بهنام نقی پورگیوی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر شناسایی و بررسی جنبه های قوت و ضعف سیاستگذاری حقوقی در حوزه ورزش قهرمانی افراد دارای معلولیت بود.روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نوع کیفی بود که با روش تحلیل مضمون انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش تمامی مسئولان کمیته ملی پارالمپیک، فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین، فدراسیون ورزش های نابینایان و کم بینایان، خبرگان مدیریت ورزشی آشنا با ورزش افراد دارای معلولیت، متخصصان حقوق ورزش و قهرمانان ورزشی دارای معلولیت بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند و به روش گلوله برفی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته بود. محققان پس از انجام 16 مصاحبه اشباع شدند، اما برای افزایش ضریب اطمینان،3 مصاحبه دیگر انجام و تحلیل شد (19 = n).یافته ها: یافته ها نشان داد سیاستگذاری حقوقی انجام گرفته در حیطه ورزش قهرمانی افراد دارای معلولیت در شش حیطه قرار می گیرد که شامل حیطه های تقنینی، اجرایی، مالی، رسانه ای، فرهنگی و ساختاری است. با توجه به نتایج  به نظر می رسد با وجود برایند مثبت و کسب نتایج مطلوب در مسابقات بین المللی و جهانی، نکات منفی سیاستگذاری ها بیشتر از نکات مثبت آن بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج نیاز است که سیاستگذاران، در حیطه های مختلف سیاستگذاری، برای حفظ و ارتقای جایگاه ورزش قهرمانی افراد دارای معلولیت در جهان، نکات منفی را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.