حسین امامی رودسری

تارنماهای شبکه اجتماعی شیوهای نوین از تعامل و برقراری ارتباطات انسانی را در محیط برخط پدید آورده اند که هدف محقق در پژوهش حاضر بررسی رابطه میان عضویت در تارنماهای شبکه اجتماعی بر تغییر رفتار ارتباطی کاربران در زندگی روزمره است. در تحقیق حاضر، بین عضویت کاربران در تارنماهای برخط شبکه اجتماعی از یک طرف و خودشیفتگی، خودباوری و نیاز به همبستگی آنها از برقراری ارتباط میان فردی در فضای برخط (آنلاین) و برون خط (آفلاین) بررسی صورت گرفت. در این پژوهش سه فرضیه مورد بررسی قرار گرفت. نمونه پژوهش شامل 268 نفر از دانشجویان است که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. این پژوهش از نوع پیمایشی بوده است. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد مطابق معیارهای روان شناختی و برای سنجش میزان نیاز به همبستگی از پرسشنامه خودساخته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی (فراوانی) و آمار استنباطی (کای اسکوئر) استفاده شده است. نتایج نشان داد که رابطه میان عضویت در تارنما های شبکه اجتماعی و نیاز به همبستگی و خودشیفتگی کاربران در ارتباطات میان فردی آفلاین معنادار است. در حالی که میان عضویت افراد در تارنماهای شبکه اجتماعی و خودباوری آنها در ارتباطات میان فردی آفلاین رابطه معناداری وجود ندارد.