اژدر احمدی

حرفه داوری در تمام رشته های ورزشی همیشه با استرس و اضطراب همراه بوده است. بنابراین، تشخیص منابع استرس داوران ورزشی ضروری به نظر می رسد. هدف از مطالعه حاضر عبارت است از تعیین منابع استرس در داوران حرفه ای فوتبال ایران. نمونه آماری این تحقیق را 86 داور حرفه ای فوتبال ایران تشکیل می دهند که در سال 1386، در لیگ برتر و دسته یک فوتبال داوری می کردند. برای جمع آوری داده ها از فرم مشخصات فردی (سن، سابقه داوری، و میزان تحصیلات) و از پرسش نامه زمینه یابی منابع استرس، تجدیدنظر شده برای داوران فوتبال ایران، استفاده شد. داوران شرکت کننده در کلاس توجیهی کمیته داوران فوتبال پرسش نامه را تکمیل کردند. روش آماری تحلیل عامل اکتشافی با محاسبه 37/65% واریانس نشان داد چهار عامل مرتبط با عملکرد فنی، تعارضات بین فردی، ارزیابی، و فشار زمان از منابع مهم استرس داوران است. در کل، میزان استرس داوران حرفه ای فوتبال ایران در سطح متوسط به پایین بود. بین هیچ کدام از متغیرهای سن، سابقه داوری، و سطح تحصیلات داوران با استرس کلی آنان ارتباط معناداری مشاهده نشد.

هدف مطالعه حاضر، تعیین منابع استرس، عوامل تحلیل رفتگی، میزان میل به بازنشستگی و تعیین ارتباط این متغیرها با یکدیگر در داوران حرفه ای فوتبال ایران بوده است. نمونه آماری این تحقیق را تعداد 86 داور حرفه ای فوتبال ایران که در سال 1386 در لیگ برتر و دسته یک فوتبال داوری میکردند، تشکیل داده اند. برای جمع آوری داده ها از فرم مشخصات فردی (سن، سابقه داوری، و میزان تحصیلات) پرسشنامه زمینه یابی منابع استرس، تجدید نظر شده برای داوران فوتبال ایران، پرسشنامه تحلیل رفتگی و میل به بازنشستگی استفاده شد. داوران شرکت کننده در کلاس توجیهی کمیته داروان فوتبال، پرسشنامه را تکمیل کردند. روش آماری تحلیل عامل اکتشافی، چهار عامل مرتبط با (عملکرد فنی، تعارضات بین فردی، ارزیابی و فشار زمان) با محاسبه 37/65 درصد واریانس را به عنوان منابع مهم استرس داوران آشکار ساخت. ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن ارتباط معنی داری بین عوامل استرس زا با تحلیل رفتگی نشان داد. با این وجود، اکثر داوران میل به ادامه داوری را گزارش کردند. در مجموع، میزان استرس کلی و تحلیل رفتگی داوران در سطح متوسط به پایین بود.

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین خرده سیستم مدیریت دانش در سازمان یادگیرنده و هوش سازمانی و مؤلفه های آن در ادارات تربیت بدنی آذربایجان شرقی و غربی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی – همبستگی بوده و به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل مدیران و کارکنان ادارات تربیت بدنی استان های آذربایجان شرقی و غربی میباشد و حجم نمونه آماری تعداد 172 نفر از این جامعه است. در این تحقیق، از پرسشنامه هوش سازمانی آلبرخت و پرسشنامه خرده سیستم مدیریت دانش مارکوارت، و همچنین از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که براساس ضریب همبستگی پیرسون بین خرده سیستم مدیریت دانش و تمامی مؤلفه های هوش سازمانی و هوش سازمانی کل، رابطه مثبت و معنیدار وجود دارد ( ضرایب همبستگی از 484/0 برای چشم انداز استراتژیک تا 737/0 برای سرنوشت مشترک در سطح 01/0 >p معنیدار بوده است. ) در نهایت، نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داده است که مؤلفه های هوش سازمانی، سرنوشت مشترک، کاربرد دانش و اتحاد و توافق قادر به پیش بینی معنیدار خرده سیستم مدیریت دانش در سازمان یادگیرنده هستند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر موسیقی تند بر میزان درک فشار و عملکرد در یک فعالیت فزاینده در حد واماندگی و همچنین تاثیر سطح آمادگی بدنی در اثربخشی موسیقی بود. 24 دانشجو (12 دانشجوی تمرین کرده با میانگین سنی 06/2 ±31/23 و 12 دانشجوی تمرین نکرده با میانگین سنی 31/2 ±96/22) به طور داوطلبانه و با توجه به سابقه ورزشی و فعالیت بدنی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. از آزمون نوارگردان بروس برای تعیین سطح آمادگی هوازی آزمودنی ها و به عنوان یک فعالیت فزاینده استفاده شد. در جلسه اول، به طور تصادفی نیمی از آزمودنی ها در شرایط بدون موسیقی و نیمی دیگر با موسیقی و در جلسه دوم بر عکس شرایط جلسه اول، آزمون بروس را اجرا کردند. نوع موسیقی مهیج و با آهنگ تند بود. تاثیر موسیقی بر شاخص روانی با مقیاس درک فشار بورگ (RPE) در فواصل زمانی 3، 6، 9 دقیقه از شروع فعالیت و عملکرد آزمودنی ها با زمان از لحظه شروع فعالیت تا واماندگی بدنی سنجیده شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با تکرار در یک عامل نشان داد تاثیر موسیقی بر میزان درک فشار و عملکرد معنی دار است (05/0 P<). با بررسی تعامل بین موسیقی و سطح آمادگی بدنی، مشخص شد تاثیر سطح آمادگی در اثربخشی موسیقی بر میزان درک فشار، معنی دار، ولی بر عملکرد معنی دار نبود (05/0 P<). نتایج حاصل از آزمون t همبسته، نشان داد موسیقی بر میزان درک فشار،هم در افراد تمرین کرده و هم تمرین نکرده مؤثر بوده است. با تفاضل ارزش های t به دست آمده برای هر گروه، مشخص شد موسیقی بر میزان درک فشار در افراد تمرین نکرده مؤثرتر است. در کل نتایج بیانگر آن است که استفاده از موسیقی در فعالیت های فزاینده نیز از لحاظ روانی و عملکرد، بدون در نظر گرفتن سطح آمادگی بدنی، مؤثر است.