هیئت مدیره یکی از مؤلفه های اصلی مدیریت یک شرکت به منظور هدایت و اداره آن می باشد که نقش مهمی در نظارت و کنترل بر گروه مدیریت دارد و مدیران را تشویق می کند که با پیروی از سیاست های برنامه ریزی شده شرکت برای به حداکثر رساندن منافع سهامداران و نسبت سودآوری بالا تلاش کنند. نظارت دقیق بر کار مدیرعامل توسط هیئت مدیره نه تنها مدیریت ضعیف را کاهش می دهد، بلکه باعث افزایش نسبت سودآوری یک شرکت می شود. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین ویژگی های هیئت مدیره و نسبت های سودآوری شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای دستیابی به این هدف، سه فرضیه اصلی تدوین شده که معنادار بودن رابطه بین ویژگی های هیئت مدیره و نسبت های سودآوری را مورد آزمون قرار می دهد. جامعه آماری پژوهش شامل 113 شرکت در بازه زمانی 1392 تا 1400 است. روش آماری مورد استفاده جهت آزمون فرضیه های مطرح شده در این پژوهش، روش داده های ترکیبی است. مدل پژوهش با استفاده از روش های آماری تحلیل همبستگی، رگرسیون و با به کارگیری نرم افزار ایویوز مورد آزمون و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که اندازه هیئت مدیره بر نسبت های سودآوری (نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و نرخ بازده دارایی ها) تأثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین یافته های این پژوهش نشان می دهد که استقلال هیئت مدیره و تعداد جلسات هیئت مدیره نیز بر نسبت های سودآوری یعنی بر نرخ بازده حقوق صاحبان سهام و نرخ بازده دارایی ها اثر مثبت و معناداری دارد.