آکو ابراهیم فقی محمود

هوش هیجانی به مثابة سازه ای روان شناختی، در حوزه های مختلف روان شناسی، مدیریت و اخیراً ورزش نقش مهمی پیدا کرده است. هدف از این مطالعه، تحلیل عاملی تأییدی ابزار هوش هیجانی در ورزش است. جامعة آماری پژوهش، شامل تمامی مربیان، ورزشکاران و داوران استان کرمانشاه بود که 166 نفر در نهایت به پرسشنامه های تحقیق پاسخ دادند. در این تحقیق پس از بررسی روایی محتوا، جهت بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی، ضریب همبستگی پیرسون و آلفای کرونباخ استفاده شد. در خصوص تعداد نمونه های آماری تحقیق در روش تحلیل عاملی تأییدی (CFA)، تعداد نمونه ها بر اساس تعداد متغیرها (سؤال ها) تعیین شد. نتایج اجرای تحلیل عاملی نشان داد ساختار شش عامل، از جهت تفکیک سؤال ها و انطباق با مبانی مناسب است. پایایی به دست آمده با استفاده از آلفای کرونباخ برای مؤلفه های شش گانه بین 73/0 تا 79/0 بود که نشان دهندة پایایی مناسب ابزار است. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد الگوی شش عاملی سازة هوش هیجانی، شامل ارزیابی احساسات دیگران، ارزیابی احساسات خود، خودتنظیمی، مهارت های اجتماعی، به کارگیری عواطف و خوش بینی دارای برازندگی مناسبی است. پیشنهاد می شود در تحقیقات آینده، این پرسشنامه در نمونه ها و در حوزه های دیگر ورزش برای اطمینان از روایی و پایایی آن اجرا گردد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیل کنندگی استفاده از اینستاگرام در رابطه بین درگیری با تیم، وابستگی و وفاداری هواداران بود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی–همبستگی بوده و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان هوادار تیم فوتبال پرسپولیس در دانشگاه کردستان بودند که420 نفر از آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از پرسشنامه های ابعاد درگیری ورزشی از کایل و همکاران(2003)، وابستگی از فانک و جیمز(2006)، وفاداری از بائر و همکاران(2008) استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن به وسیله متخصصان و همسانی درونی آنها از طریق آلفای کرونباخ تأیید و برای آزمون فرضیات از مدل معادلات ساختاری و رگرسیون خطی استفاده گردید. نتایج نشان داد که درگیری با تیم با ضریب رگرسیون 0/24 بر وابستگی به تیم و متغیر وابستگی به تیم نیز با با ضریب رگرسیون 0/50 بر وفاداری هواداران اثر مثبت و معناداری دارد. همچنین متغیر درگیری با تیم بدون حضور استفاده از اینستاگرام به میزان 14 درصد از واریانس وابستگی به تیم را پیش بینی می کند و این مقدار در حضور استفاده از اینستاگرام به میزان 3/5 درصد یعنی برابر با 17/5 درصد افزایش می یابد به لحاظ نظری نتایج این پژوهش کاربرد شبکه اجتماعی اینستاگرام و اهمیت تولید محتوای مجازی در استراتژی های بازاریابی تیم های ورزشی را برجسته می کند. به لحاظ عمی، به مدیران تیم های ورزشی پیشنهاد می شود، با تقویت روابط خود با هواداران از طریق اینستاگرام، افزایش احتمال درگیری، وابستگی و وفاداری هواداران خود را فراهم سازند.

