نگار ابوطالبی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) با تأکید بر آموزه های دینی بر سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دوره پیگیری (3 ماهه) با گروه آزمایشی و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401 1402 بود. به منظور انتخاب آزمودنی ها به شیوه تصادفی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 40 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه گواه (20 نفر) جایگزین شدند. برنامه مداخله ای به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش داده شد. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسش نامه سلامت روانی گلدبرگ و هیلر (1979)، پرسش نامه رفتار سازشی لامبرت و همکاران (1974) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های مکرر در نرم افزار 23spss- تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد با تأکید بر آموزه های دینی تأثیر معناداری بر افزایش سلامت روان و سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارد.

پیش زمینه و هدف: بررسی چگونگی تعامل عوامل مختلف بر انگیزه تحصیلی از اهمیت بالایی برخوردار است و به دستیابی به مداخلاتی منجر می گردد که می تواند باعث بهبود بهره وری و موفقیت تحصیلی دانشجویان شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی روابط موجود بین انگیزه تحصیلی، استفاده از شبکه های اجتماعی و اجتناب تجربی در بین دانشجویان دانشگاه انجام گرفت.   روش کار و مواد: روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع پیش بینی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهید باهنر کرمان در سال تحصیلی 1403-1402 به تعداد 4000 نفر بود که 350 نفر به صورت تصافی طبقه ای متناسب و بر اساس جدول مورگان و کرجسی به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس انگیزه تحصیلی (AMS) والراند (1992)، مقیاس یکپارچه سازی استفاده از شبکه های اجتماعی (SMUIS) جنکینز-گوارنیری و همکاران (2013) و پرسشنامه پذیرش و عمل (AAQ-II) بوند و همکاران (2011) برای اجتناب تجربی جمع آوری شد. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار SPSS نسخه 27 در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.   یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که روابط منفی معناداری بین انگیزه تحصیلی و هر دو متغیر استفاده از شبکه های اجتماعی (0.21-= β، 0.0002=p) و اجتناب تجربی (0.47-= β، 0.0001=p) وجود دارد. تجزیه وتحلیل رگرسیون نشان داد که این متغیرها به طور مجموع ۳۵٪ از واریانس انگیزه تحصیلی را تبیین می کنند (R2=0/35).   نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که استفاده بیشتر از شبکه های اجتماعی و اجتناب تجربی به طور معناداری با انگیزه تحصیلی پایین تر در بین دانشجویان همراه است. این مطالعه نیاز به راهبردهای آموزشی را برجسته می کند که هم به مزایا و هم به چالش های ناشی از استفاده از شبکه های اجتماعی و مکانیزم های روانشناختی مقابله ای مانند اجتناب تجربی پرداخته و به بهبود نتایج تحصیلی کمک می کند.