پارکهای علم و فناوری

یکی از مقولاتی که طی سالیان اخیر ذهن پژوهشگران علم مدیریت، بالاخص حوزه مدیریت فناوری را بخود مشغول ساخته، رویکرد دارائی‌محور و به‌تبع آن راهبرد سرمایه‌های فکری در اتخاذ فناوری می‌باشد. از جمله اهداف این تحقیق شناسایی و تبیین نقاط قوت و ضعف هریک از روش‌های کسب فناوری و تعیین ارتباط آن با ابعاد سرمایه‌های فکری بوده‌است. نتایج حاصل از مطالعه آماری صورت گرفته نشان از تفاوت معنادار مابین راهبرد فعلی و مطلوب اکتساب فناوری و همچنین عدم توجه کافی به سرمایه‌های انسانی و ارتباطی و توجه ضعیف به سرمایه ساختاری در مؤسسات مورد مطالعه بوده‌است. در پایان با استفاده از یکی از روش‌های تصمیم‌گیری چند‌معیاره، اقدام به رتبه‌بندی راهبرد اکتساب فناوری با توجه به ابعاد سرمایه‌های فکری از منظر پاسخگویان شده‌است. به نظر می‌رسد وجود نگرشی جامع بر سرمایه‌های سازمانی اعم از سرمایه‌های مشهود یا فیزیکی و سرمایه‌های نامشهود( سرمایه فکری، سرمایه اجتماعی،...) چهارچوب مناسب‌تری در جهت تعیین راهبرد اکتساب فناوری را مهیا سازد.

مقاله مستخرج از این تحقیق ناظر بر پژوهش های غیرآزمایشی و از نوع الگویابی معادله های ساختاری بوده و هدف آن تبیین نقش خدمت های پارکهای علم و فناوری در رشد شرکت های فناورانه محور است. جامعهی آماری شامل 104 شرکت از شرکت های فناورانه محور مستقر در پارکهای علم و فناوری شهر تهران بوده و برای نمونه گیری از دو روش طبقه ای و دومرحله ای(62=n) استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد که بین خدمات ارایه شده به شرکت ها و رشد آن ها رابطه علّی به میزان 71% وجود دارد. مولفه های استقرار، خدمات مشاوره ای، مزایای حضور و امکانات زیر ساختی از مولفه های اصلی خدمات پارکهای علم و فناوری است که مولفه استقرار با ضریب 73% بیش ترین رابطه را با متغیر خدمات پارکها دارد. هم چنین رشد شرکت های فناورانه را نیز میتوان از تغییرات میزان فروش، سودآوری و اشتغال اندازه گیری کرد که مولفه اشتغال با ضریب 58% بیش ترین رابطه را با متغیر رشد شرکت ها دارد. بهبود خدمات رسانی در پارکها نظیر افزایش کیفی و کمی امکانات و خدمات پارکها، تقویت منابع، زیر ساخت ها، تشکیلات مناسب و ساختار حمایتی منسجم پارکهای فناوری و در نهایت مشاوره های تخصصی خصوصا در زمینه های مدیریتی و بازاریابی از جمله پیشنهادات کاربردی این مطالعه برای رشد شرکت های جدید فناورانه محور است.