در صنعت ورزش امروزی، بهره گیری درست از شبکه های اجتماعی می تواند به عنوان یک استراتژی به ایجاد تمایز برای برند تیم های ورزشی در یک بازار بسیار رقابتی کمک کند. در این راستا، هدف از مقاله حاضر، تحلیل پاسخ هواداران به ویژگی های برند تیم های ورزشی در شبکه اجتماعی اینستاگرام است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بود. 577 پست در اینستاگرام از دو تیم ورزشی فوتبال تجزیه و تحلیل شد که در آن عکس ها بر اساس ویژگی های مرتبط (موفقیت تیم، بازیکنان ستاره و سرمربی) و غیرمرتبط (نشان برند، مدیریت، تاریخ و سنت باشگاه، ارزش ها و فرهنگ باشگاه، تصویر رویداد، حامی مالی، هواداران و استادیوم) با محصول طبقه بندی شدند. تجزیه و تحلیل آماری شامل تحلیل محتوای پست های اینستاگرامی مربوط به تیم ها و بررسی تعداد لایک و کامنت های مرتبط با پست ها بود. یافته ها نشان داد؛ بیشترین پست به اشتراک گذاشته شده از سوی هر دو تیم مربوط به موفقیت تیم، بازیکنان ستاره و سرمربی تیم بودند. همچنین بیشترین تعداد لایک و کامنت ها مربوط به پست هایی با محتوای موفقیت تیم، بازیکنان ستاره، سرمربی، هواداران برای تیم استقلال و بیشترین تعداد لایک و کامنت ها برای تیم پرسپولیس مربوط به پست هایی با محتوای تصویر رویداد، موفقیت، بازیکن ستاره و سرمربی بودند. این مطالعه اهمیت هر یک از ویژگی های برند تیم های ورزشی را در میان تعامل و درگیری آنلاین هواداران برجسته کرده است. پیشنهاد می شود مدیران بازاریابی و ورزشی تیم ها درک بیشتری از نشانه شناسی تصاویر برای پست های اینستاگرامی جهت افزایش تعداد کامنت و لایک و در نهایت افزایش تعامل با آنان داشته باشند. 

هدف: هدف از این پژوهش، ارائه چارچوب تحلیل ظرفیت تحول دیجیتال در فدراسیون فوتبال عراق بود.روش شناسی: روش پژوهش از نوع آمیخته کیفی (رویکرد تحلیل مضمون) و کمی (رویکرد توصیفی-تحلیلی) بود. در بخش کیفی از صاحب نظران علمی (اساتید و متخصصان) و اجرایی (مدیران و خبرگان اجرایی) نظرخواهی شد (15 نفر= نمونه گیری قضاوتی). در بخش کمی نیز بر مبنای تعداد قابل کفایت برای تحلیل راهبردی (20 تا 60 نفر) از مدیران و کارشناسان فدراسیون فوتبال عراق به روش هدفمند نمونه گیری شد (31 نفر). ابزار پژوهش در بخش کیفی شامل مصاحبه نیمه هدایت شده به همراه مطالعه کتابخانه ای ساختارمند بود. در بخش کمی نیز از پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی (43 سوال در مقیاس 10 گزینه ای ارزیابی) استفاده شد. روایی ابزار و یافته ها در بخش کیفی از طریق توافق بین مصصحان کدگذاری و در بخش کمی از طریق روایی محتوایی پرسشنامه (6 متخصص) و پنل دلفی تایید شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که چارچوب تحلیل ظرفیت تحول دیجیتال فدراسیون های ورزشی شامل 43 شاخص، 13 بُعد و 4 منظر کلی است. یافته های کمی نیز نشان داد که بیشترین شکاف ظرفیت تحول دیجیتال مربوط به خدمات و پشتیبانی دیجیتال (4/97) و کمترین شکاف مربوط به محیط کار دیجیتال (3/23) است.

هدف: ورزش در اقلیم های مختلف سیاسی تابع شرایط و وضعیت های مختلفی قرار گرفته است. این ویژگی منجر به شکل گیری کارکردهای مختلف ورزش در موقعیت های سیاسی شده است. هدف از این تحقیق شناسایی و چارچوب بندی چالش های ورزش در نظام سیاسی اقلیم کردستان بود.روش شناسی: با استفاده از روش کیفی و کاربرد استراتژی موردپژوهی داده هایی از طریق مصاحبه جمع آوری شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل مضامین استفاده شد. مشارکت کنندگان در تحقیق 35 نفر از صاحب نظران در حوزه سیاست ورزش بودند. یافته ها: نتایج نشان داد 9 مقوله مرجعیت های تصمیم گیری، سیستم طبقه بندی، سازمان فراورزش، بازیگران ورزشی، حمایت مالی، مسابقات ملی و منطقه ای، مدیریت و تحقیقات علمی، استعدادیابی و رسانه ها وجود دارد که در 3 مضمون اصلی شامل "سیال بودن ساختار ورزش" "پیشبرد ورزش به شکل سلیقه ای" و "استفاده ابزاری از سیستم ورزشی توسط احزاب سیاسی"، چالش های ورزش در نظام سیاسی اقلیم کردستان عراق را تعیین کردند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت چالش های ورزش در نظام سیاسی اقلیم کردستان از پیچیدگیی و گستردگی زیادی برخوردار است. از این رو چارچوب مفهومی ارائه شده در این پژوهش می تواند به درک جامع و نظام مند این چالش ها توسط تصمیم گیران کمک نماید.واژه های کلیدی: نظام ورزش، معضلات سیاسی، سیاست ورزشی، ایالت کردستان عراق

