بازتوانی قلبی

به رغم فواید شناخته شده بازتوانی قلبی و تمرین ورزشی اطلاعات محدودی در مورد نتایج این برنامه درمانی در زنان وجود دارد؛ و این روش پیشگیری ثانویه ممکن است کمتر استفاده شده باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر شرکت در برنامه بازتوانی قلبی بر پروفایل چربی میزان تحمل تمرین ورزشی و فشار خون در زنان سنین 45 تا 70 سال پس از سکتة قلبی است. در یک مطالعه نیمه تجربی تعداد 80 زن (با میانگین سنی (8.19±56.40 از بین بیماران قلبی که به واحد بازتوانی مرکز تحقیقات قلب و عروق مراجعه کرده بودند به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. سپس از همه بیماران برای اندازه گیری ظرفیت ورزشی میزان تحمل تمرین ورزشی و فشار خون دیاستولیک و سیستولیک حالت استراحت و تمرین آزمون ورزش از نوع Symptom Limited Exercise Test تحت پروتکل بروس بر روی تردمیل به عمل آمد. بیماران بر حسب ظرفیت ورزشی به دو گروه : بیماران با ظرفیت ورزشی مساوی و یا بالاتر از 6 مت و بیماران با ظرفیت ورزشی پایین تر از 6 مت تقسیم شدند. سپس از آنها خواسته شد تا قبل و بعد از دورة بازتوانی قلبی در آزمایش های نمونه خون برای تعیین پروفایل لیپید شامل کلسترول تام تری گلیسرید لیپوپروتئین های پر چگال و کم چگال شرکت کنند. پس از آن هر دو گروه در یک برنامه بازتوانی قلبی 30 جلسه ای (3جلسه در هفته شامل 30 تا 60 دقیقه تمرین هوازی با شدت 60 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب) شرکت کردند. اگرچه بهبود چشمگیری در بیشتر خصوصیات مورد بررسی در بیماران هر دو گروه نسبت به پیش از برنامه بازتوانی قلبی بدست آمده است اما این تغییرات در گروه با ظرفیت ورزشی پایین تر از 6 مت به ویژه در پروفایل چربی بیشتر بوده است (P<0.05). همچنین نتایج تحقیق چند متغیری هیچگونه تفاوت معنی داری در هر یک از متغیرها بین هر دو گروه پس از برنامه بازتوانی قلبی نشان نداد. به عبارت دیگر هر دو به یک اندازه از شرکت در برنامه های بازتوانی قلبی سود برده اند. در این تحقیق مشخص شد بیمارانی که از ظرفیت ورزشی کمتری برخوردار هستند برای کاهش میزان بستری مجدد مرگ و میر کنترل عوامل خطرساز از جمله پروفایل لیپید به برنامه های بازتوانی قلبی نقش مهمی در بهبود میزان تحمل ورزشی و میزان لیپوپروتئین پرچگال این گونه بیماران زن مسن دارد

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی یکی ازعوامل مرگ و میر گسترده در جهان است و فعالیت بدنی یکی از تاثیر گذارترین روش ها در بهبود وضعیت قلبی عروقی است. هدف این مطالعه بررسی سطوح سرمی CT-1 و RPP بیماران قلبی تحت ( CABG) یا ( PCI ) در پاسخ به یک دوره تمرینات هوازی با شدت متوسط است.روش پژوهش: 30 مرد مبتلا به بیماری قلبی با میانگین سنی 08/6 ± 55 سال و وزن 13/14± 35/80 کیلوگرم که دو ماه از عمل جراحی CABG) یا (PCI آنها گذشته بود در دو گروه تمرین (15n=) و کنترل (15n=) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه با شدت 45 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره (7 تا 15) در مقیاس درک فشار (RPE) به فعالیت پرداختند. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA ) مخلوط در سطح معنی داری ( 05/0 P ≤) یافته ها: تغییرات معنی داری در سطوح سرمی CT-1 مشاهده نشد درگروه تمرین ( 382/0 = p ) و برای گروه کنترل ( 753/0 = p )، ولی کاهش معنی داری در RPP تنها در گروه تمرین تمرین مشاهده شد (041/0 = p ) و در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد.( 753/0 = p )نتیجه گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط بدون افزایش در سطوح سرمی CT-1 در بیماران قلبی تحت CABG) یا (PCI باعث کاهش معنی داری در RPP این بیماران می شود که نشان دهنده کاهش در اکسیژن مصرفی بافت قلبی است