جمشید تقسیمی

مدیریت یکپارچه شهری به معنای اتخاذ یک رویکرد کل نگرانه و طراحی سازوکارهایی جهت پیگیری رویکرد مذکور در مدیریت شهر است. به منظور تحقق یکپارچگی، شناسایی عوامل مؤثر بر یکپارچگی و تفرق در مدیریت شهری ضروری است. در کلان شهر تهران، اتوبوس، مترو و تاکسی هر سه وسایل نقلیه عمومی درون شهری هستند اما با آن که در شهرها جابه جایی ها افزایش یافته است هنوز این ناوگان نتوانسته نقش خود را در حمل ونقل عمومی به طور کامل ایفا کند. کارشناسان حمل ونقل معتقدند به منظور کاهش ترافیک و آلودگی هوای کلان شهرها به خصوص تهران، تنها راه حل موجود تقویت سیستم حمل ونقل عمومی اعم از مترو و اتوبوس و تاکسی است به طوری که در سفرهای درون شهری کشور حمل ونقل عمومی توسط اتوبوس و مینی بوس فقط توانسته 1.8 درصد در جابه جایی ها نقش داشته باشد. سیستم حمل ونقل عمومی موجود یا ظرفیت کنونی خود پاسخگوی نیاز مسافران تسهیل در جابجایی در شهر نمی باشد و این مهم نشانگر ضعف های فراوان سیستم حمل ونقل کنونی شهر تهران است، هدف از انجام تحقیق حاضر، آسیب شناسی وضعیت موجود حمل ونقل عمومی کلان شهر تهران و مقایسه تطبیقی با زیرساخت های موجود در راستای بهبود کیفیت خدمت رسانی و دستیابی به حمل ونقل عمومی یکپارچه و پایدار طراحی کرد. این پژوهش از نظر نوع هدف کاربردی است، از نظر ماهیت، تحلیلی و از نظر روش گردآوری داده ها نیز توصیفی – پیمایشی است. یافته های تحقیق، وضعیت موجود حمل ونقل عمومی کلان شهر تهران به لحاظ یکپارچه سازی و پایداری و تطابق با زیرساخت های موجود را نشان می دهد و در ادامه راهکارهای ساماندهی حمل ونقل عمومی پایدار و یکپارچه شهر تهران و اولویت بندی آن ها مطرح شده است.

از سال های نه چندان دور تاکنون مشکلات بخش حمل ونقل عمومی در کلان شهرها ازجمله تهران، منجر به از هم گسیختگی در ساختار حمل ونقل عمومی شهر تهران شده و نیز به دلیل نبود زیرساخت های مناسب و عدم یکپارچگی و پایداری در حوزه حمل ونقل عمومی، ضرورت توجه بیش ازپیش نمایان است. سیستم حمل ونقل عمومی موجود یا ظرفیت کنونی خود پاسخگوی نیاز مسافران تسهیل در جابجایی در شهر نمی باشد و این مهم نشانگر ضعف های فراوان سیستم حمل ونقل کنونی شهر تهران است، هدف از انجام تحقیق حاضر، شناسایی عوامل مؤثر و مهمی است که بتوان با بهره گیری از آن ها مدلی متناسب با شرایط امروز شهر تهران در راستای بهبود کیفیت خدمت رسانی و دستیابی به حمل ونقل عمومی یکپارچه و پایدار طراحی کرد. این پژوهش از نظر نوع هدف کاربردی است، از نظر ماهیت، تحلیلی و از نظر روش گردآوری داده ها نیز توصیفی – پیمایشی است. با توجه به متغیرهای مورد مطالعه و بر اساس داده های به دست آمده، از روش های مناسب آماری و نیز از نرم افزارهای 23 SPSS و PLS استفاده شده است. بر اساس یافته های تحقیق با انتخاب معیارهایی مناسب و با استفاده از تحلیل های کمی و اقتصادی و شاخص های کیفی دیگر، شبکه ریلی از نظر پوشش دهی شهرهای حومه ای مورد ارزیابی قرار گرفته و الگوی تدوین شده بر اساس این شاخص ها، نتایج مفیدی را جهت اجرایی شدن حمل ونقل عمومی یکپارچه و پایدار در شهر تهران که هدف غایی مدیریت شهر تهران است به دنبال خواهد داشت.

در جریان گردشگری فرهنگی جنبه های معنوی فرهنگ بومی و همچنین تبلور عینی آن به عنوان میراث فرهنگی از پارامترهای اساسی هستند که به شدت دارای اهمیت اقتصادی بوده و اطلاعات در آن به صورت دیداری منتقل می شود. وجود منابع فرهنگی و تاریخی فراوان و حائز اهمیت گردشگری فرهنگی تاریخی می تواند پایدارترین نوع گردشگری در ایران باشد. با وجود ظرفیت های بالای تاریخی و فرهنگی در ایران، متأسفانه با داشتن این همه امکانات کشور ایران نتوانسته است به جایگاه مطلوب خود در جهان دست پیدا کند؛ بنابراین برای ایجاد پایداری گردشگری فرهنگی بایستی ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، مدیریتی و محیط زیستی موردمطالعه قرار گیرد و از طریق شناخت این ابعاد می توان یک آسیب شناسی کلی که بتواند نقاط ضعف و آنچه که مانع از رسیدن جامعه به پایداری گردشگری فرهنگی گردد را شناخت و از طریق برطرف نمودن نقایص و ارائه راهکارهایی به منزل مقصود رسید. در این پژوهش با استفاده از پرسشنامه و تجزیه و تحلیل اطلاعات و بررسی فرضیات از روش معادلات ساختاری در نرم افزار Smart Pls3 و آزمون فریدمن در نرم افزار SPSS23 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه ها به صورت جداول رتبه بندی ارائه گردید. بر اساس نتایج پژوهش مشهود است که ازنظر پاسخ دهندگان گردشگری فرهنگی شاخص اجتماعی در اولویت اول، سپس شاخص اقتصادی در رتبه دوم، شاخص فرهنگی رتبه سوم، شاخص سیاسی رتبه چهارم، شاخص مدیریتی رتبه پنجم و شاخص زیست محیطی رتبه ششم را دارا می باشند.

