بررسی تجارب زیسته آموزش مجازی معلمان ریاضی پایه ششم ابتدایی اصفهان در سال تحصیلی 1399-1400
حوزه های تخصصی:
در عصر کرونا و با بسته شدن مدارس، معلمان مجبور شدند فعالیت های آموزشی را از طریق فضای مجازی دنبال کنند و این امر موجب شد که معلمان، در امر تدریس در کلاس های مجازی، تجارب مختلفی کسب کنند. آشنایی با این تجارب و به اشتراک گذاشتن آن ها با سایر معلمان، می تواند در بهبود آموزش مجازی موثر باشد. از این رو، هدف از این پژوهش، بررسی روش های تدریس و تجارب معلمان ریاضی پایه ششم ابتدایی شهر اصفهان در تدریس ریاضی در عصر کرونا و ارایه پیشنهادات کاربردی است. (لازم به ذکر است که در سال های اخیر در شهر اصفهان، دروس ابتدایی در برخی مدارس به صورت جداگانه تدریس می شود. لذا جامعه پژوهش حاضر معلمانی بوده است که درس ریاضی ششم را تدریس کرده اند). روش پژوهش، کیفی و از نوع پدیدارشناختی می باشد. جامعه پژوهش حاضر، تمام معلمان درس ریاضی پایه ششم ابتدایی شهر اصفهان است. شرکت کنندگان در پژوهش، شامل 35 نفر از معلمان پایه ششم ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای انجام مصاحبه، سوالاتی با نظر متخصصان و اساتید علوم تربیتی تدوین گردید و داده های به دست آمده از طریق مصاحبه ی نیمه ساختاریافته، در سه مرحله کدگذاری باز، محوری وگزینشی تجزیه و تحلیل شدند. به طورکلی، در بخش یافته ها با توجه پاسخ های شرکت کنندگان مشخص شد که روش های مورد استفاده معلمان، روش سخنرانی و پرسش پاسخ در سبک مجازی است. جنبه های مثبت و منفی آموزش مجازی درشرایط کرونا به جنبه های آموزشی، زمانی و اقتصادی طبقه بندی شد و در مرحله بعد، طبق نظر معلمان، راهکارهایی جهت غلبه بر جنبه های منفی و محدودیت های آموزش مجازی درس ریاضی ششم ابتدایی در شرایط کرونا ارائه گردید که شامل برگزاری کارگاه های آموزشی جهت توان افزایی معلمین در ارتباط با فضای مجازی، استفاده از پوشه کار الکترونیک جهت ثبت نتایج دانش آموزان،تنظیم و اجرای قوانین خاص در بستر آموزش مجازی و مواردی از این قبیل است و در پایان، روش هایی جهت استفاده معلمان پایه ششم در عصر کرونا معرفی و پیشنهاد شد که در این بین می توان به استفاده از هر دو روش مجازی و حضوری در تدریس در عصر کرونا اشاره کرد.