هدف: هدف از پژوهش حاضر، تدوین الگوی اثربخشی فدراسیون های ورزشی منتخب عراق بر مبنای مدل ارزش های رقابتی بود.روش شناسی: جامعه آماری تحقیق 221 نفر از روسا، کارمندان متخصص، ورزشکاران تیم های ملی بزرگسالان و داوران درجه ملی چهار فدراسیون منتخب فوتبال، بسکتبال، وزنه برداری و دو و میدانی بودند، که 184 نفر (82%) از آنها به پرسشنامه پاسخ دادند. از پرسشنامه اثربخشی سازمانی عیدی و همکاران (1390) با مقیاس پنج ارزش لیکرت برای تحقیق استفاده شد که روایی صوری و محتوایی آن را 12 نفر از اساتید صاحب نظر دانشگاهی و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تایید شد (97/0 =r ). از نرم افزار لیزرل برای تحلیل عاملی تاییدی و تایید بر ازش مدل و روابط بین عامل ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عامل های نیروی انسانی متخصص (88/0)، تعامل سازمانی (88/0)، بهره وری (87/0)، انسجام نیروی کار (84/0)، برنامه ریزی (84/0)، ثبات سازمانی (81/0)، انعطاف پذیری (78/0) و منابع سازمانی (74/0) بیشترین تاثیر را بر اثربخشی سازمانی داشتند. از طرف دیگر، نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که الگوهای فرایندهای داخلی (تعامل و ثبات سازمانی) و اهداف عقلایی (برنامه ریزی و بهره وری) اصلی ترین الگوهای رویکرد ارزش های رقابتی و تعیین کننده های اثربخشی فدراسیون های منتخب عراق بودند. همچنین، فدراسیون های فوتبال، دوومیدانی، وزنه برداری و بسکتبال به ترتیب بالاترین میانگین اثربخشی سازمانی را داشتند.نتیجه گیری: بر مبنای نتایج تحقیق، محققان پیشنهاد کردند که برای رسیدن به اثربخشی سازمانی در فدراسیون های ورزشی باید شاخص های گوناگونی را مورد توجه قرار دهند که مهم ترین آنها به کارگیری و استخدام نیروی انسانی ماهر و متخصص هستند.

هدف: هدف از این پژوهش ارائه چارچوب و تحلیل همگرایی بین کشورها در حوزه ورزش به صورت موردی برای عراق و ایران بود.روش شناسی: روش پژوهش از نوع آمیخته کیفی (تحلیل مضمون) و کمی (توصیفی-تحلیلی) بود. در بخش کیفی نمونه شامل صاحب نظران علمی (مدیریت ورزشی دانشگاه ها) و صاحب نظران اجرایی (سازمان های ورزشی ملی) به روش قضاوتی (اشباع نظری) از دو کشور انتخاب شد (16 نفر). در بخش کمی نیز از صاحب نظران خبره و مطلع ورزش دو کشور (با تأکید بر تسلط و سابقه بین دو کشور) به روش هدفمند نظر خواهی شد (32 نفر = تعداد قابل کفایت برای تحلیل راهبردی 20 تا 60 نفر). ابزار پژوهش در بخش کیفی شامل مصاحبه نیمه هدایت شده به همراه مطالعه کتابخانه ای ساختارمند (25 منبع) بود. در بخش کمی نیز از پرسشنامه مستخرج از بخش کیفی (21 سوال با مقیاس 10 گزینه ای) استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که چارچوب ارزیابی همگرایی بین کشورهای عراق و ایران در حوزه ورزش شامل 58 کد اولیه، 16 مضمون فرعی و 5 مضمون اصلی (سیاسی و ساختاری، اجرایی و رویدادی، اقتصادی و صنعتی، علمی و آموزشی و فرهنگی و اجتماعی ورزش) است. نتایج بخش کمی نشان داد که در سطح منظرهای اصلی؛ بیشترین شکاف مربوط به همگرایی اجرایی و رویدادی ورزشی (77/4) و کمترین شکاف مربوط به همگرایی علمی و آموزشی ورزش (97/3) است.نتیجه گیری: مبتنی بر نتایج این پژوهش، بر چارچوب همگرایی بین دو کشور با تاکید بر حوزه ورزش تمرکز شود.