پارالمپیک

"نمونـه ای از 163 معلول (53 ورزشکار پارالمپیکی، 50 ورزشکار ملی و 60 غیرورزشکار) پرسشنامه هوش هیجانی بار ـ ان (1997) را تکمیـل کـردند. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان دادند که هر دو گـروه ورزشکـار نسبت به گروه غیرورزشکار دارای هوش هیجانی بالاتـری بودنـد. نتایج تحلیل واریانـس چند متغیری حـاکی از نمره های بـالاتر ورزشکـاران پارالمپیـکی در دو زیر مقیاس خودتحقق دهی و استقـلال نسبت به ورزشکاران ملی بود. ورزشکاران در زیرمقیاسهای خودآگاهی، مسئولیت پذیری اجتماعی، روابـط بین فردی، حل مسئله، تحمل تنیدگـی و شادکامی نسبت به غیرورزشکاران نمره های بالاتری کسب کردند. "

پژوهش حاضر با هدف توصیف منابع استرس قهرمانان تیم ملی دو و میدانی معلولین، منتخب مسابقات پارالمپیک ٢٠٠٨ پکن انجام شد. در خلال یک دوره دو هفته ای در فصل پیش از مسابقه، با ١٢ قهرمان دو و میدانی تیم ملی به طور خصوصی مصاحبه شد. برگه اطلاعاتی که از نسخه ضبط شده مصاحبه هر فرد استخراج شده بود قبل از تحلیل، به تأیید نهایی وی رسید. سپس هر مصاحبه به صورت نوشتاری درآمد و جهت محرمانه ماندن محتوای آن، کد گذاری های لازم صورت پذیرفت و در نهایت با استفاده از راهنمای کوته تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که استرس معلولان قهرمان دو و میدانی به ترتیب از سه منبع ورزشی، ارتباطی، و تحصیلی- شغلی سرچشمه می گیرد. منبع اول شامل استرس زاهای مربوط به مزایای عضو تیم بودن، چگونگی عملکرد، ملاحظات تمرینی و ملاحظات دینی/ سیاسی مربوط به عضویت در تیم ملی بود. منبع دوم را استرس زا های خانواده و دوستان، جامعه دو و میدانی و ملاحظات اجتماعی تشکیل داد. منبع سوم شامل ملاحظات آکادمیک، ملاحظات شغلی و ملاحظات زمانی بود. عملکرد در مسابقه و مزایای عضو تیم بودن از منبع اول، مهم ترین استرس زا ها بودند. مقایسه منابع استرس در رشته های مختلف ورزشی با رویکردی که به تفاوت های جنسی ورزشکاران نیز توجه کند پیشنهاد شده است.

مقدمه: در تحقیق حاضر وضعیت مدیریت منابع مالی در ورزش های پارالمپیکی ایران با کشورهای بریتانیا، آمریکا و استرالیا (به عنوان کشورهای موفق در بازی های پارالمپیک)، مقایسه شد.   روش پژوهش: روش تحقیق کیفی-مقایسه ای با رویکرد جبر بولی است؛ همچنین روش نمونه گیری هدفمند است. بنابراین با استفاده از مصاحبه و مطالعه کتابخانه ای تمامی روش ها و شروط تحقق مدیریت منابع مالی در مجموعه اداره کننده ورزش های پارالمپیکی ایران و کشورهای منتخب بررسی شد. برای بررسی صحت نتایج تحقیق، کفایت شروط و روش های درآمدزایی از تقلیل داده ها استفاده شد تا کالیبراسیون روند تحقیق محقق شود و پایایی آزمون از روی حذف عدم توافقات کل آیتم های مورد بررسی، انجام پذیرد. روایی تحقیق با بررسی خبرگان تحقیق کیفی و تطبیقی تأیید شد.   یافته ها: نتایج نشان داد درحالی که کشورهای مورد بررسی از 25 روش درآمدزایی در هر پنج شرط علی به شرح (تأمین مالی از منابع داخل سازمان، تأمین منابع خارج از سازمان (داخل کشور)، منابع مالی خارج از کشور، حمایت مالی و تأمین مالی عمومی در ورزش) به عنوان منابع مالی جهت اداره ورزش های پارالمپیکی استفاده می کنند، ایران تنها از هشت روش درآمدزایی که عمده آن در دو شرط علی «منابع داخل سازمان و تأمین منابع خارج سازمان (داخل کشور)» قرار دارد، به عنوان منابع درآمدی بهره می برد.   نتیجه گیری: بررسی ها نتایج نشان می دهد هیچ یک از شروط تأمین منابع مالی به تنهایی شرط کافی جهت «موفق قلمداد شدن» در مدیریت منابع مالی به شمار نمی آید، بلکه تمام شروط در کنار یکدیگر شروط لازم برای موفقیت در مدیریت منابع مالی به حساب می آیند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر شناسایی و بررسی جنبه های قوت و ضعف سیاستگذاری حقوقی در حوزه ورزش قهرمانی افراد دارای معلولیت بود.روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نوع کیفی بود که با روش تحلیل مضمون انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش تمامی مسئولان کمیته ملی پارالمپیک، فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولین، فدراسیون ورزش های نابینایان و کم بینایان، خبرگان مدیریت ورزشی آشنا با ورزش افراد دارای معلولیت، متخصصان حقوق ورزش و قهرمانان ورزشی دارای معلولیت بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند و به روش گلوله برفی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته بود. محققان پس از انجام 16 مصاحبه اشباع شدند، اما برای افزایش ضریب اطمینان،3 مصاحبه دیگر انجام و تحلیل شد (19 = n).یافته ها: یافته ها نشان داد سیاستگذاری حقوقی انجام گرفته در حیطه ورزش قهرمانی افراد دارای معلولیت در شش حیطه قرار می گیرد که شامل حیطه های تقنینی، اجرایی، مالی، رسانه ای، فرهنگی و ساختاری است. با توجه به نتایج  به نظر می رسد با وجود برایند مثبت و کسب نتایج مطلوب در مسابقات بین المللی و جهانی، نکات منفی سیاستگذاری ها بیشتر از نکات مثبت آن بوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج نیاز است که سیاستگذاران، در حیطه های مختلف سیاستگذاری، برای حفظ و ارتقای جایگاه ورزش قهرمانی افراد دارای معلولیت در جهان، نکات منفی را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.