عباس سبحانی

هدف: هدف پژوهش حاضر، شناسایی و تدوین الگوی مدیریت امنیت گردشگری ورزشی در کشور بود.روش شناسی: روش پژوهش، کیفی و مبتنی بر نظریه داده بنیاد با رویکرد سیستماتیک است. جامعه آماری این پژوهش شامل صاحب نظران، اساتید و پژوهشگران، برگزارکنندگان ، تأمین کنندگان امنیت ، ورزشکاران و تماشاگران رویدادهای ورزشی بود که نمونه گیری با استفاده از روش هدفمند مبتنی بر رویکرد نظری صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات تا اشباع نظری داده ها ادامه یافت و تعداد 17 مصاحبه فردی نیمه ساختاریافته انجام گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش سیستماتیک شامل کدگذاری سه مرحله ای باز، محوری و انتخابی استفاده شد.یافته ها:در مجموع 146 کد اولیه ایجاد شد؛ سپس تمامی کدهای مشابه در گروه خاص خود قرار گرفتند و به 19 مقوله فرعی تقلیل یافتند و نهایتاً بر اساس کدهای باز ثانویه، 7 مقوله اصلی ایجاد شد که شامل ارتقای مدیریت امنیت گردشگری ورزشی، مدیریت منابع انسانی، زیرساخت ها، حفاظت فیزیکی، تدوین برنامه مدیریت امنیت، شرایط میزبانی رویداد و پیامدهای فردی و سازمانی می باشند. در ادامه و طی فرایند کدگذاری محوری و انتخابی مقوله های شناسایی شده در الگوی پارادایمی قرار گرفته و روابط بین آن ها تعیین شد؛ این الگوی پارادایمی شامل پدیده محوری، شرایط علی، شرایط زمینه ای، شرایط مداخله گر، راهبردها و پیامدها می باشد. بدین ترتیب الگوی مدیریت امنیت گردشگری ورزشی تدوین گردید.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد مدیران و متصدیان زمینه گردشگری ورزشی می توانند با تمرکز بر توسعه عوامل مدیریت منابع انسانی، تدوین برنامه مدیریت امنیت، حفاظت فیزیکی، زیرساخت ها، بهبود شرایط میزبانی رویدادها باعث افزایش امنیت روانی گردشگران ورزشی و برگزاری هر چه بهتر رویدادهای ورزشی شوند.

هدف از تحقیق حاضر تعیین موقعیت راهبردی ورزش دانشجویی در دانشگاه های دولتی کشور می باشد. جامعه آماری پهدف از تحقیق حاضر تعیین موقعیت راهبردی ورزش دانشجویی در دانشگاه های دولتی کشور می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید عضو هیئت علمی، مدیران و کارشناسان فوق برنامه شاغل دانشگاه های دولتی کشور می باشند که برای نمونه آماری 80 نفر از این اعضا شاغل در 7 دانشگاه دولتی به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مصاحبه و تبادل نظر با خبرگان، مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی صوری آن توسط چند تن از اساتید صاحب نظر مورد تأیید قرارگرفته و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ )90/0(محاسبه شد. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی، آزمون فریدمن و تحلیل SWOT با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که با توجه به نمره نهایی ماتریس ارزیابی عوامل داخلی (44/2) و نمره نهایی ماتریس ارزیابی عوامل خارجی (69/2)، موقعیت راهبردی ورزش دانشجویی دانشگاه های دولتی کشور در منطقه ضعف-فرصت (wo) قرار دارد و برای توسعه و بهبود وضعیت آن می بایستی از راهبردهای محافظه کارانه استفاده کرد.

هدف پژوهش حاضر اولویت بندی و شناسایی عوامل مؤثر و موانع مشارکت ورزشی معلولین شهر اهوازبود.تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری اطلاعات از نوع توصیفی - پیمایشی به شمار می آید. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلولین عضو جامعه معلولین شهراهواز بود (N=720 ) که تعداد 190نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه ای بود که گشتاسبی (1391) در پژوهش خود از آن استفاده کرده بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در سطح آمار استنباطی از آزمون های tتک نمونه ایی و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد به ترتیب اهمیت، عوامل سلامتی و تندرستی ، لذت و نشاط و تعامل اجتماعی مهمترین عوامل مؤثر مشارکت در فعالیت های بدنی و در بین موانع مشارکت ورزشی معلولین عوامل اقتصادی، محیطی (حمل و نقل)، امکانات و تجهیزات و عوامل اجتماعی- فرهنگی مهمترین موانع می باشند.

راه یابی به دانشگاه به عنوان مکانی برای آموختن دانش، برای پیشرفت جامعه، جوانان و خانواده امری ضروری به نظر می رسد که در این راستا توجه به انگیزه داوطلبان برای ورود به دانشگاه از اهمیت ویژه ا ی برخوردار می باشد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر، تحلیل عوامل انگیزشی داوطلبان ورود به رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی می باشد.جامعه آماری پژوهش، کلیه داوطلبان ورود به رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی در سال 1390 از سه استان خوزستان، ایلام و لرستان بودند که برای انجام آزمون عملی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، در دانشگاه شهید چمران اهواز شرکت کرده بودند (1310=N). حجم نمونه از طریق جدول کرجسی و مورگان، 302 نفر برآورد شد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته که شامل 24 سوال بود استفاده گردید و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 81/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب عوامل فردی، عوامل اجتماعی و عوامل شغلی، مهم ترین عوامل انگیزشی داوطلبان ورود به رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی بود. همچنین بین دیدگاه داوطلبان دختر و پسر در مورد عوامل فردی، تفاوت معناداری مشاهده شد؛ اما در عوامل اجتماعی و شغلی، تفاوت معناداری مشاهده نگردید. با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت توجه به انگیزه های داوطلبان برای ورود به دانشگاه امری ضروری می باشد؛ زیرا با مورد توجه قرار دادن آن ها می توان میزان کارآیی و اثربخشی دانشجویان را در آینده افزایش داد.