حسین غضنفری

توسعه شرکت ها می تواند با استفاده از راهبردهای داخل سازمانی یا خارج سازمانی محقق شود. از مهم ترین اقدامات اکتشافی خارج سازمانی می توان به تشکیل اتحادهای راهبردی،[i] مشارکت مخاطره آمیز مشترک،[ii] تصاحب[iii] یک شرکت یا سرمایه گذاری در شرکت های نوپا توسط شرکت مادر اشاره کرد. سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی، از راهبردهایی است که توسط شرکت های بزرگ در صنایع مختلف، در دنیا مورد استفاده قرار می گیرد. در ایران نیز استفاده از این روش به ویژه در میان شرکت های فعال در صنایع حوزه فناوری اطلاعات در حال رشد است. تحقیق حاضر سعی بر طراحی مدل سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی برای شرکت های ایرانی دارد. با توجه به اینکه پیش از این کمتر مطالعه ای در این خصوص و به ویژه در سطح کشور انجام گرفته است، در این مطالعه روش اکتشافی نظریه پردازی بنیادی برای ارائه مدل به کار گرفته شده است. در این روش، داده ها از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختاریافته با خبرگان صنعت و دانشگاه جمع آوری شده و در سه مرحله کدگذاری و بر اساس رویکرد نظام یافته، مدل در قالب پارادایم ارائه شده است. در مدل ارائه شده، سرمایه گذاری مخاطره آمیز شرکتی به عنوان پدیده اصلی شناسایی شده و عوامل علّی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، اقدامات و کنش های مرتبط با پدیده و پیامدهای این اقدامات معرفی شده اند. در ادامه قضیه های مستخرج از مقوله های شرح داده شده ارائه شده اند. در نتیجه گیری پژوهش به سهم علمی این تحقیق و محدودیت های آن اشاره شده است.

هدف این پژوهش شناسایی و مدلیابی عوامل موثر بر مدیریت دانش در سازمان های نظام مهندسی مبتنی بر رهیافت ترکیبی تحلیل مضمون و حداقل مربعات جزئی در SEM، است. در بخش کیفی این تحقیق، با استفاده از روش هدفمند قضاوتی، از نظرات 12 نفر از اساتید و خبرگان سازمان های نظام مهندسی ساختمان مستقر در استان تهران استفاده شد. همچنین، در بخش آماری تحقیق و بر اساس روش تحلیل توان، از نظرات 232 نفر از کارشناسان مرتبط با مبحث تحقیق در کلیه سازمان های نظام مهندسی ساختمان سطح کشور استفاده گردید. فرایند تجزیه و تحلیل داده ها در دو مرحله انجام شد که شامل شناسایی عوامل موثر بر مدیریت دانش در سازمان های نظام مهندسی از طریق مصاحبه و با استفاده از روش تحلیل تم و بررسی روابط، برازش و اعتبارسنجی مدل تحقیق از طریق ابزار پرسشنامه و مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی است. نتایج تحقیق نشان داد، مدیریت دانش در سازمان های نظام مهندسی فرایندی گام به گام داشته و از پنج مرحله تبیین قصد راهبردی و ضرورت نیاز به مدیریت دانش؛ برقراری ارتباط و ارتقا سرمایه فرهنگی، اجتماعی و سرمایه فناورانه؛ تحلیل نیازهای فعلی سازمان در راستای تعیین بهترین شیوه مدیریت دانش؛ تأمین و اجرای مدیریت دانش با رویه ها و منابع کاملاً مشخص؛ ارزیابی و نظارت مستمر بر اجرای مدیریت دانش جدید و اصلاح، تشکیل شده است.