شیوا نوری

تعیین تراکم و اختلاط کاربری در طرح های توسعه شهری همواره از موضوعات مناقشه برانگیز بوده و دیدگاه های گوناگونی در این رابطه مطرح بوده است. با این حال این تفاوت رویکردها عمدتاً در بعد نظری باقی مانده و در رابطه با روش شناسی آن مطالعات چندانی انجام نشده است. یکی از رویکردهای نوین برنامه ریزی شهری به منظور تعیین تراکم و اختلاط کاربری، توسعه حمل ونقل عمومی محور (TOD) است. مقاله حاضر به دنبال پیشنهاد مدلی برای تعیین تراکم و اختلاط کاربری متناسب با این رویکرد است. توسعه حمل ونقل عمومی محور را عموماً مشتمل بر سه بعد طراحی، تراکم و تنوع (اختلاط) کاربری ها دانسته اند. در این پژوهش دو بعد تخصیص بهینه تراکم و تنوع (اختلاط) کاربری ها در قالب یک مسئله برنامه ریزی ریاضی با اهداف چندگانه مدل سازی شده است. در این مدل هدف نخست بیشینه سازی تراکم در مجاورت ایستگاه ها و هدف دوم کمینه سازی اختلاف نسبت شغل به سکونت از الگوی ایده آل (نسبت شاغلان ساکن به تعداد واحد مسکونی) در هر محدوده TOD است. مجموعه ای از محدودیت ها از جمله محدودیت های سقف جمعیت و فعالیت قابل تخصیص به منظور عدم مغایرت اساسی با طرح های فرادست نیز به مدل افزوده شده اند. مدل غیرخطی به دست آمده با استفاده از تبدیلاتی به یک مسئله برنامه ریزی خطی با اهداف چندگانه و سپس با استفاده از روش محدودیت اپسیلون تعمیم یافته به یک مسئله برنامه ریزی خطی تک هدفه تبدیل گردیده است. در نهایت مدل پیشنهادی در نمونه موردی منطقه 12 کلانشهر تهران پیاده سازی و نتایج به دست آمده به تفصیل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. با اجرای مدل، مجموعه ای از پاسخ های بهینه پارتویی برای مسئله استخراج گردید. این پاسخ ها نقش  گزینه های پیشِ روی مجموعه مدیریت شهری را ایفا می کنند و به تصمیم سازان و سیاست گذاران شهری امکان می دهند تا بنا بر اولویت ها، محدودیت ها و مقتضیات زمانی و مکانی هر یک از اهداف اختلاط و تراکم، گزینه بهینه را انتخاب کنند. این مدل و نتایج حاصل از آن می تواند مبنای تهیه طرح های توسعه شهری آینده قرار گیرد.

با توجه به این احتمال که فعالیت های ورزشی تغییراتی در توزیع پارامترهای مختلف فشار کف پایی در حین گام برداری به وجود می آورند، هدف مطالعه حاضر مقایسه الگوی توزیع فشار کف پایی بین پای راست و چپ و ارتباط آنها با پارامترهای آنتروپومتریک است. بدین منظور، 10 کشتی گیر نخبه با میانگین و انحراف استاندارد سنی 33/3±6/23 سال، قد 67/7±5/173 سانتی متر و جرم: 8/21±3/83 کیلوگرم در این مطالعه بصورت داوطلبانه مشارکت کردند. از دستگاه EMED-AT2 برای تحلیل فشار کف پایی، از آمار پارامتریک روش تی زوجی جهت مقایسه پارامترها بین پای راست و چپ و از روش پیرسون برای تعیین همبستگی بین متغیرها استفاده شد. تنها در پارامتر سطح تماس در ناحیه 4 بین پای راست و چپ اختلاف معنادار یافت شد (03/0=Es، 05/0≥p). بین تمامی پارامترها با قد و جرم همبستگی مثبت و معنادار یافت شد (01/0≥p ، 05/0≥p) و تنها در نواحی پاشنه همبستگی بین حداکثر نیرو در پای راست با قد (پاشنه داخلی 45/0=r2، پاشنه خارجی 68/0=r2) و جرم (پاشنه داخلی 56 /0=r2، پاشنه خارجی 80/0=r2) و در پای چپ با قد (پاشنه خارجی 53/0=r2) و جرم (پاشنه خارجی 55/0=r2) معکوس شد (05/0≥p). با توجه به فقدان اختلاف معنادار در پارامترهای مختلف فشار کف پایی بین پای راست و چپ می توان ادعا کرد، در ورزش کشتی تقاضای عملکردی پاها یکسان است. همچنین، این پژوهش نتایج تحقیقات گذشته را مبنی بر فقدان پای غالب در رشته کشتی تأیید کرد.

