حمیدرضا فرهمند

زمینه و هدف: هر شخص با انتخاب شغل خاصی، شیوه های سازگاری، الگوهای زندگی و نقش هایی را انتخاب می کند که متناسب با شخصیت وی باشد؛ اگرچه بر اساس ویژگی های شخصیتی یک فرد نمی توان گفت که وی در چه شغلی کارایی خواهد داشت، ولی با آگاهی از شخصیت یک فرد می توان از به کارگیری وی در مشاغلی که با وی تناسب چندانی ندارند، اجتناب کرد. با درک این مهم هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با کارایی پلیس است. روش شناسی: به این منظور با روش نمونه گیری چند مرحله ای تعداد 250 نفر از کارکنان دانشگاه علوم انتظامی انتخاب، و با استفاده از آزمون پنج عاملی شخصیتی 60 سؤالی نئو (1985)، نمرات کارآیی سالیانه، روش همبستگی و رگرسیون رابطه بین متغیرها بررسی گردید. یافته ها: یافته ها نشان می دهد که ضریب همبستگی بین ویژگی شخصیتی آزرده خویی با کارایی شغلی (058/0-=r)، بین ویژگی شخصیتی برون گرایی با کارایی شغلی (096/0=r)، بین ویژگی شخصیتی دلپذیری با کارایی شغلی (051/0=r)، بین ویژگی شخصیتی انعطاف پذیری با کارایی شغلی (157/0=r) و بین ویژگی شخصیتی مسئولیت پذیری با کارایی شغلی (038/0=r)است. نتیجه گیری: بین ویژگی های شخصیتی آزرده خویی، برون گرایی و دلپذیری با کارایی شغلی افسران پلیس رابطه معنادار وجود ندارد؛ اما بین ویژگی شخصیتی انعطاف پذیری با کارایی شغلی در افسران پلیس رابطه مثبت معنادار وجود دارد.

هرچند رضاشاه از نهاد روحانیت و روحانیان مبارزی همچون سیدحسن مدرس خاطره تلخی در ذهن داشت، قانون متحدالشکل کردن لباس و محدود کردن روحانیان برای استفاده از لباس دینی، برنامه های بسیار دوراندیشانه تر و بنیادی تر استعمارگران بیگانه برای تضعیف و سپس اضمحلال دین و دین ورزی و از میان بردن اقتدار و اعتبار اسلام بود.قانون اجباری اتحاد شکل لباس با خود رضاشاه از ایران رخت بست و انتظاری جز این هم نبود، اما برای عموم مردم و طبقه روحانیان زحمت ها و رنجش های فراوانی به وجود آورد. مقاله ذیل شرح مفصلی از این ماجرا و عکس العمل های ارزشمند علما در مقابل آن است.