بدرخان رشوان اسماعیل

زمینه و هدف: تحقیقات قبلی اثرات مخرب بیان ژن های p53 و miR-34a در دیابت نوع دو را نشان داده اند. با این حال، اثرات تمرینات هوازی بر تغییرات p53 و miR-34a بافت قلبی موش های مبتلا به دیابت نوع دو نامشخص است. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی بر بیان ژن های p53 و miR-34a در بافت قلب موش های صحرایی دیابتی نوع دو انجام شد. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع مطالعات تجربی است. برای این منظور، 20 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزن 28±239 گرم، سن شش الی هشت هفته ای) به طورتصادفی به چهار گروه شامل گروه های کنترل دیابتی، کنترل سالم، تمرین دیابتی، و تمرین سالم تقسیم شدند. غذای حیوانات به صورت پلت با دسترسی آزاد و آب در یک بطری 500 میلی لیتری ارائه شد. برای القاء دیابت نوع دو، رژیم غذایی پرچرب به مدت دو هفته و سپس تزریق استروپتوزوتوسین در حالت ناشتا صورت گرفت. پروتکل تمرین شامل تمرین هوازی دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته با افزایش تدریجی سرعت و زمان (۵ تا ۱۰ به ۱۸ تا ۲۴ متر در دقیقه و 10 تا 15 دقیقه به ۶۰ دقیقه) پنج روز در هفته و با رعایت اصل اضافه بار بود. بیان نسبی ژن های p53 و miR-34a در نمونه های بافت قلب با Real-Time PCR اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 0/05≥p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج، بیان نسبی ژن های p53 و miR-34a بین گروه ها تفاوت معنی داری داشت (0/001=p). بیان نسبی p53 در گروه کنترل دیابت بیشتر از گروه های تمرین سالم و کنترل سالم بود (0/001=p)، اما در گروه تمرین دیابت نسبت به گروه کنترل دیابت کاهش غیرمعنی داری مشاهده شد (0/05=p). بیان نسبی miR-34a در گروه کنترل دیابت بیشتر از گروه های تمرین سالم (0/001=p) و کنترل سالم (0/001=p) بود. همچنین، گروه تمرین دیابت نسبت به گروه کنترل دیابت کاهش معنی داری نشان داد (0/02=p). نتیجه گیری: به نظر میرسد بخشی از تأثیرات مورفولوژیکی و سلولی مخرب دیابت نوع دو بر بافت قلبی، از طریق اثرات هشت هفته تمرین هوازی بر بیان نسبی miR-34a تحت تأثیر قرار گیرد؛ اما احتمالاً برای مشاهده تأثیرات کاهشی بر بیان نسبی p53، به شرایط تمرینی متفاوتی نیاز است.

مقدمه و هدف: بیماری قلبی عروقی یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح MDA، TAC، GPX و SOD در بافت قلب موش های صحرایی نر سالم انجام شد.مواد و روش ها: برای اجرای این مطالعه تعداد 12 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن 21±253 گرم، سن: هشت هفته ) به طور تصادفی به دو گروه 1-کنترل سالم، 2- تمرین هوازی تقسیم شدند. پروتکل تمرین دویدن روی تردمیل با محرک صوتی با سرعت 5-24 متر در دقیقه برای 10-60 دقیقه، پنج روز در هفته برای هشت هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، تمام موش ها با محلول کتامین و زایلازین بیهوش شدند و نمونه بافت قلبی از موش ها گرفته شد. سطح MDA ,TAC ,GPX SOD در نمونه های بافت قلب اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری 0.05>P تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از هشت هفته مداخله در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل سطوح SOD و GPX افزایش و TAC و MDA کاهش یافت، اما این تغییرات معنی دار نبود (0.05<P).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده احتمالا می توان گفت تمرینات هوازی منظم می تواند تاثیرات مثبتی بر کارایی سیستم آنتی اکسایشی بدن گذاشته و اثرات مضر رادیکال های آزاد را خنثی نماید. همچنین تمرینات هوازی منظم در موش های صحرایی منجر به استرس اکسیداتیو نمی شود.

