محمدرضا صادقی فروشانی

یکی از اهداف اصلی و محوری برنامه های 5 ساله سوم و چهارم توسعه اقتصادی، جهش در صادرات غیرنفتی می باشد. در این میان صنعت کاشی های سرامیکی یکی از صنایعی است که می تواند در صادرات غیرنفتی سهمی درخور توجه داشته باشد. با توجه به مزیت های ایران در تولید این محصول، در این مقاله می خواهیم به بررسی مزیت نسبی و ظرفیت بالقوه صادراتی این محصول به کشورهای حوزه خلیج فارس طی دوره 82-1378 (2003-1999) بپردازیم. نتایج مبین این است که وضع تعرفه های زیاد، منجر به یک نوع حمایتگرایی افراطی از این صنعت شده که این امر می تواند صنعت سرامیک را به دور از رقابتی شدن در عرصه بین المللی به سمت ضعف و کاهش کیفیت سوق دهد. لذا توصیه می شود حمایت به صورت هدفمند و موثر صورت گیرد.