رویا علیزاده

در این پژوهش که به روش کیفی با استفاده از نظریه داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین انجام گرفت، هدف تدوین شاخص های نظری بکارگیری مدیریت استعداد در سازمان های ورزشی ایران است. جامعه تحقیق 17 نفر از مدیران و معاونان، اساتید دانشگاه و کارشناسان مسئول سازمان های ورزشی در ایران (وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون ها) بود که از طریق روش نمونه گیری سهمیه ای به شکل گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. مفاهیم بدست آمده در شرایط علی 12 مقوله شامل سیاست گرایی، عدم برنامه ریزی، بی اعتمادی، مشارکت محدود، ناکارآمدی ساختار تبلیغات، برخوردهای تبعیض آمیز، ناکارآمدی سیستم نظارت، ضعف نظام هماهنگ و یکپارچه و غیرحرفه ای و اخلاقی بودن تبیین شد. در شرایط زمینه ای 4 مقوله فرهنگ، دانش، روانشناختی و استقلال مورد استخراج قرار گرفت. در ادامه یافته های حاصل از شرایط مداخله گر، 4 حوزه کلی حوزه فنی، محیطی، مدیریتی و ساختاری، فردی و بین فردی مشخص گردید. راهبردهای شناسایی شده با 5 مقوله اصلی بود که دربرگیرنده چالش های درونی و بیرونی است و پیامدهای به کارگیری مدیریت استعداد منجر به توسعه سازمان های ورزشی در ابعاد فردی، سازمانی و فرایندی در سازمان های ورزشی کشور می گردد. در نهایت نتیجه گرفته می شود بکارگیری بهتر مدیریت استعداد و در نظر گرفتن مؤلفه های آن در تمامی سطوح سازمان های ورزشی می تواند به ارتقای ورزش قهرمانی، آموزشی و حرفه ای ورزش کشور کمک نماید. بعلاوه پیشنهاد می شود محققان آینده به تأثیر و کشف اثر مدیریت استعداد بر ابعاد ساختاری، رفتاری و محتوایی سازمان های ورزشی بپردازند.

هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل زمینه ای و مداخله گر به کارگیری ابعاد روان شناختی و فرهنگی در مدیریت استعداد در ورزش بود. روش پژوهش حاضر کیفی از نوع نظریه داده بنیاد بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 17 نفر از مدیران و معاونان، اساتید دانشگاه و کارشناسان مسئول سازمان های ورزشی بود که این افراد به روش نمونه گیری سهمیه ای به شکل گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد عوامل زمینه ای در خصوص مدیریت استعداد شامل فرهنگ، یادگیری، روان شناختی و استقلال است. عوامل مداخله در پژوهش حاضر شامل محیطی، بستری، حیاتی و فردی و بین فردی بود. به عبارتی توجه به عوامل شناسایی شده در سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های موجود در سازمان های ورزشی ایران می تواند ضمن رفع محدودیت ها در این حوزه زمینه به کارگیری مدیریت استعداد را فراهم نماید. توجه به این عوامل در جهت بهبود برنامه ریزی در سازمان های ورزشی ایران امری مهم و کلیدی در جهت به کارگیری مدیریت استعداد است.

در این پژوهش که به روش کیفی با استفاده از نظریه داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین انجام گرفت، هدف تدوین شاخص های نظری بکارگیری مدیریت استعداد در سازمان های ورزشی ایران است. جامعه تحقیق 17 نفر از مدیران و معاونان، اساتید دانشگاه و کارشناسان مسئول سازمان های ورزشی در ایران (وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون ها) بود که از طریق روش نمونه گیری سهمیه ای به شکل گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. مفاهیم بدست آمده در شرایط علی 12 مقوله شامل سیاست گرایی، عدم برنامه ریزی، بی اعتمادی، مشارکت محدود، ناکارآمدی ساختار تبلیغات، برخوردهای تبعیض آمیز، ناکارآمدی سیستم نظارت، ضعف نظام هماهنگ و یکپارچه و غیرحرفه ای و اخلاقی بودن تبیین شد. در شرایط زمینه ای 4 مقوله فرهنگ، دانش، روانشناختی و استقلال مورد استخراج قرار گرفت. در ادامه یافته های حاصل از شرایط مداخله گر، 4 حوزه کلی حوزه فنی، محیطی، مدیریتی و ساختاری، فردی و بین فردی مشخص گردید. راهبردهای شناسایی شده با 5 مقوله اصلی بود که دربرگیرنده چالش های درونی و بیرونی است و پیامدهای به کارگیری مدیریت استعداد منجر به توسعه سازمان های ورزشی در ابعاد فردی، سازمانی و فرایندی در سازمان های ورزشی کشور می گردد. در نهایت نتیجه گرفته می شود بکارگیری بهتر مدیریت استعداد و در نظر گرفتن مؤلفه های آن در تمامی سطوح سازمان های ورزشی می تواند به ارتقای ورزش قهرمانی، آموزشی و حرفه ای ورزش کشور کمک نماید. بعلاوه پیشنهاد می شود محققان آینده به تأثیر و کشف اثر مدیریت استعداد بر ابعاد ساختاری، رفتاری و محتوایی سازمان های ورزشی بپردازند.