ام کلثوم میرالی رستمی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سیره تربیتی پیامبر (ص) و ائمه (ع) بر مسئولیت پذیری و نگرش و توانایی معنوی دانش آموزان پسر، مقطع متوسطه دوم، صورت گرفت. این تحقیق به روش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و دو گروه گواه انجام شد. جامعه آماریِ تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسر، مقطع متوسطه دوم در شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی 1401-1402، بود و با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، چهار مدرسه و از هر مدرسه یک کلاس انتخاب شد و 48 نفر در دو گروه آزمایش و 51 نفر نیز در دو گروه گواه شرکت کردند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه مسئولیت پذیری چندبعدی، بر مبنایِ متون اسلامی و پرسشنامه نگرش و توانایی معنوی استفاده گردید. روایی این پرسشنامه ها به دستِ متخصصان موضوعی و پایایی پرسشنامه ها نیز به دستِ آلفای کرونباخ بررسی و مورد تأیید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد، آموزش سیره پیامبر (ص) و ائمه (ع) بر روی یکی از مؤلفه های مسئولیت، همچون مسئولیت در برابر طبیعت، دارای تأثیر معنی دار نیست. امّا بر روی بقیه مؤلفه های مسئولیت پذیری، همچون مسئولیت دربرابرِ خود، مسئولیت در برابر اجتماع و مسئولیت در برابر خداوند، تأثیر معنی داری دارد. همچنین اجرای برنامه آموزش سیره پیامبر (ص) و ائمه (ع) در گروه آزمایش بر روی نگرش و توانایی معنوی دانش آموزان دارای تأثیر معنی داری داشت؛ در نتیجه با توسعه برنامه های آموزشی، مبتنی بر سیره پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) در مراکز آموزشی، می توان مسئولیت پذیری و نگرش و توانایی معنوی دانش آموزان را ارتقاء بخشید.

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر استفاده از روش تدریس یادگیری مشارکتی جیکساو بر احساس تعلق به مدرسه در بین دانش آموزان دبیرستانی شهرستان نجف آباد می باشد. این تحقیق از نوع تحقیقات شبه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش است. جامعه ی این تحقیق شامل کلیه دبیرستان های شهرستان نجف آباد (18 دبیرستان) در سال تحصیلی90-91 است. به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 2 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از بین این دو دبیرستان چهار کلاس به عنوان نمونه به تصادف انتخاب شدند. برای اندازه گیری احساس تعلق به مدرسه از پرسشنامه ی احساس تعلق به مدرسه بتی، بری و وات(2005) استفاده شده است. روایی محتوایی این پرسشنامه به وسیله ی متخصصان تأیید شده است و پایایی این ابزار به روش آلفای کرانباخ77/0به دست آمده است. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج این پژوهش بیان کننده این است که استفاده از روش یادگیری مشارکتی جیکساو دارای تأثیر معنادار در سطح 05/ 0بر احساس تعلق به هم سالان، مشارکت در مدرسه و مشارکت در جامعه می باشد. همچنین استفاده از روش یادگیری مشارکتی جیکساو در این پژوهش باعث افزایش نمره کل محاسبه شده بر احساس تعلق به مدرسه در سطح 05/0 می باشد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی رابطه بین متغیرهای موثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده های فنی مهندسی دانشگاه تهران انجام شده است. جامعه تحقیق حاضر شامل کلیه دانشجویان دانشکده های فنی و مهندسی دانشگاه تهران می باشد. روش نمونه گیری در تحقیق حاضر به روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی و تعداد کل نمونه 216 نفر می باشد. ابزارهای مورد استفاده در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودنظم ده چن(2001)، پرسشنامه هوش هیجانی سبیریاشرینگ، پرسشنامه ساختار هدف کلاسی میگدلی و برای اندازه گیری پیشرفت تحصیلی دانشجویان از معدل کل دانشجویان استفاده شده است. آزمون های آماری مورد استفاده در تحقیق حاضر شامل آمار توصیفی و آمار استنباطی(رگرسیون چند گانه و تحلیل مسیر) می باشد. نتایج تحقیق بیان کننده این است که در متغیر راهبردهای خود تنظیمی مولفه های راهبردهای شناختی و فراشناختی، مدیریت تلاش، همیاری در یادگیری و جستجوی کمک در متغیر هوش هیجانی مولفه های خودانگیزی، خود کنترلی، مهارت های اجتماعی و خودآگاهی و در متغیر ساختار هدف کلاس درس مولفه اهداف تبحری و عملکرد گرا داری قدرت پیش بینی کنندگی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده های فنی و مهندسی دانشگاه تهران می باشد. در ادامه با توجه به متغیرهای موجود به ارایه مدلی جهت پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان اقدام شد.