شهزاد طهماسبی

نوروپاتی محیطی مهمترین عامل مستعدکننده بروز ضایعات پا و قطع عضو در دیابت است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرینات ایروبیک در آب و خشکی بر تحریک پذیری حسی کف دست و کف پای بیماران دیابتی نوع دو بود. 24 شرکت کننده بصورت تصادفی در سه گروه هشت نفری (کنترل، ایروبیک در خشکی و ایروبیک در آب) قرار گرفتند. پروتکل تمرینی در12 هفته و مجموع 24 جلسه تمرین 60 دقیقه ای، بصورت پیشرونده انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی شاخص های تحریکی نقاط مشخص کف دست و کف پای بیماران بوسیله دستگاه نروتزیومتر اندازه گیری و ثبت شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون مانکوا و تی وابسته استفاده شد. نتایج آزمون مانکوا برای مقایسه-های بین گروهی در پس آزمون، اختلاف معنی داری در هیچ یک از متغیرهای تحریک پذیری در کف پا و دست بین گروه ها نشان نداد (05/0≤P). نتایج مقایسه های درون گروهی با استفاده از آزمون تی وابسته نشان داد تمرینات ایروبیک در آب تأثیر معنی داری در نمرات تحریک پذیری حسی کف دست و کف پای بیماران دیابتی دارد (05/0≥P). با این وجود، این تأثیر معنی دار فقط در نمرات کف پای گروه تمرین ایروبیک در خشکی دیده شد (05/0≥P)؛ هم چنین گروه کنترل تفاوت معنی داری در هیچ یک از متغیرها از پیش تا پس آزمون نشان نداد (05/0≤P). بنابراین، تمرینات ایروبیک در آب به علت ایجاد فشارهای هیدرواستاتیک، می تواند اثرگذاری بیشتری نسبت به ایروبیک در خشکی بر روی گیرنده های عصبی پایانی کف دست و کف پای بیماران دیابتی داشته باشد.

مقدمه: کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی علاوه بر مشکلات عملکرد توجه و هوشیاری، پایین ترین سطح فعالیت اجتماعی را نشان می دهند و مشکلات بیشتری در دوستیابی و حفظ آن دارند. هدف: هدف از تحقیق حاضر تأثیر بازی های حرکتی و رایانه ای بر توجه و روابط اجتماعی دانش آموزان پسر مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی ۱۲-۱۰ سال بود. روش: پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه تجربی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر ابتدایی ۱۲-۱۰ سال مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی منطقه ۴ تهران در سال ۱۴۰۰ بودند. از میان آن ها تعداد ۳۶ نفر به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. بازی های حرکتی و رایانه ای در ۸ هفته و هر هفته در ۳ جلسه ۶۰ دقیقه ای صورت پذیرفت. پرسشنامه کانرز نسخه والدین و پرسشنامه زبوف در پیش آزمون و پس آزمون توسط والدین پر شد. از تحلیل واریانس مرکب و از آزمون تی همبسته جهت تحلیل داده ها و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ استفاده شد. یافته ها: بازی های حرکتی و رایانه ای تأثیر مثبت معنی داری بر توجه و ارتباط اجتماعی داشتند (P≤۰/۰۵)؛ اما بین تأثیر این دو مداخله بر هیچ یک از متغیرهای تحقیق تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P≥۰/۰۵). نتیجه گیری: بازی های حرکتی و رایانه ای موجب بهبود توجه و روابط اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی می شود؛ بنابراین پیشنهاد می شود از این بازی ها برای کمک به کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی استفاده شود.