 هدف: عبور از جامعه صنعتی و ورود به جامعه اطلاعاتی ما را بر آن می دارد  تا سرمایه های سازمانی را صرفا به سرمایه ها و دارایی های مشهود محدود نکرده و به سرمایه های نامشهود( دانشی) نیز توجه کنیم. هدف از انجام این پژوهش ارائه مدل مدیریت دانش با رویکرد قابلیت یادگیر ی سازمانی در شهرداری اصفهان می باشد. مدلی که بتواند با ارائه مولفه های مدیریت دانش مبتنی بر قابلیت یادگیری سازمانی، امکان تبدیل شهرداری اصفهان به یک سازمان دانش محور و یادگیرنده را فراهم سازد.  روش پژوهش: در این پژوهش از نوع ترکیبی( کیفی، کمی) می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی ، از نظر ماهیت توصیفی تحلیلی و از نظر روش اجرا اسنادی پیمایشی می باشد.  یافته ها: بر اساس تحقیق حاضر مولفه های مدیریت دانش با رویکرد قابلیت یادگیری سازمانی در شهرداری اصفهان عبارتند از منابع انسانی و مدیریت، استراتژی و ساختار سازمانی، فناوری اطلاعات، فرآیندهای دانشی ،  فرآیندهای سازمانی و فرهنگ سازمانی.  نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاکی از آن است که میانگین امتیاز هریک از این مولفه ها در شهرداری اصفهان از حد متوسط پایین تر بوده و لذا به منظور پیاده سازی و اجرای مدیریت دانش در شهرداری اصفهان تعیین سازو کارهای لازم جهت ارتقای سطح کمی و کیفی هر یک از این مولفه ها ضروری می نماید

منابع انسانی مهمترین زیر ساخت هر مجموعه یا سازمان و کشور است، چون اساس حرکت به سوی توسعه وتعالی است. نوآوری و تطابق با محیط از طریق طراحی مدلی برای مدیریت منابع انسانی نیز از مهم ترین علائم مشخصه ی یک نظام سالم است. این پژوهش که در سازمان تامین اجتماعی مازندران صورت گرفته است از نظر هدف کاربردی است و از نظر روش گردآوری داده ها، در بخش کیفی از روش مصاحبه عمیق و در بخش کمی از روش توصیفی-پیمایشی استفاده شده است. تعداد کل جامعه آماری این پژوهش تعداد 213نفر از خبرگان شاغل در سازمان تامین اجتماعی استان مازندران بوده اند و تعداد 132 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردیده اند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته با مقیاس 5 گزینه ای لیکرت بوده است. جهت آزمون مدل از ابزار پرسشنامه بسته استفاده شده است. از آزمونهای آماری شامل آلفای کرونباخ، آزمون نرمالیته کولموگروف-اسمیرنوف و آزمون تی تک نمونه ای و رگرسیون به کمک نرم افزار SPSS-22 و از Lisrel جهت تحلیل عاملی تائیدی استفاده شده است. نتایج نشان داد که عواملی چون کارمندیابی (گزینش)، جذب(بکارگیری)، آموزش، بهسازی ، جبران خدمات و ارزیابی عملکرد در این مدل نوآورانه مدیریت منابع انسانی وجود داشته و از شاخص های مهم آن به حساب می آید. در بین عوامل، مهمترین عامل ، گزینش یا همان بکارگیری بوده و عامل انگیزش از اهمیت کمتری نسبت به دیگر عوامل در ارتقاء کیفی مدیریت منابع انسانی برخوردار بوده است.در پایان پیشنهاداتی کاربردی ارائه گردید.

گردشگری فرهنگی- تاریخی در ایران جایگاه بسیار مهمی دارد، آنچه گردشگران را مشتاق سفر و دیدار از ایران می کند آثار تاریخی و فرهنگی ملموس و ناملموس فراوان و بی همتای آن است. پایداری گردشگری فرهنگی تاریخی بسیار حائز اهمیت است و برای پایداری گردشگری فرهنگی، عوامل اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی، فرهنگی و مدیریتی شاخص های مؤثر و تأثیرگذار می باشند. این پژوهش که از نوع تحقیق کیفی- کمی بوده از تحقیق توصیفی (رویکرد اثبات گرایی) استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه خبرگان، مدیران، کارشناسان ارشد سازمان میراث فرهنگی و سازمان های مرتبط با صنعت گردشگری در شهرهای اصفهان، شهرکرد، شیراز، یاسوج، بوشهر و بندرعباس است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 128 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. برای اندازه گیری روایی پرسشنامه ها از روش محتوایی و برای تعیین پایایی آن آلفای کرونباخ محاسبه گردید که مقدار آن برابر 0. 716 برآورد گردید. برای بررسی فرضیات از روش معادلات ساختاری در نرم افزار Smart Pls3 و آزمون فریدمن در نرم افزار SPSS23 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد شاخص های بررسی شده در مدل شامل عوامل اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، سیاسی، فرهنگی و مدیریتی بر توسعه گردشگری پایدار فرهنگی به طور معنی دار تأثیر دارد. که به ترتیب عامل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و سپس مدیریتی دارای اولویت می باشد و عامل زیست محیطی تأثیری در گردشگری پایدار فرهنگی ندارد.