حسن رضاپور

در استان گیلان، نابرابری و فقدان تعادل در پراکنش بهینه امکانات و منابع و تمرکز امکانات و خدمات در نخست شهر ناحیه ای (شهر رشت)، عدم تعادل و شکاف توسعه بین نواحی استان را موجب شده است. در همین راستا، هدف قرار دادن توسعه نواحی و شناسایی نحوه توزیع عدالت اقتصادی- اجتماعی میان نواحی برای کاهش نابرابری های ناحیه ای ضروری است. بنابراین، تحقیق حاضر با هدف، شناسایی درجه برخورداری نقاط شهری استان گیلان از نظر شاخص های توسعه و روند تغییرات سطوح توسعه در سال های 1375 تا 1390 انجام یافته است. روش پژوهش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی– تحلیلی و از نوع کاربردی است. جهت بررسی وضعیت برخورداری و توسعه یافتگی شهرهای استان گیلان از 40 شاخص در بخش های اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، بهداشتی و درمانی، مسکن و زیربنایی، تفریحی و پذیرایی وشاخص تلفیقی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان داد که تمرکز خدمات و امکانات روز به روز در شهرهای بزرگ منطقه از جمله رشت، بندرانزلی و لاهیجان بیشتر می شود و این امر بر میزان ناتعادلی و شکاف توسعه بین شهرهای استان خواهد افزود. بررسی های تحلیلی بیانگر آن است که یک نوع بی تعادلی در سلسله مراتب توسعه در نقاط شهری استان گیلان، به دلیل قرار گرفتن بیشتر شهرها در ردیف شهرهای نیمه توسعه یافته و محروم وجود دارد و در نهایت بر اساس الگوی رگرسیونی محاسبه شده، اولویت پیش بینی درجه برخورداری شهرهای استان گیلان به ترتیب در شاخص های مسکن و زیربنایی، خدمات تفریحی و پذیرایی، شاخص های اقتصادی، خدمات فرهنگی و آموزشی و شاخص های بهداشتی و درمانی می باشد.

چگونگی سنجش فراگیران و تعیین محتویات مطالب، از فعالیت های ضروری فرایندهای آموزش الکترونیکی می باشند. این فعالیت ها توسط استاد یا آموزشیار صورت گرفته و روش های ارزیابی دانشجویان، نظیر برگزاری آزمونهای برخط یا واگذاری تکالیف مدت دار به آنها تعیین می شوند. در صورتیکه برگزارکنندگان بتوانند از میزان تأثیر هر فعالیت در کیفیت یادگیری فراگیران آگاهی یابند، ضمن صرفه جوئی قابل توجه در وقت و منابع ذینفعان دوره ها، باعث انتقال مطالب مفیدتر و سنجش واقعی تر دانشجویان و در نهایت بهبود آموزش الکترونیکی خواهدشد. در این مقاله، ابتدا با تکنیکهای فاقد ناظر داده کاوی، به خوشه بندی و توصیف وضعیت موجود فراگیران پرداخته و بکمک قاعده کاوی، قواعد نهفته در داده های آموزش الکترونیکی را استخراج و محتواهای مؤثر در نتیجه ی مطلوب فراگیران را کشف می کنیم؛ سپس، با روش های باناظر، به پیش بینی نتایج دوره ها می پردازیم. با بهره گیری از داده های واقعی فعالیت های یک درس الکترونیکی ارائه شده، و با طراحی چهار روش مختلف برای نمونه برداری داده ها و آموزش سیستم با دو درخت DT و WJ48، پیش بینی ها اجرا شدند و روش ها با نرخ دقت 92.86% اعتبارسنجی گردیدند. نشان داده ایم که اسلوب های این مطالعه می توانند به استاد درس برای شناخت بهتر فراگیران و تأثیر فعالیت های آموزشی خواسته شده از آنان نظیر- توصیف ویژگی های فراگیران بر پایه کشف الگوهای نهفته در نمره های اکتسابی آنان کمک نماید. تعیین فعالیت های مؤثرتر یادگیری و تصمیم گیری درباره ی شاخص های سنجش واقعی تر فراگیران، از مزیت های مهمی است که روش های فناورانه این مطالعه برای بهبود مدیریت دوره های یادگیری الکترونیکی فراهم می کنند.