پروانه سبحانی

امروزه مانگروها در سراسر جهان تحت تأثیر فشارهای اقتصادی محلی، محرک های بیوفیزیکی و سیستم های اجتماعی-اکولوژیکی با مخاطرات فراوانی مواجه شده اند که شناسایی و اولویت بندی این فشارها و عوامل تهدیدزا از اهمیت بالایی برخوردار است. ازاین رو، در مطالعه حاضر به منظور شناسایی پیشران های تهدیدکننده در رویشگاه های مختلف این منطقه، به ارزیابی عوامل تهدیدکننده در چارچوب مدل مفهومی DPSIR از جمله نیروی محرکه ( D )، فشار ( P )، وضعیت ( S )، اثر ( I ) و پاسخ ( R ) پرداخته شد. همچنین در ادامه پیشران های تهدیدکننده در رویشگاه های مختلف مورد مقایسه و اولویت بندی قرار گرفت. همان طور که نتایج نشان داد 16 پیشران تهدیدکننده در این رویشگاه ها با منشاء انسانی و محیطی شناسایی شد، که دراین راستا 90 عامل تهدیدکننده، منجر به وقوع مخاطرات محیطی در منطقه شده است. از بین این عوامل، 37 عامل با کسب امتیاز بالای 70 درصد در بین رویشگاه های مختلف قابل مشاهده است. علاوه براین، بیشترین پیشران های تهدیدکننده و فشارهای تأثیرگذار بر جنگل های مانگرو ایران مربوط به رویشگاه جزیره قشم- خورخوران و کمترین فشارها و تهدیدات مربوط به رویشگاه شهر جاسک می باشد. همچنین در بین تهدیدات شناسایی شده در منطقه، رژیم نامناسب بارندگی (کمبود بارش) به عنوان عمده ترین عامل تهدیدکننده محیطی در بین رویشگاه های مختلف قابل مشاهده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در برخی از رویشگاه ها هم چون قشم-خورخوران، جزیره مردو، پهل و کولغان که تحت تأثیر چندین عامل تهدیدکننده و فشارهای محیطی هستند، باید در اولویت فعالیت های مدیریتی و برنامه ریزی قرار گیرند. بنابراین، کنترل این تهدیدات مستلزم برنامه ریزی و مدیریتی یکپارچه در سطح رویشگاه های منطقه می باشد.

یکی از مهمترین تهدیدات انسانی، تغییرات پوشش/کاربری اراضی بوده که منجر به نابودی تنوع زیستی به خصوص در زیستگاه های تالابی شده است. لذا در مطالعه حاضر به بررسی این تغییرات در کولاب بندر کیاشهر طی سال های 2007، 2014 و 2022 با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست تحت سامانه گوگل ارث انجین و طبقه بندی تصاویر به روش جنگل تصادفی پرداخته شد. به منظور پیش بینی روند تغییرات آتی در منطقه، از مدل ترکیبی CA-Markov برای سال 2050 استفاده شد. مطابق نتایج، بیشترین روند افزایشی به اراضی انسان ساخت در سال 2007 (02/588 هکتار) در مقایسه با سال 2022 ( 81/773 هکتار) و کمترین روند تغییرات به کانال دسترسی ( 57/17 هکتار) در سال 2007 در مقایسه با سال 2022 (85/11 هکتار) اختصاص یافت. نتایج مدل CA-Markov نیز نشان داد که جنگل های دست کاشت در بین کاربری های موجود در سال 2050 (48/422 هکتار) در مقایسه با سال 2022 (03/403 هکتار) بیشترین روند افزایشی و اراضی کشاورزی در سال 2050 (48/667 هکتار) در مقایسه با سال 2022 (92/707 هکتار) بیشترین روند کاهشی را خواهند داشت. همچنین در سال 2050 اراضی انسان ساخت، پوشش گیاهی، اراضی بایر، دریاکنار و جنگل دست کاشت روند افزایشی و آب کرانه، اراضی کشاورزی، شاخابه اصلی (سفیدرود) ، کانال دسترسی و پهنه آبی روند کاهشی را نشان می دهند. لذا ضروری است جهت به حداقل رساندن اثرات نامطلوب ناشی از این تغییرات و کنترل تداوم آن در آینده، مدیریتی یکپارچه جهت بهره وری هر چه صحیح تر از این منبع طبیعی اتخاذ شود. همچنین یافته های این مطالعه می تواند به ذینفعان در توسعه راهبردهای مناسب و احیای این زیست بوم تالابی کمک نماید.