داود باوند

"فن‌آوری هسته‌ای که سرنوشت جنگ جهانی دوم را در خاور دور رقم زد، نقطه عطفی در عرصه نظام بین‌المللی به وجود آورد. طی جنگ سرد، نظام‌های امنیتی ـ دفاعی بر بنیان توان هسته‌ای پی‌ریزی گردیدند. ایران پس از انقلاب اسلامی، در آغاز تمایلی به همکاری‌های هسته‌ای صورت گرفته در پیش از انقلاب با آلمان و فرانسه نداشت و به همین دلیل ساخت نیروگاه بوشهر ناتمام رها شد. جنگ تحمیلی عراق و بسیاری از اولویت‌های ملی و امنیتی کشور سبب شد تا جمهوری اسلامی در نگرش و مواضع اولیه خود در رابطه با فن‌آوری هسته‌ای تجدیدنظر کند. به همین دلیل، سازمان ملی انرژی اتمی دوباره فعال شد و همکاری‌های خارجی با شوروی و سپس روسیه آغاز شد. در چند سال اخیر، رویدادهایی سبب گردید تا فعالیت‌های ایران در رابطه با فن‌آوری هسته‌ای در مظان ادعاها و اتهامات شدید از سوی آمریکا و سپس اتحادیه اروپا قرار گیرد و چنین ادعا شود که روند فعالیت‌های هسته‌ای ایران تهدیدی علیه صلح و امنیت بین‌المللی است. مقاله پیش‌روی، ابعاد گوناگون این موضوع، رابطه ایران با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، گفت‌وگوهای ایران و اتحادیه اروپا را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این زمینه راهبردهای تصمیم‌گیری و ابعاد و چالش‌های آن نیز ارایه می‌شوند. "