط تأثیر می گذارند. در دسته عوامل درون سازمانی، عوامل فنی و ساختاری، انسانی و سیاستی و در دسته عوامل برون سازمانی، عوامل قانونی، سیاستی و زیرساختی بر تأمین مالی خارجی نوآوری شرکتهای کوچک و متوسط اثر گذار هستند. نهایتاً، الگویی از عوامل مؤثر بر تأمین مالی خارجی نوآوری ارائه گردید. نتایج حاضر می تواند چراغ راه شرکتهای کوچک و متوسط در تأمین مالی خارجی نوآوری باشد.