نگار صالحی مبارکه

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر قاچاق کالای ورزشی در کشور بود. این پژوهش از نوع پژوهش های کیفی است که با رویکرد دلفی فازی انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش را 20 نفر از خبرگان صنعت شامل مسئولین و افراد بالادستی در ساختار اداری که به نوعی با قاچاق کالا در ارتباطند و خبرگان دانشگاهی شامل اساتید مدیریت ورزشی و اقتصاد تشکیل داد که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. مولفه های اولیه پژوهش با مطالعه مبانی نظری و تحقیقات پیشین شناسایی و در قالب پرسشنامه با طیف پنج تایی لیکرت در سه دور در اختیار پنل خبرگان قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با روش دلفی فازی بررسی و عوامل نهایی شناسایی شده در پنج دسته عوامل اقتصادی (7 مولفه)، فرهنگی- اجتماعی (6 مولفه)، سیاسی – مدیریتی (10 مولفه)، بازاریابی (10 مولفه) و عوامل محیطی - جغرافیایی (2 مولفه) تقسیم-بندی شد. بر اساس یافته های پژوهش در عوامل اقتصادی مولفه بالا بودن تعرفه گمرکی، مالیاتی و عوارض، در عامل فرهنگی- اجتماعی مولفه بیکاری و محرومیت مناطق مرزی، در عامل مدیریتی – سیاسی مولفه سیستم اداری نامناسب گمرکی و مالیاتی و مشکلات فرایند ترخیص کالا، در عامل بازاریابی بروز نبودن فناوری بکار رفته در تولیدات داخلی و در عامل محیطی مولفه گستردگی مرزهای جغرافیایی، مهمترین مولفه های موثر بر قاچاق کالای ورزشی بودند. به طور کلی می-توان گفت قاچاق کالا پدیده ایی چندبعدی است که عوامل مختلفی بر آن تاثیر می گذارد بنابراین برای مبارزه با آن باید تمام عوامل را مورد توجه قرار داد

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر انگیزه های فردی بر پذیرش گوشی هوشمند برای دسترسی به خدمات ورزشی است. روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی بود و داده ها به روش میدانی جمع آوری گردید. نمونه آماری را 523 نفر از دانشجویان کارشناسی علوم ورزشی دانشگاه های آزاد استان خوزستان تشکیل می دادند که به شیوه تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه «انگیزه های فردی استفاده از گوشی هوشمند» کانگ(2015) و کانگ و همکاران(2015) استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد- این ضریب 9/0 برآورد گردید. یافته ها نشان داد  4/47 درصد دانشجویان بیشتر از 5 بار در روز از گوشی هوشمند برای دریافت خدمات ورزشی استفاده می کنند. بیشترین استفاده دانشجویان مربوط به شبکه های اجتماعی بود. ضریب اثر انگیزه های فردی بر قصد استفاده (392/0) و قصد استفاده بر استفاده واقعی(192/0) و مقدار تی ولیو هر دو عامل بالاتر از 96/1 بود که نشان دهنده تأثیر انگیزه های فردی بر قصد استفاده و قصد استفاده بر استفاده واقعی از گوشی هوشمند برای دسترسی به خدمات ورزشی است. بالاترین ضریب اثر مربوط به انگیزه کنجکاوی(83/0) و کمترین ضریب اثر مربوط به انگیزه اطلاعاتی(44/0) بود. سازمان های ورزشی می توانند با ارائه خدمات مطابق با نیاز مصرف کننده و تدوین استراتژی صحیح بازاریابی به ویژه تحریک حس کنجکاوی مصرف کننده عوامل انگیزشی را در جهت استفاده از خدمات ورزشی از طریق گوشی هوشمند تقویت نمایند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، مدل سازی عوامل مؤثر در قصد استفاده و نیز استفاده واقعی از گوشی هوشمند برای دسترسی به خدمات ورزشی بود. روش پژوهش، توصیفی-پیمایشی بود. اساتید مدیریت ورزشی کشور و دانشجویان مقطع کارشناسی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه های آزاد استان خوزستان که حدود 1000 نفر بودند، جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند. نمونه آماری در بخش اول (تعداد = 24) به شیوه هدفمند و گلوله برفی و در بخش دوم (تعداد = 660) به شیوه تصادفی انتخاب شد. در جمع آوری داده ها از پرسش نامه پژوهشگر ساخته استفاده شد. اعتبار پرسش نامه با روش روایی سازه و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تأیید شد که این ضریب در تمامی ابعاد بیشتر از 7/0 به دست آمد. براساس یافته ها، 7/65 درصد از واریانس قصد استفاده به وسیله متغیرهای مستقل بعد ادراکی، فناورانه، فردی، ورزشی و اجتماعی تبیین شد. بعد فناورانه و ادراکی بیشترین و بعد اجتماعی کمترین ضریب اثر را در مدل نشان دادند. به طورکلی، پذیرش گوشی هوشمند در زمینه ورزش پدیده ای چندبعدی است که توجه به آن می تواند به ارائه دهندگان خدمات ورزشی در جلب رضایت و وفاداری مشتریان کمک کند.