امید محبی منش

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر معنویت محیط کار بر سلامت روانی جامع کارکنان و سه بُعد اصلی آن (بهزیستی هیجانی، بهزیستی روان شناختی و بهزیستی اجتماعی) صورت گرفت. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها از نوع پیمایشی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها نیز از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماریِ تحقیق شامل کارکنان شرکت پتروشیمی پازارگاد واقع در عسلویه بود. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعیین شد که در نهایت، تعداد 238 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه معنویت محیط کار میلیمن و همکاران و پرسش نامه کوتاه شده سلامت روانی جامع کیز بود. روایی هر دو پرسش نامه از نظر روایی ظاهری، محتوایی و سازه مورد بررسی قرار گرفته و برای آزمون پایایی آنها نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. مقدار این ضریب برای پرسش نامه میلیمن 0/81 و برای پرسش نامه کیز0/84 به دست آمده است. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزارهای آماری SPSS25 و Amos23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های به دست آمده نشان می دهد متغیّر معنویتِ محیط کار در مجموع دارای ضریب تأثیر قابل ملاحظه ی 68 درصد بر سلامت روانی جامع کارکنان می باشد. کلیه فرضیه های فرعی تحقیق نیز تأیید گردید.

هدف اصلی این مطالعه ارائه یک مدل مفهومی یکپارچه و معتبر برای سنجش و ارزیابی اقدامات کلیدی و مشترک دو شرکت همکار برای موفقیت در فاز عملیاتی یک مشارکت راهبردی می باشد که در طراحی آن تلاش گردیده است حتی الامکان دیدگاه های نظری مختلف موجود در ادبیات موضوع در نظر گرفته شوند. در این تحقیق مدل اندزه گیری پیشنهادی و فرضیه های مرتبط با آن با استفاده از پرسشنامه در همکاری های راهبردی میان صنایع دفاعی هوایی و تامین کنندگان راهبردی آنها مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است و برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی بهره گرفته شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد دو شرکت همکار برای موفقیت در فاز عملیاتی یک رابطه مشارکتی می بایستی حول پنج اقدام کلیدی و مشترک همکاری گسترده و تنگاتنگی داشته باشند که عبارتند از: «برنامه ریزی مشارکتی»، «یکپارچه سازی فرایندهای عملیاتی»، «به اشتراک گذاری موثر اطلاعات»، «توسعه مشترک منابع مشارکت» و «توسعه مشترک شایستگی های مشارکت». به طور کلی مدل ارائه شده در این پژوهش می تواند چارچوب جامعی را برای اقدامات مشترک شرکت های همکار در فاز عملیاتی یک مشارکت در حوزه های مختلف مشخص نماید و به عنوان ابزاری مناسب در اختیار مدیران سازمان ها در بررسی وضعیت موجود اقدامات صورت گرفته در این مرحله از مشارکت قرار گیرد.

هدف: هدف اصلی این مطالعه شناسایی عوامل کلیدی توانمندساز در اجرای یک مشارکت راهبردی موفق از دیدگاه های نظری مختلف و تبیین نقش آنها در افزایش عملکرد مشارکت راهبردی است. روش: پژوهش حاضر در زمره پژوهش های کاربردی از نوع توصیفی پیمایشی قرار دارد. جامعه آماری شامل خبرگان شرکت های زیرمجموعه سازمان صنایع هوایی است که در رابطه با مشارکت های راهبردی شناسایی شده در این پژوهش از دانش و اشراف کافی برخوردارند. به دلیل محدود بودن جامعه آماری و دسترسی به کلیه خبرگان، از روش نمونه گیری خاصی استفاده نشده است. برای آزمون مدل نیز از روش مدل سازی معادله های ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. یافته ها: یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل 79 پرسش نامه تکمیل شده، اعتبار مدل پیشنهادی و کلیه فرضیه های مطرح در آن را تأیید کرده و نشان می دهد عوامل توانمندساز شناسایی شده (قابلیت مدیریت مشارکت، هم سویی اهداف و انگیزه ها، تناسب منابع مشارکت و سرمایه اجتماعی مشارکت) در مجموع قادر به تبیین حدود 72 درصد از عملکرد یک مشارکت راهبردی هستند. نتیجه گیری: بر اساس مدل پیشنهادی این پژوهش، دو شرکت برای اجرای یک مشارکت راهبردی موفق می بایست ابتدا برای بهبود و توسعه مشترک چهار عامل توانمندساز اشاره شده اقدام های لازم را به عمل آورند. مقیاس های اندازه گیری و شاخص های ارائه شده در این پژوهش نیز می تواند مرجع مناسبی برای مدیران دو شرکت همکار به منظور ارزیابی جامع میزان آمادگی خود قبل از ورود به یک مشارکت راهبردی باشد.

