فاطمه یلمه

هیئت مدیره یکی از مؤلفه های اصلی مدیریت یک شرکت به منظور هدایت و اداره آن می باشد که نقش مهمی در نظارت و کنترل بر گروه مدیریت دارد و مدیران را تشویق می کند که با پیروی از سیاست های برنامه ریزی شده شرکت برای به حداکثر رساندن منافع سهامداران و نسبت سودآوری بالا تلاش کنند. نظارت دقیق بر کار مدیرعامل توسط هیئت مدیره نه تنها مدیریت ضعیف را کاهش می دهد، بلکه باعث افزایش نسبت سودآوری یک شرکت می شود. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین ویژگی های هیئت مدیره و نسبت های سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای دستیابی به این هدف، سه فرضیه اصلی تدوین شده که معنادار بودن رابطه بین ویژگی های هیئت مدیره و نسبت های سودآوری را مورد آزمون قرار می دهد. جامعه آماری پژوهش شامل 113 شرکت در بازه زمانی 1392 تا 1400 است. روش آماری مورد استفاده جهت آزمون فرضیه های مطرح شده در این پژوهش، روش داده های ترکیبی است. مدل پژوهش با استفاده از روش های آماری تحلیل همبستگی، رگرسیون و با به کارگیری نرم افزار ایویوز مورد آزمون و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که اندازه هیئت مدیره بر نسبت های سودآوری (نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و نرخ بازده دارایی ها) تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین یافته های این پژوهش نشان می دهد که استقلال هیئت مدیره و تعداد جلسات هیئت مدیره نیز بر نسبت های سودآوری یعنی بر نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و نرخ بازده دارایی ها اثر مثبت و معناداری دارد.

در یک نگاه کلی نظام راهبری شرکتی، شامل ترتیبات حقوقی، فرهنگی و نهادی می شود که سمت و سوی حرکت و عملکرد شرکت ها را تعیین می کنند. به بیان دیگر، نظام راهبری شرکتی شامل همه ساز و کارها و قیودی است که این اطمینان را فراهم می کند که دارایی های شرکت به صورت کارا و در جهت منافع تأمین کنندگان وجوه نقد مدیریت می شود و مانع استفاده نامناسب منابع توسط مدیران و دیگر گروه ها در شرکت می شود. استقرار یک نظام راهبری شرکتی مؤثر و کارا باعث می گردد منافع مدیران و مالکان در یک راستا قرار گیرد، عملکرد عملیاتی شرکت بهبود یابد و شرکت ها رشد و گسترش یابند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین سازوکارهای راهبری شرکت و ارزشیابی شرکت است. در راستای هدف پژوهش، پنج فرضیه تدوین شد. جهت آزمون این پنج فرضیه با استفاده از روش حذف سامانمند، نمونه ای متشکل از 105 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بین سال های 1390 لغایت 1398 انتخاب گردید. برای تجزیه و تحلیل دادها و آزمون فرضیه ها از مدل های رگرسیون چند متغیره به روش دادهای ترکیبی استفاده شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که بین اندازه هیئت مدیره، درصد مالکیت سهامداران عمده، درصد مالکیت سهامداران نهادی، مدیران غیرمؤظف در هیئت مدیره و ارزش شرکت رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین اهرم مالی و ارزش شرکت رابطه منفی و معنی داری وجود دارد.