سیده سمیرا مدنی

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزند پروری مثبت به مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی برای کاهش علائم و پیشرفت تحصیلی کودکان است . روش پژوهش شبه آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان 4 تا 12 ساله مراجعه کننده به بیمارستان کودکان مفید بودند و نمونه شامل 30 نفر از مادرانی که کودکانشان بالاترین نمره را درتشخیص بیش فعالی دریافت کرده بودند به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و گواه جایگزین شدند، ابزار مورد استفاده در این آزمایش پرسشنامه کانرز ( فرم والدین) و پرسشنامه فرزند پروری بامریند می باشد. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس انکوا مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش فرزند پروری مثبت برکاهش مشکلات رفتاری کودکان ADHD و همینطور پیشرفت تحصیلی و تغییر سبک فرزند پروری مادران آنان، موثر است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای توانایی حل مسأله و تعامل خواهران و برادران در خانواده های دارای فرزندان با و بدون اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی است . این پژوهش که از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق به کار برده شده علّی مقایسه ای است . به منظور انتخاب گروه نمونه از بین مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره « دلارام » تعداد 32 نفر از خانواده هایی که دارای فرزندان با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی تشخیص داده شده بودند، گزینش و از آنها برای شرکت در پژوهش دعوت به عمل آمد . از این دسته از خانواده ها آزمون حل مسأله و آزمون رابطه برادر با خواهر گرفته شد . علاوه بر این تعداد 32 خانواده که دارای کودکان عادی بوده و شرایط ورود به پژوهش را داشتند به صورت در دسترس انتخاب شده و آزمون های مذکور از آنها نیز به عمل آمد . در این پژوهش به منظور پاسخ گویی به فرضیه های پژوهش از روش " T مستقل " استفاده شده است . نتایج پژوهش نشان داد بین خانواده های دارای فرزندان باوبدون اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی " در اعتماد به حل مسائل " تفاوت وجود دارد . همچنین بین تعاملات خواهران و برادران با اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی و خواهران و برادران عادی تفاوت دارد