هدف اصلی این مطالعه، ارائه یک مدل مفهومی مناسب برای توضیح هر چه بهتر رابطه میان قابلیت سازمانی مدیریت مشارکت، عملکرد شرکت و معرفی متغیرهای میانجی مطرح در این رابطه با تمرکز بر دو دیدگاه منبع محور و قابلیت پویا می باشد. در این پژوهش در اندازه گیری مفهوم قابلیت مدیریت مشارکت به منظور انطباق هرچه بیشتر آن با تغییرات محیطی، از دیدگاه قابلیت پویا بهره گرفته شده است و برای توضیح نحوه تأثیرگذاری آن بر عملکرد شرکت، با تمرکز بر دیدگاه منبع محور، دو متغیر میانجی (به اشتراک گذاری مؤثر منابع و توسعه مشترک دانش و قابلیت ها) تعریف شده است. همچنین برای آزمون مدل پیشنهادی و فرضیه های مرتبط با آن از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. نتایج بررسی 79 همکاری راهبردی در صنایع دفاعی هوایی - که با استفاده از پرسشنامه انجام شده است- روایی و پایایی مدل پیشنهادی و تمام فرضیه های در نظر گرفته شده را مورد تأیید قرار می دهد. بر اساس نتایج این پژوهش، یک شرکت برای اینکه بتواند همواره از ایجاد مشارکت های بین سازمانی درزمینه جذب، توسعه منابع و قابلیت های موردنیاز خود بهره ببرد، باید نخست در درون خود فرایندها و رویه های سازمانی مرتبط با چهار زیرقابلیت منعکس کننده قابلیت مدیریت مشارکت (پیش کنشگری مشارکت، هماهنگی بین سازمانی، یادگیری بین سازمانی و تحول مشارکت) را نهادینه و یکپارچه سازد و با بهره گیری از قابلیت به وجود آمده، همکاری های گسترده و مستمری را با شرکای خود درزمینه به اشتراک گذاری مؤثر منابع مکمل و توسعه مشترک دانش ها و قابلیت های جدید و منحصر به فرد طرح ریزی کند. مقیاس های اندازه گیری و شاخص های ارائه شده در این پژوهش نیز می تواند مرجع مناسبی برای مدیران در توسعه این قابلیت در سازمان خود باشد.

هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بین سازمانی و ابعاد مختلف آن (شناختی، رابطه ای و ساختاری) بر عملکرد مشارکت ها با هدف پرکردن شکاف تحقیقاتی موجود در این زمینه می باشد. همچنین این تحقیق در نظر دارد برای اولین بار در صنعت دفاعی کشور به ارزیابی وضعیت ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی در مشارکت های ایجاد شده میان صنایع هوایی دفاعی با همکاران راهبردی آنها در بخش خصوصی بپردازد و با شناسایی حوزه های نیازمند بهبود، گامی در جهت پایدارسازی این دسته از مشارکت ها (که معمولا به دلیل تفاوت های بنیادین حاکم بر دو بخش دولتی و خصوصی با انواع چالش ها مواجه هستند) بردارد. در این تحقیق برای آزمون مدل مفهومی پیشنهادی و فرضیه های مرتبط با آن، از روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی بهره گرفته شده است. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل پرسشنامه های توزیع شده در صنایع هوایی مورد مطالعه نشان می دهد سرمایه اجتماعی مشارکت و ابعاد آن تاثیر مثبت و قابل ملاحظه ای بر عملکرد مشارکت ها دارد. همچنین نتایج آزمون میانگین نشان می دهد مشارکت های مورد بررسی از منظر برخی ابعاد و شاخص های سرمایه اجتماعی مشارکت در وضعیت مطلوبی قرار ندارند و ضروری است مدیران شرکتهای درگیر در مشارکت، توجه و اهتمام بیشتری نسبت به توسعه مشترک مسائل اجتماعی و روان شناختی مشارکت ها داشته باشند.

امروزه شرکت ها ناگزیرند برای ارتقاء کیفیت محصول خود، همکاری های گسترده و تنگاتنگی با دیگر شرکت های درگیر در زنجیره تأمین محصول داشته باشند. در «مدیریت کیفیت زنجیره تأمین» بستر لازم برای همکاری های اثربخش اعضای زنجیره تأمین در این زمینه فراهم می آید. این پژوهش بر آن است تا با معرفی این مفهوم و با مرور جامع ادبیات موضوع و شناسایی عوامل و شاخص های کلیدی مرتبط با آن و ارائه مدلی مفهومی در این زمینه، چراغ راه شرکت ها در پیاده سازی مدیریت کیفیت در زنجیره تأمین شان باشد. در این راستا پس از مرور جامع ادبیات، هفت عامل به عنوان عوامل کلیدی در این زمینه شناسایی شدند که ابعاد مدل پیشنهادی این پژوهش را تشکیل می دهند و عبارتند از: «تمرکز بر مشتریان»، «مدیریت کیفیت تأمین کنندگان»، «رهبری کیفیت زنجیره تأمین»، «استراتژی-های کیفیت زنجیره تأمین»، «رویکرد فرآیندی»، «سیستم های اطلاعات کیفیت زنجیره تأمین» و «توسعه منابع انسانی درزنجیره تأمین». مدل پیشنهادی با استفاده از تکنیک های تحلیل عاملی و مدلسازی معادلات ساختاری تأیید شده است. نتایج بررسی موردی مدل پیشنهادی نیز نشان می دهد که به طور کلی پروژه تندر90 ایران خودرو از نظر عوامل و شاخص های مدیریت کیفیت زنجیره تأمین در وضعیت مطلوبی قرار دارد هرچند که در دو بعد «استراتژی های کیفیت» و «سیستم های اطلاعات کیفیت» در زنجیره تأمین آن وضعیت مطلوبی وجود ندارد.