مینا پورنعمت

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزند پروری مثبت به مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی برای کاهش علائم و پیشرفت تحصیلی کودکان است . روش پژوهش شبه آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 4 تا 12 ساله مراجعه کننده به بیمارستان کودکان مفید بودند و نمونه شامل 30 نفر از مادرانی که کودکانشان بالاترین نمره را درتشخیص بیش فعالی دریافت کرده بودند به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه جایگزین شدند، ابزار مورد استفاده در این آزمایش پرسشنامه کانرز ( فرم والدین) و پرسشنامه فرزند پروری بامریند می باشد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس انکوا مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش فرزند پروری مثبت برکاهش مشکلات رفتاری کودکان ADHD و همینطور پیشرفت تحصیلی و تغییر سبک فرزند پروری مادران آنان، موثر است.

چکیده هدف: پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی درمان گروهی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس بر بهبود اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به ام اس در شهر بجنورد انجام شد. روش کار: نمونه ها به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده برگزیده (به تعداد 22 نفر) و سپس به صورت تصادفی در یک گروه آزمایش (11 نفر در گروه ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس) و یک گروه کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. در پیش آزمون از پرسشنامه های اضطراب بک و افسردگی بک استفاده شد. در مرحله ی بعد، ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس طی 8 جلسه و یکبار در هفته به مدت دو ساعت بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفت. سپس پس آزمون برای هر دو گروه تکمیل گردید و داده های لازم گردآوری و با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه استرس درمانی بر مبتنی ذهن آگاهی با گروه گواه در متغیرهای اضطراب و افسردگی وجود دارد. نتیجه گیری: با عنایت به یافته های بدست آمده، به منظور کاهش سطح اضطراب و افسردگی بیماران ام اس باید به مداخله ی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس توجه بیشتری مبذول گردد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای توانایی حل مسأله و تعامل خواهران و برادران در خانواده های دارای فرزندان با و بدون اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی است . این پژوهش که از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق به کار برده شده علّی مقایسه ای است . به منظور انتخاب گروه نمونه از بین مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره « دلارام » تعداد 32 نفر از خانواده هایی که دارای فرزندان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی تشخیص داده شده بودند، گزینش و از آنها برای شرکت در پژوهش دعوت به عمل آمد . از این دسته از خانواده ها آزمون حل مسأله و آزمون رابطه برادر با خواهر گرفته شد . علاوه بر این تعداد 32 خانواده که دارای کودکان عادی بوده و شرایط ورود به پژوهش را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شده و آزمون های مذکور از آنها نیز به عمل آمد . در این پژوهش به منظور پاسخ گویی به فرضیه های پژوهش از روش " T مستقل " استفاده شده است . نتایج پژوهش نشان داد بین خانواده های دارای فرزندان باوبدون اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی " در اعتماد به حل مسائل " تفاوت وجود دارد . همچنین بین تعاملات خواهران و برادران با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی و خواهران و برادران عادی تفاوت دارد

پژوهش حاضر با هدف « شناسایی اثرات آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه ی والد-فرزندی بر کاهش اختلال اضطراب جدایی در کودکان 8 تا 12 سال» انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 12-8 سال دبستان های منطقه 2 شهر تهران در سال 94-1393 بودند. از بین این کودکان تعداد 30 نفر که بوسیله پرسشنامه تشخیص اختلالات اضطرابی کودکان بیماهر(1999)، مضطرب تشخیض داده شده ا ند، انتخاب و به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند (15 نفر آزمایش و 15 نفر گواه) و سپس جلسات آموزشی CPRT طی10 جلسه(هرجلسه 120 دقیقه) بر طبق براساس اصول بازی درمانی اکسلاین که توسط پژوهشگر تهیه شد، بر روی گروه آزمایش اجرا گردید، در حالیکه بر روی افراد گروه گواه، مداخله ای صورت نگرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که آموزش بازی درمانی مبتنی بر رابطه ی والد-فرزندی بر کاهش اختلال اضطراب جدایی در کودکان 8 تا 12 سال موثر است.