سید صالح صفری موسوی

اختلال در سوخت وساز چربی یکی از نقص های موجود در افراد پیش دیابت و زمینه ابتلابه دیابت نوع دو است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرین تداومی و تناوبی شدید بر ظرفیت چربی سوزی بیماران پیش دیابتی بود. تعداد 32 بیمار پیش دیابتی (سن 0/4 ±  7/38 سال، BMI 4/1   ± 9/26 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدن 5/2 ±  2/26 درصد و VO₂peak 22/0   ± 49/2 لیتر در دقیقه) در چهار گروه کنترل ( CON )، تمرین تناوبی شدید ( HIT )، تمرین تداومی با شدت Fatmax ( FAT ) و تمرین تداومی با شدت آستانه بی هوازی ( IAT ) قرار گرفتند. گروه های HIT ، FAT و IAT ، به مدت 12 هفته و هفته ای چهار جلسه به اجرای تمرین ورزشی (به ترتیب با شدت 90 درصد VO₂peak در هر تناوب، شدت Fatmax و شدت آستانه بی هوازی) پرداختند. از آزمون آماری تی همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. میزان تأثیر تمرین ورزشی بر حداکثر اکسیداسیون چربی در گروه های FAT ، IAT و HIT ، به ترتیب 35 درصد، 25 درصد و 26 درصد بود که این تفاوت بین گروه FAT با گروه های IAT و HIT معنا دار بود ( P < 0.05 ). همچنین، میزان تأثیر تمرین ورزشی بر Fatmax در گروه های FAT ، IAT و HIT ، به ترتیب 33 درصد، 24 درصد و 27 درصد بود که این تفاوت فقط بین گروه های FAT و IAT معنادار بود ( P < 0.05 ). نتایج پژوهش نشان داد که میزان تغییر اکسیداسیون چربی در سه گروه تمرینی نسبت به قبل از تمرین متفاوت بود. این بدان معنی است که شدت و نوع فعالیت ورزشی ممکن است از عوامل تأثیرگذار بر اکسیداسیون چربی در افراد پیش دیابتی باشند.

هدفازپژوهشحاضر، مقایسه حداکثر اکسیداسیون چربی و شدتی از فعالیت ورزشی که حداکثر اکسیداسیون چربی در آن اتفاق می افتد (Fatmax)، در زنان تمرین کرده و تمرین نکرده بود. 10 زن سالم تمرین نکرده (با سطح فعالیت ورزشی کمتر از سه ساعت در هفته و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 34/0±66/2 لیتر در دقیقه) و 10 زن سالم تمرین کرده (از اعضای یک تیم بسکتبال باشگاهی با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 29/0±83/2 لیتر در دقیقه) که به صورت هدفمند انتخاب شدند، نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. آزمودنی ها پس از10 تا 12 ساعت ناشتایی شبانه، آزمون ورزشی فزاینده ای را روی چرخ کارسنج با مراحل سه دقیقه ای تا سر حد خستگی اجرا کردند. در طول آزمون گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه گاز آنالایزر اندازه گیری شد و میزان اکسیداسیون مواد، حداکثر اکسیداسیون چربی و Fatmaxمحاسبه گردید. همچنین، از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تی مستقل به منظور مقایسه متغیرها در سطح P<0.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین حداکثر اکسیداسیون چربی و Fatmax در آزمودنی های تمرین کرده، به طور معناداری بالاتر از مقدار آن در آزمودنی های تمرین نکرده می باشد (P<0.05). همچنین، مقادیر اکسیداسیون چربی در شدت های بالاتر از 55درصد VO2max در افراد تمرین کرده، به طور معناداری بالاتر از افراد تمرین نکرده بود (P<0.05). به طور کلی، بالا بودن سطح آمادگی جسمانی افراد تمرین کرده سبب افزایش میزان اکسیداسیون چربی و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات در جریان فعالیت شده و شروع کاهش اکسیداسیون چربی در این افراد در شدت بالاتری اتفاق می افتد؛ بنابراین، دیرتر به منابع کربوهیدرات وابسته می شوند.

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی و تعیین رابطه بین عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی با سلامت روانی کارکنان یک واحد نیروی انتظامی می باشد. روش: این تحقیق با روش مطالعه همبستگی انجام شد. به این منظور نمونه ای به حجم 150 نفر (سن 6/3± 31/8 سال، شاخص توده بدنی 2/9± 25/9 کیلوگرم بر متر مربع، چربی بدن 4/6± 20/2درصد و حداکثر اکسیژن مصرفی 2/4± 9/41 میلی لیتر در دقیقه) انتخاب شدند و از آنها به صورت انفرادی مجموعه آزمون های آمادگی جسمانی و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ (28 =GHQ) گرفته شد. استقامت عضلانی، نسبت دور کمر به دور باسن، فشار خون و انعطاف پذیری افراد نیز بر اساس شیوه های استاندار محاسبه شد. آمادگی هوازی به وسیله آزمون بروس، قدرت عضلات دست توسط داینامومتر دستی و ترکیب بدن و درصد چربی از طریق دستگاه آنالیز امپدانس بیوالکتریک اندازه گیری شد. نتایج: پس از تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی، بین آمادگی هوازی، فشار خون، استقامت عضلانی، قدرت عضلانی، ترکیب بدن و درصد چربی با سلامت روانی رابطه معنا داری دیده شد (0/05≥P). اما بین انعطاف پذیری و نسبت دور کمر به دور باسن با سلامت روانی رابطه معنا داری مشاهده نشد(0/05≥P). بحث: با توجه به اهمیت فعالیت بدنی در افزایش بهره وری کارکنان یک سازمان و با توجه به یافته های این پژوهش، ترویج فعالیت ورزشی و ایجاد شرایط و امکانات ورزشی و نیز پر کردن اوقات فراغت کارکنان به وسیله ورزش ضروری به نظر می رسد، زیرا در افزایش سلامت روانی آنها موثر است.