زهره موسوی امیرآباد

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت بر کفایت اجتماعی و تنظیم هیجان دانش آموزان بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی موردمطالعه در این پژوهش کلیه مادران دانش آموزان 13-15 ساله مدارس متوسطه اول شهر تهران در سال 1396 بود که 30 نفر از آن ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری به نسبت یکسان جایگزین شدند. گروه آزمایش، برنامه آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت را در 8 جلسه (2 ساعت) به شکل گروهی دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. پرسشنامه های راهبردهای تنظیم هیجان شناختی گرنفسکی و همکاران (2001) و کفایت اجتماعی پرندین (1385) توسط دانش آموزان در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره، تحلیل شد. نتایج نشان داد، آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت بر افزایش تنظیم هیجان مثبت و کاهش تنظیم هیجان منفی دانش آموزان تأثیر معناداری دارد. همچنین نتایج نشان داد، آموزش مهارت های فرزند پروری مثبت بر افزایش کفایت اجتماعی دانش آموزان تأثیر معناداری دارد. بنابراین می توان گفت بهبود تنظیم هیجان و کفایت اجتماعی دانش آموزان نتیجه تغییر الگوها و روش های فرزندپروری در مادرانشان می باشد که در جلسات فرزندپروری مثبت شرکت کرده بودند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر الگوهای ارتباطی و فرسودگی زناشویی در زوجین انجام شد. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف، کاربردی بوده و ازنظر روش، نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. در این پژوهش، روش نمونه گیری از زوجین مراجعه کننده به کلینیک خصوصی در مرکز شهر تهران، از نوع نمونه گیری داوطلبانه بود. نمونه پژوهش شامل 30 زوج داوطلب شهر تهران بود که در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) قرار گرفتند. سپس برای زوجین گروه آزمایش آموزش تصویرسازی ارتباطی در 10 جلسه به شکل گروهی اجرا شد. اما برای گروه کنترل جلسات تشکیل نشد. جهت گرداوری اطلاعات از پرسشنامه فرسودگی زناشویی پاینز (1996) و پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984) استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه های مکرر انجام شد. نتایج نشان داد، آموزش تصویرسازی ارتباطی بر افزایش الگوی ارتباطی سازنده و کاهش الگوهای ارتباطی اجتنابی متقابل، ارتباط توقع کناره گیری و فرسودگی زناشویی زوجین تأثیر دارد و این تأثیر تا زمان پیگیری تداوم یافت. با توجه به نتایج پیشنهاد می گردد از این رویکرد در جهت بهبود هرچه بیشتر الگوهای ارتباطی و کاهش فرسودگی زناشویی زوجین استفاده شود.

مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش متغیرهای سبک شناختی، نارساکنش وری شناختی و عواطف منفی در تعلل ورزی در دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان سال سوم مشغول به تحصیل در دوره متوسطه دوم شهر تهران، در سال تحصیلی 94-95 بودند. 135دانش آموز دوره سوم مقطع متوسطه از شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. پس از کنار گذاشتن پرسشنامه های ناقص در نهایت 115 پرسشنامه تجزیه و تحلیل شد. ابزار های پژوهشی شامل پرسشنامه توانایی های شناختی (نجاتی، 1392)، پرسشنامه عاطفه ی مثبت و منفی واتسون و تلگن(1988)، و پرسشنامه سبک شناختی  (کلب، 1982) و پرسشنامه تعلل ورزی (سولومون و راث بلوم،1984) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و رگرسیون همزمان تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که سبک آزمایشگری فعال، توانایی شناختی و عواطف منفی پیش بینی کننده های معنادار تعلل ورزی هستند. همچنین نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که عواطف منفی و توانایی شناخی به ترتیب نقش منفی و مثبت معناداری در پیش بینی تعلل ورزی دارند و در مجموع 63 % از واریانس تعلل ورزی را تبیین می کنند.