علاقه مندی

هدف از این تحقیق، مقایسه میزان علاقه مندی به شرکت در ورزش هندبال و عوامل انگیزشی مؤثر میان بازیکنان تیم های ملی هندبال ایران و کره برای شرکت در چنین ورزشی بوده است. این تحقیق به روش علّی- مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری شامل: کلیه بازیکنان (28 نفر) تیم های ملی هندبال ایران و کره شرکتکننده در سیزدهمین دوره مسابقات هندبال مردان قهرمانی آسیا بوده است. دو پرسشنامه استاندارد انگیزش شرکتکنندگان(PMQ)، شامل: پرسشنامه علاقه مندی شرکتکنندگان به فعالیت ورزشی(ASPFQ) و پرسشنامه جمعیت شناختی، ابزارهای تحقیق را تشکیل دادند. در این تحقیق، برای توصیف داده ها (توزیع فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون فرضیه ها ازتحلیل واریانس (ANOVA)، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چندعاملی(MANOVA) استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس تفاوت معنیداری را بین عوامل انگیزشی بازیکنان ایران و کره (**558/8= F ،001/0= P) جهت شرکت در ورزش هندبال نشان داد. ضریب همبستگی پیرسون عوامل هشت گانه انگیزش بازیکنان دو کشور را برای شرکت در ورزش هندبال، مثبت و مرتبط (05/0≥ P & 01/0≥ P ) نشان داد. در نهایت نتایج تحلیل واریانس چندعاملی تفاوت معنیداری (**569/15= F ، 001/0= P) را بین ملیت و شرکت در فعالیت های ورزشی نشان داد. به منظور توسعه و رشد میزان مشارکت و علاقه مندی به ورزش هندبال در کشور، نیازمند برنامه ریزی گسترده بر اساس اولویت بندی عوامل انگیزشی توسط بازیکنان تیم ملی ایران و مقایسه آن با تیم ملی کره هستیم.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه نوع و میزان علاقه مندی نوجوانان و جوانان به رسانه های آموزشی پلیس انجام پذیرفت. روش انجام این پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه هدف شامل نوجوانان و جوانان شهر همدان است که از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان با تعداد نمونه 400 نفر انتخاب گردید و پرسشنامه محقق ساخته (ترجیح رسانه ا ی) در بین نمونه های انتخاب شده توزیع شد. روایی پرسشنامه نامبرده با بهره گیری از نظرات هفت نفر از صاحب نظران حوزه رسانه و پایایی آن نیز از طریق محاسبه آلفای کرونباخ 85/0 محاسبه گردید. در ادامه، جهت تجزیه وتحلیل سؤال های موردنظر از شاخص های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون تی تک گروهی، آزمون فریدمن، آزمون خی دو، تک متغیر و دومتغیره استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که میزان استفاده نوجوانان و جوانان شهر همدان از رسانه ها بالاتر از حد متوسط است و علاقه مندی آن ها برای دریافت برنامه های آموزشی پلیس ابتدا رسانه های دیداری- شنیداری و بعد از آن به ترتیب: رسانه های تصویری و شنیداری، رسانه های چندحسی، رسانه های تصویری، رسانه های شنیداری و رسانه های نوشتاری است.

هدف اصلی این پژوهش عبارت بود از بررسی ارتباط بین «پنج عامل بزرگ شخصیتی» و مؤلفه های اُلگوی MUSIC درباره انگیزش تحصیلی (MAMM). برای به دست آوردن داده ها زمینه یابی با استفاده از دو ابزار انجام شد. «پرسشنامه پنج بزرگ» (BFI)، که صفات شخصیتی پنجگانه دانشجویان را اندازه گیری می کرد، «پرسشنامه اُلگوی MUSIC در زمینه انگیزش تحصیلی» (MAMMI) که باورهای انگیزشی دانشجویان را اندازه می گرفت. داده های با استفاده 300 دانشجوی رشته آموزش از راه دور در دانشگاه های استان همدان به دست آمده است. تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل عامل تأییدی با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری به انجام رسید تا به این پرسش پاسخ داده شود: «تا چه اندازه عوامل بزرگ شخصیتی FFM به مؤلفه های MAMM مرتبط هستند»؟ مدل های اندازه گیری برای هر دو متغیر دارای برازش مناسب بود. همچنین، چندین مسیر ساختاری معنادار نیز به دست آمدند: تجربه پذیری و وجدانی بودن دارای اثری منفی و معنادار بر توانمندسازی بودند، در حالی که برونگردی دارای اثری مثبت و معنادار بر توانمندسازی، سودمندی، و علاقه مندی بود. علاوه بر این، دلپذیری اثری مثبت و معنادار بر سودمندی، موفقیت، علاقه مندی، و مراقبت بود. در نهایت، روان آزردگی گرایی اثری منفی بر موفقیت نشان داد. یافته های پژوهش نشان داد عوامل شخصیتی قادر به پیش بینی انگیزش تحصیلی دانشجویان هستند. نتایج این پژوهش می تواند شواهدی را در زمینه اینکه آیا صفات شخصیتی دانشجویان بر انگیزه تحصیلی آن ها اثر دارد یا خیر را ارائه دهد.

اهمیت زبان عربی در ایران، امروزه بر اثر رویکردهای دینی، اجتماعی و سیاسی حاکم و لزوم تربیت کارشناسانی خبره، بیش از قرون گذشته احساس می شود؛ اینکه آیا دانش آموختگان این رشته، می توانند نیاز بازار کار را تأمین نموده و به عنوان نیروی انسانی مجرب، به جامعه خدمت کنند یا نه مسأله ای است که پژوهش پیش رو می کوشد بدان پاسخ دهد. با توجه به رابطه علاقه مندی به رشته تحصیلی و کسب مهارت، باید بررسی شود که تا چه اندازه بر علاقه مندی دانشجویان در حین تحصیل افزوده یا کاسته می شود. این پژوهش از طریق مطالعه میدانی روی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، علامه طباطبایی و تهران انجام شد و بررسی داده ها نشان داد که علاقه مندی، عامل اصلی انتخاب این رشته از سوی دانشجویان بوده است؛ اما پس از تحصیل در این رشته، از علاقه آنان کاسته می شود. به علاوه تقریباً کمتر از نیمی از دانشجویان، توانایی قابل قبولی در رشته ی تحصیلی خود و در چهار مهارت یادگیری زبان (خواندن، نوشتن، گفتن و شنیدن) کسب کرده اند