عاملهای هوشمند

امروزه یکی از چالش‌های اصلی شبکه‌های ترافیکی، هدایت وسایل نقلیه به مقصدشان تحت وضعیت پویای ترافیک با هدف کاهش زمانهای سفر و استفاده موثرتر از ظرفیتهای موجود شبکه است. در پاسخ به مسایل بیان شده، سیستم هدایت مسیر پویا رویکردی موثر به نظر می‌رسد. این سیستم از جمله حوزه‌های مهم فعالیت سیستمهای هوشمند حمل‌و‌نقل است. هسته اصلی سیستم هدایت مسیر پویا، محاسبات کوتاه‌ترین مسیر بر اساس شرایط جاری (اطلاعات زمان واقعی) است. بنابراین با توجه به ضرورتهای بیان شده، هدف کلی تحقیق را می‌توان در قالب توسعه راهبرد قوی مسیریابی برای سیستم‌های هدایت مسیر تحت وضعیت پویای محیط تعریف کرد. به این منظور در این مقاله با بیان یک چارچوب مفهومی‌هدایت مسیر مبتنی بر ساختار مسیریابی غیرمتمرکز، به چگونگی کاربرد تکنیکهای عامل گرا با تاکید بر یادگیری تقویتی به عنوان یک راه حل در مواجهه با نامعینی‌های مسأله مسیریابی وسایل نقلیه در شبکه‌های ترافیکی پرداخته شده است. از نتایج مهم تحقیق ارایه شده می‌توان به توانائی مدلهای یادگیری پیشنهاد شده در ارایه سیاست یا استراتژی انتخاب مسیر در تطبیق با شرایط پویای ترافیکی و نیز ارایه آلترناتیوهای مختلف پیشنهادی طی مسیر برای رانندگان با هدف حداقل کردن معیار زمانهای سفر وسایل نقلیه اشاره کرد.

چکیده: هوش مصنوعی یکی از شاخه های علوم کامپیوتر است و به توسعه سخت افزار و نرم افزارهایی اطلاق میشودکه از تفکر انسان الگو می گیرند . در حوزه حسابرسی نیز مسائل مختلف از جمله افزایش رقابت مسائل حقوقی و تمایل به بالابردن کارائی و اثر بخشی ، انگیزه لازم جهت استفاده از تکنولوژی اطلاعات و هوش مصنوعی را به وجود می آورد و سبب می گردد سیستمهای اطلاعاتی مبتنی بر کامپیوتر بعنوان ابزارهای مهمی در حرفه مطرح گردند. هدف از انجام پژوهش روشن شدن برخی از جوانب نظری موضوع بوده است تا بعضی از دلایلی که از دیدگاه نظری سبب عدم استفاده از این نرم افزارها شده است شناسایی و مورد بررسی ق رار گرفته است . همچنین حسابداران رسمی شاغل در سازمان حسابرسی وموسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران به عنوان جامعه آماری اصلی وپاسخ دهندگان به پرسشنامه، انتخاب گردیده اند . برای جمع آوری اطلاعات،از روش کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شده است . تجزیه و تحلیل داده ها ازطریق آزمون تی استیودنت وآزمون تحلیل واریانس فریدمن انجام شده است.تجزیه وتحلیل اطلاعات جمع آوری شده به کمک پرسشنامه حاکی از آن است که حرفه حسابرسی در ایران به دلیل 1) نداشتن آگاهی کافی از کاربرد عاملهای هوشمند 2) نامشخص بودن منافع به کارگیری عاملهای هوشمند در مقایسه با هزینه های آن 3) نبود متون کافی در زمینه کاربرد عاملهای هوشمند4) فقدان نرم افزار مناسب جهت امور حسابرسی 5) ابهام در خصوص قضاوت بهتر ،از آنها استفاده نمی نمایند.