فاطمه حجازی

مقدمه: سالمندی یکی از مراحل تکامل زندگی انسان بوده که آخرین تحولات رشدی آدمی در آن صورت می پذیرد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و استرس ادراک شده سالمندان مراکز روزانه است. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه آماری کلیه سالمندان مراکز نگهداری روزانه سالمندان مهر پویان شهر گرگان بودند که شرکت کنندگان با سطح بالای استرس ادراک شده به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15n=) و گواه (15n=) گمارده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه مداخله طرحواره درمانی دریافت کردند، در حالیکه گروه گواه در لیست انتظار ماندند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه طرحواره ناسازگار اولیه و استرس ادراک شده بودند. در نهایت، داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که مداخله طرحواره درمانی منجر به کاهش استرس ادراک شده و طرحواره های ناسازگار گروه آزمایش شد (001/0>p). و این اثربخشی در مرحله پیگیری ثابت ماند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از طرحواره درمانی می تواند روشی جهت کاهش استرس ادراک شده و طرحواره های ناسازگار اولیه سالمندان باشد.