با توجه به اهمیت ارزیابی آزمونهای عملکردی تعادل با تأکید بر پارامترهای مؤثر بر تعادل، ازجمله تیپ بدنی، هدف این تحقیق پایاییسنجی آزمونهای عملکردی 161 سانتیمتر و /13±6/ 27 سال، قد 37 /32±2/ 24 سال سالم بود. 25 زن آندومورف )با میانگین سنی: 13 - تعادل )ایستا، نیمهپویا و پویا( در زنان آندومورف 34 58 کیلوگرم( در این تحقیق مشارکت کردند. تعادل آزمودنیها با استفاده از آزمونهای عملکردی تعادل و تیپ بدنی با استفاده از روش هیث - /28±8/ وزن 46 جهت بررسی نرمال- ،)K-S( کارتر ارزیابی شد. هر آزمونی برای هر فرد در سه نوبت با فاصله استراحت 72 ساعت انجام شد. از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف P − 0/ برای بررسی پایایی آزمونها در سطح معناداری 05 ICC بودن توزیع دادهها و از روش آماری < استفاده شد. پایایی همه آزمونهای تعادلی ایستا، نیمهپویا و پویای استفاده شده در این تحقیق، با تیپ بدنی آندومورف تأیید شد. برای ارزیابی تعادل ایستا آزمونهای لکلک و فرشته، تعادل نیمهپویا آزمون ستاره، و تعادل .)ICC>0/ پویا، آزمونهای زمان برخاستن و رفتن و راهرفتن تاندم از سطح پایایی خیلی خوب برخوردار شدند ) 80

تعادل، مهارت حرکتی پیچیده ای است که پویایی وضعیت بدن را در جلوگیری از افتادن توصیف می کند. هدف از این تحقیق، پایایی سنجی آزمون های عملکردی تعادل ایستا، نیمه پویا و پویا در زنان آکتومورف جوان (34 – 24 سال) بود. 25 زن آکتومورف با میانگین سنی 51/1 ± 00/26 سال، قد 14/1 ± 9/166 سانتی متر و وزن 27/3 ± 99/46 کیلوگرم به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. تعادل آزمودنی ها با استفاده از آزمون های عملکردی تعادلی ایستا (بس، رومبرگ، شارپندرومبرگ، لک لک و فرشته)، نیمه پویا (ستاره) و پویا (زمان برخاستن و رفتن و راه رفتن تاندوم) و تیپ بدنی با استفاده از روش هیث – کارتر ارزیابی شد. هر آزمون برای هر فرد در سه نوبت با فاصلة استراحت 72 ساعت انجام گرفت. از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و همچنین از روش آماری ICC برای بررسی پایایی آزمون ها در سطح معناداری 05/0 P≤ استفاده شد. در زنان آکتومورف جوان، برای ارزیابی تعادل ایستا، آزمون های بس در سطح پایدار در وضعیت های یک پا بالا و تاندوم، بس در سطح ناپایدار در وضعیت یک پا بالا، لک لک، فرشته در سطح پایدار در پای برتر حالت چشم باز و پای غیربرتر حالت های چشم باز و بسته و فرشته در سطح ناپایدار در پای برتر در حالت های چشم باز و بسته، تعادل نیمه پویا، آزمون ستاره و تعادل پویا، آزمون زمان برخاستن و رفتن که از سطح پایایی خیلی خوب برخوردار شدند (80/0 ICC>)، توصیه می شوند. پایایی آزمون های تعادلی ایستای بس در سطح ناپایدار در وضعیت های پاجفت و تاندوم، رومبرگ، فرشته در سطح پایدار در پای برتر حالت چشم بسته، فرشته در سطح ناپایدار در پای غیربرتر حالت چشم بسته و آزمون تعادل پویای راه رفتن تاندوم مورد استفاده در این تحقیق با تیپ بدنی آکتومورف تأیید نشد، ازاین رو می توان گفت که پایایی آزمون های مذکور متأثر از تیپ بدنی افراد است. براساس یافته های این تحقیق به پژوهشگران توصیه می شود در ارزیابی تعادل افراد با توجه به تیپ بدنی آنان، آزمون هایی معتبر و پایا به کار ببرند.