علی سروش

مقدمه: بیماری های قلبی عروقی یکی ازعوامل مرگ و میر گسترده در جهان است و فعالیت بدنی یکی از تاثیر گذارترین روش ها در بهبود وضعیت قلبی عروقی است. هدف این مطالعه بررسی سطوح سرمی CT-1 و RPP بیماران قلبی تحت ( CABG) یا ( PCI ) در پاسخ به یک دوره تمرینات هوازی با شدت متوسط است.روش پژوهش: 30 مرد مبتلا به بیماری قلبی با میانگین سنی 08/6 ± 55 سال و وزن 13/14± 35/80 کیلوگرم که دو ماه از عمل جراحی CABG) یا (PCI آنها گذشته بود در دو گروه تمرین (15n=) و کنترل (15n=) قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه با شدت 45 تا 70 درصد ضربان قلب ذخیره (7 تا 15) در مقیاس درک فشار (RPE) به فعالیت پرداختند. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA ) مخلوط در سطح معنی داری ( 05/0 P ≤) یافته ها: تغییرات معنی داری در سطوح سرمی CT-1 مشاهده نشد درگروه تمرین ( 382/0 = p ) و برای گروه کنترل ( 753/0 = p )، ولی کاهش معنی داری در RPP تنها در گروه تمرین تمرین مشاهده شد (041/0 = p ) و در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد.( 753/0 = p )نتیجه گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط بدون افزایش در سطوح سرمی CT-1 در بیماران قلبی تحت CABG) یا (PCI باعث کاهش معنی داری در RPP این بیماران می شود که نشان دهنده کاهش در اکسیژن مصرفی بافت قلبی است

دیپلماسی عمومی تأثیر و نقش اساسی در دستیابی به منافع ملی کشورها و کسب قدرت و اعتبار بین المللی دارد و امروزه با هزینه ی کم و اثرگذاری پایدار نسبت به سایر منابع سنتی قدرت در سیاست خارجی کشور جایگاه ویژه ای دارد. جمهوری اسلامی ایران نیز در گام دوم انقلاب و در آستانه ی تشکیل دولت اسلامی، نیازمند بازتولید و تقویت مؤلفه های قدرت نرم خویش برای ارتقاء اعتبار و نفوذ در عرصه ی بین المللی با تکیه بر عناصر انسانی، مذهبی و غنای فرهنگی و تاریخی در محیط راهبردی خویش در قالب دیپلماسی عمومی است. حال سؤال اصلی این است که راهبردهای دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران جهت گسترش اندیشه ی تمدنی انقلاب اسلامی در گام دوم انقلاب چه خواهد بود؟ با بهره گیری از روش پویش محیطی و احصاء قوت ها، ضعف ها، تهدیدها و فرصت ها راهبردها شناسایی و اولویت بندی شد و راهبردهای تقویت دیپلماسی فرهنگی احصاء گردید تا در عرصه ی سیاست گذاری، برنامه ریزی و اجرا مثمر ثمر باشد.