با ظهور ویروس کووید ۱۹ و تحت تأثیر قرار گرفتن کلیه رفتارهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در جهان، تحولی کلی در زندگی عموم افراد بشر ایجاد شده است، که صنعت ورزش نیز از این قاعده مستثنی نیست. هدف پژوهش حاضر، بررسی محتوای اخبار مربوط به تعویق بازی های المپیک ۲۰۲۰ توکیو به دلیل شیوع همه گیری کروناست. این تحقیق از نوع کاربردی و از لحاظ استراتژیکی توصیفی و از لحاظ مسیر اجرا به روش تحلیل محتوایی است. جامعه تحقیق شامل خبرگزاری های ایسنا، ایرنا، فارس، مهر، تسنیم، برنا و تابناک است. ابزار جمع آوری داده ها کدگذاری محتوایی بر اساس مقوله بندی خواهد بود، که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار می گیرد. یافته های پژوهش نشان دهنده این است که در بین مقوله های خبری که در سایت ها و خبرگزاری های معتبر داخلی و خارجی در رابطه با تعویق مسابقات المپیک ۲۰۲۰ توکیو به آنها پرداخته شده است؛ رشته های ورزشی ۳۹ درصد، مقوله های عمومی ۳۸ درصد، اخبار اقتصادی تعویق مسابقات ۱۸ درصد و ورزش زنان ۵ درصد از اخبار این خبرگزاری ها را در رابطه با تعویق مسابقات المپیک را به خود اختصاص داده اند. در بین خبرگزاری های مورد بررسی هم خبرگزاری ایسنا با ۵۵ خبر (حدود ۳۱ درصد) بیشترین سهم را در پوشش تعویق مسابقات المپیک ۲۰۲۰ به خود اختصاص داده است. همچنین از میان اخبار مربوط به رشته های مختلف ورزشی ۹۴ درصد مربوط به رشته های انفرادی و ۶ درصد مربوط به ورزش های تیمی می باشد.

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان miR-30c بافت قلبی و شاخص های گلایسمیک موش های T2DM انجام شد.روش پژوهش: 20 سر موش صحرایی نر ویستار (28±239 گرم و 6-8 هفته ای) به طور تصادفی به چهار گروه (5=n) کنترل دیابتی، کنترل سالم، تمرین دیابتی، تمرین سالم تقسیم شدند. تعداد 10 سر از موش با غذای پرچرب 60% مصرف و سپس تزریق درون صفاتی استروپتوزوسین دیابتی شدند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته در یک برنامه تمرین هوازی روی نوارگردان (با سرعت 5-24 متر بر دقیقه) قرار گرفتند. غلظت گلوکز با روش گلوکز اکسیداز و غلظت انسولین خون ناشتا از طریق کیت الایزا و برای بررسی بیان ژن miR-30c از روش Real-time PCR استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی، در سطح معنی داری 05/0≥P از طریق نرم افزار SPSSV27 صورت گرفت.یافته ها: هشت هفته ابتلاء به T2DM منجر به افزایش معنا دار گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین شد (001/0=P). هشت هفته تمرین هوازی منجر به کاهش معنا دار مقادیر گلوکز و مقاومت به انسولین شد (001/0=P). همچنین ابتلاء به دیابت منجر کاهش معنا دار بیان ژن miR-30c نسبت به گروه کنترل سالم شد (023/0=P). که این کاهش هرچند با هشت هفته تمرین هوازی تا حدودی نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش یافت، اما این افزایش معنا-دار نبود (05/0P≥).نتیجه گیری: به نظر می رسد مدت یا شدت تمرینی اعمال شده در مطالعه حاضر همچنان برای افزایش مقادیر بیان ژن miR-30c ناکافی است که نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه است.

مقدمه و هدف: در سال های اخیر رابطه بسیار نزدیکی بین miRNA و بیماری های دیابت و قلبی عروقی پیدا شده است. بنابراین، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژنmir-195 در بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: برای این منظور، 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (با میانگین وزنی 240 گرم و میانگین سن 8 هفته ای) بصورت تصادفی به سه گروه 1) کنترل سالم، 2) کنترل دیابتی، و 3) تمرین دیابتی تقسیم شدند. برای القاء دیابت نوع دو، ابتدا یک رژیم غذایی پرچرب (60 درصد) به مدت دو هفته و سپس تزریق استرپتوزوسین در حالت ناشتا صورت گرفت. پروتکل تمرین دویدن روی تردمیل پنج روز در هفته با رعایت اصل اضافه بار در هفته اول با سرعت 10-5 متر در دقیقه به مدت 10-15 دقیقه و در هفته هشتم با سرعت 18-24 متر در دقیقه به مدت 60 دقیقه به دست آمد. برای بررسی بیان ژن miR-195 از روش Real-time PCR استفاده شد. از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی، در سطح معنی داری 0.05≥P استفاده شد.یافته ها: هشت هفته ابتلاء به T2DM منجر به افزایش معنی دار در گلوکز و بیان ژن miR-195 شد (0.05≥P). با این حال هشت هفته تمرین هوازی منجر به کاهش معنی دار در گلوکز و بیان ژن miR-195  نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (0.05≥P).نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که ورزش به ویژه تمرینات هوازی یک استراتژی مناسب برای کاهش miR-195 و بهبود عملکرد میوکارد در موش های دیابتی است.