ثبت دانش

هدف این مقاله بررسی میزان بکارگیری فرآیند مدیریت دانش و پنج مرحله اصلی ان یعنی کسب دانش، ثبت دانش، انتقال دانش، خلق دانش و کاربرد دانش در سازمان با استفاده از تیوری مجموعه های فازی می باشد. جامعه اماری این تحقیق را 75 نفر از پرسنل یک سازمان خدماتی تشکیل می دهد. به دلیل محدود بودن جامعه آماری، هیچ گونه نمونه گیری انجام نشده و کل جامعه آماری مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور گردآوری داده ها از اعضای جامعه آماری نیز از پرسشنامه استفاده شده است که روایی و پایایی ان مورد سنجش و تایید قرار گرفته است. نتایج بررسی نشان می دهد که در سازمان مورد بررسی میزان بکارگیری پنج مرحله اصلی (ابعاد فرآیند) مدیریت دانش در حد متوسطی می باشد. همچنین بین وضع موجود و مطلوب پنج مرحله اصلی مدیریت دانش در سازمان مورد بررسی فاصله قابل توجهی وجود دارد.

مقاله حاضر مدلی بر مبنای نظریه مجموعه فازی برای تعیین نمره مدیریت دانش در سازمان ارائه می کند؛ این مدل پنج مرحله دارد. در اولین مرحله، متغیرهای ورودی و خروجی مدل براساس نظریه های موجود به دست می آیند. ورودی های این مدل عبارتند از: کسب دانش، ثبت دانش، خلق دانش، تسهیم دانش، و کاربرد دانش و خروجی آن عبارت است از نمره مدیریت دانش سازمان. در مرحله دوم، ورودی ها و خروجی ها پس از افرازبندی، به اعداد فازی تبدیل می شوند. در مرحله سوم، قوانین استنتاج که به صورت قوانین اگر- آنگاه هستند براساس ادبیات موضوع و نظرات افراد خبره تدوین می-گردد. در مرحله چهارم، فازی زدائی انجام می گیرد و در مرحله پنجم، مدل طراحی شده آزمون می شود. نتیجه آزمون مدل نشان می دهد که مدل ارائه شده از اعتبار بالایی برخوردار است. در نهایت، با استفاده از مدل طراحی شده، نمره مدیریت دانش برای صنایع تبریز کار محاسبه شده است. جامعه آماری این تحقیق را 50 نفر از کارکنان این سازمان تشکیل می دهد. به دلیل محدود بودن جامعه آماری، کل جامعه مورد پیمایش قرار گرفته است. به منظور گردآوری داده ها از اعضای جامعه آماری نیز از پرسشنامه استفاده شده است که روایی و پایایی آن مورد سنجش و تأیید قرار گرفته است. نتایج حاصل شده نشان داد که نمره مدیریت دانش در صنایع تبریز کار با درجه عضویت 924/0 در حد متوسط و با 076/0 در حد زیاد است.

بی شک بخش عمده ای از سرمایه و بودجه پروژه ها درکشور ما صرف آموزش و کسب تجربه مدیرانی میشود که مسئولیت مدیریت و راهبری پروژه ها را پذیرفته اند، درحالیکه این تجربه ممکن است عینا در سینه یا قفسه های مدیران و مجریان دیگری بایگانی شده باشد.دراغلب پروژه ها، بکارگیری روش سعی و خطا و ضعف دراستفاده از تجارب و دانش هایی که تا کنون کسب شده به چشم می خورد که درنتیجه آن، مبالغ هنگفتی از سرمایه های ملی به هدر می رود. یکی از عمده ترین مشکلات مطرح درتمامی پروژه های اجرایی، ضعف بکارگیری دانش درمدیریت و اجرای پروژه هاست. دانش و تجارب پروژه ها بیشتردرذهن افراد درگیر دراجرای پروژه باقی می ماند بعبارتی چالش اصلی پروژه های اجرایی ما عدم توجه به مفهوم حافظه سازمانی به عنوان جایگاه نگهداری و بکارگیری ارزشمندترین دارایی موجود و قابل استفاده درپروژه های بعدی سازمان است.