حاشیه نشینی شهری

هدف اصلی از نگارش این نوشتار پرداختن به مسئله حاشیه نشینی و اسکان غیر رسمی و پیامدهای آن در کلان شهر تهران است. کلانشهر تهران در عین اینکه نقش عمدهای در توسعه اقتصادی ملی بر عهده دارد، به دلیل گسترش فضایی نامنظم و بیرویه که در نتیجه جابهجایی و تغییر مکان فعالیتها و جمعیت از مرکز شهر به خارج از شهر و پراکنش در نواحی فراشهری بوده، آسیبهای اجتماعی مختلفی را بهوجود آورده است. از سوی دیگر، بی توجهی به معضلات پیرامون شهر موجب تهدید متن شهر شده و انواع آسیبهای اجتماعی، روانی، آسایشی و امنیتی را به وجود آورده و به تعبیری؛ حاشیه بر شهر حاکم شده است.

مقدمه: امروزه یکی از مسائلی که سلامت خانواده و به مراتب سلامت جامعه را تحت تاثیر قرار داده و پیامدهای مخرب و جبران ناپذیری در پی داشته است، شیوع رفتارهای پر خطر در میان اقشار مختلف، به ویژه در بین جوانان می باشد. در سال های اخیر با توجه به تغییرات سریع اجتماعی، از سوی سازمان های بهداشتی، مجریان قانون و سیاست گذاران اجتماعی بروز این رفتارها، به عنوان یکی از مهمترین مشکلات موجود در جامعه مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی رابطه بین شکاف نسلی و بروز رفتارهای پرخطر در بین جوانان حاشیه نشین شهر قزوین انجام شده است. داده و روش: روش تحقیق مورد استفاده در پژوهش حاضر، از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه جوانان 29-15 سال شهر قزوین می باشد که در مناطق حاشیه نشین، سکونت دارند. حجم نمونه از طریق فرمول آماری کوکران و به شیوه نمونه گیری هدفمند به تعداد 380 نفر جهت گردآوری اطلاعات لازم انتخاب برآورد شده است. نرم افزار مورد استفاده نیز جهت تجزیه و تحلیل داده ها SPSS می باشد. یافته ها: نتایج نشان داد که همبستگی بین متغیر شکاف نسلی با تمامی مولفه های رفتارهای پرخطر از نظر آماری مورد تایید می باشد، نوع رابطه نیز مثبت و مستقیم بوده است. همچنین متغیرهای حاضر در مدل رگرسیونی توانسته اند 2/43 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نمایند. نتیجه گیری: باتوجه به نتایج حاصل، تعامل و بین دو نسل جوانان و والدین و مذاکره بر سر ارزش های مورد منازعه براساس الگوهای منطقی و اهمیت دادن به انتظارات و ارزش های جوانان توسط نسل بزرگسال بیش از پیش ضروری است.