مطهره میردامادی

در حیطه مهارت های حرکتی و ورزشی، اثر تحریک جریان مستقیم جمجمه ای (tDCS) در جنبه های توصیفی و آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است و لازم است اثر این شیوه مداخله بر مهارت های واقعی ورزشی مورد مطالعه قرار گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر tDCS آندی بر اجرای مهارت پرتاب آزاد در بسکتبالیست های ماهر بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، مداخله، پس آزمون و پیگیری است. شرکت کنندگان 26 نفر بسکتبالیست پسر ماهر بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شم تقسیم شدند و به تعداد سه جلسه در سه روز متوالی تحت مداخله قرار گرفتند. هردو گروه، ابتدا الگوی نورانی مهارت پرتاب آزاد بسکتبال مربوط به دو بازیکن تیم ملی را مشاهده می کردند. سپس گروه تجربی به مدت 20 دقیقه تحت tDCS از روی جمجمه بر قشر پیش حرکتی قرار گرفتند و گروه شم تحریک ساختگی دریافت نمودند. پس از مداخله، شرکت کنندگان هر دو گروه به اجرای مهارت ملاک پرداختند. پس آزمون و پیگیری به ترتیب پس از یک و هفت روز پس از مداخله گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مختلط دو عاملی، t مستقل و t همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد که tDCS تفاوت اجرای بین گروهی در مرحله مداخله را نشان نداد اما در مرحله آزمون باعث بهبود اجرای مهارت در گروه تجربی در برابر گروه شم شد. یافته های ما نشان می دهد که tDCS ممکن است به عنوان مداخله مفید برای بهبود اجرای مهارت پرتاب آزاد در بسکتبال مورد توجه قرار گیرد.

استفاده از تحریک جریان مستقیم جمجمه ای (tDCS) برای بهبود حالات خلقی، یادگیری دروس، بازتوانی همواره سال ها مورد توجه بوده و آزمایش کاربرد آن در اجرای مهارت های واقعی ورزشی در مرحله ابتدایی است. در این مطالعه تأثیر tDCS آندی بر اجرای مهارت پرتاب منطقه ای در بسکتبالیست های ماهر بررسی شد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی است و با طرح تکرار سنجش با دو گروه کنترل و شم انجام گرفت. 26 بازیکن بسکتبالیست مرد ماهر به طور تصادفی در دو گروه تجربی و شم قرار گرفتند و به مدت 3 جلسه در 3 روز متوالی تحت مداخله tDCS قرار گرفتند. شرکت کنندگان الگوی نورانی مهارت پرتاب منطقه ای بسکتبال مربوط به دو بازیکن نخبه را مشاهده کردند. بعد از آن، شرکت کنندگان گروه تجربی به مدت 20 دقیقه tDCS با شدت یک و نیم میلی آمپر در محل قشر پیش حرکتی دریافت کردند، درحالی که برای گروه شم تحریک ساختگی ایجاد شد. پس از مداخله، شرکت کنندگان هر دو گروه به اجرای مهارت پرتاب منطقه ای پرداختند. پس آزمون و پیگیری به ترتیب یک و هفت روز پس از مداخله اخذ شد. از آزمون تحلیل واریانس مختلط دوعاملی، t مستقل و t همبسته برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که tDCS تفاوتی در اجرای مهارت بین دو گروه در مرحله مداخله ایجاد نکرد، ولی در مرحله آزمون موجب بهبود چشمگیر مهارت در گروه تجربی در برابر گروه شم شد. یافته ها نشان می دهد که tDCS این پتانسیل را دارد که به عنوان مداخله مفید برای بهبود اجرای مهارت پرتاب منطقه ای در بسکتبال مورد توجه قرار گیرد.