مدیریت امنیت

زمینه و هدف: با توجه به بازتاب وسیع برگزاری رویدادهای ورزشی در رسانه های جمعی، امنیت موجود در برگزاری این رویدادها می تواند به عنوان نمودی از امنیت در سطح جامعه شناخته شود، بنابراین هدف این تحقیق، شناسایی عوامل موثر بر امنیت رویدادهای ورزشی در ایران، با تاکید بر مسابقات فوتبال است.<br /> روش شناسی: روش اجرای این تحقیق توصیفی از نوع کتابخانه ای است، جامعه آماری این تحقیق را مطالعات و تحقیقات در حوزه امنیت رویدادهای ورزشی، به ویژه مسابقات فوتبال تشکیل داده اند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق، فیش برداری است.<br /> یافته ها و نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق، عوامل موثر بر امنیت رویدادهای ورزشی در پنج حوزه؛ زیرساخت ها، فناوری، رسانه ها و تبلیغات، منابع انسانی و اقدامات فرهنگی قابل تقسیم بندی هستند. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد که فرایند مدیریت امنیت انتظامی رویدادهای ورزشی شامل گام های؛ مدیریت و برنامه ریزی مسابقات، سیاست ها و تدابیر انتظامی، سیستم مدیریت ورزشگاه، برآوردها، کنترل ترافیک و تعاملات و مشارکت بین سازمانی است. در انتهای تحقیق مدل فرایندی عوامل تأثیرگذار امنیت رویدادهای ورزشی، گام های مدیریت امنیت و پیامدهای آن ذکر شده است.

هدف این پژوهش بررسی و یافتن مناسب ترین شیوه و شگردهای مقابله اطلاعاتی آجا در برابر نیروهای فرامنطقه ای می باشد. براساس مطالعه منابع مختلف و رویکردهای نیروهای فرامنطقه ای در دنیای ارتباطات نوین فضای جامعه جهانی را به صورت یک دهکده تحت کنترل خود در آورده و بخش عمده ای از ارتباطات اطلاعاتی، نظامی، امنیتی، فرهنگی، اقتصادی و... را به سمت فضای سایبری سوق داده با این شیوه اهداف شوم خود را در جنگ اطلاعاتی به صورت آشکار و پنهان و نامحسوس از طریق این ارتباطات دنبال می نماید. در چند دهه ی گذشته در عرصه های مختلف اطلاعاتی مشکلات و تهدیدات جدی را بر علیه نظام جمهوری اسلامی از جمله آجا ایجاد نمودند. بنابراین ضرورت دارد که از شیوه های مختلف مقابله ای بهره برداری مؤثری صورت بگیرد. سازمان حفاظت و اطلاعات باید اطمینان پیدا کند که کلیهی فرایندهای سازمانی منطبق بر سیاست امنیت اطلاعات و استانداردهای امنیت اطلاعات انجام می گیرد. در این مقاله که به شیوه تحلیلی – توصیفی انجام می شود تلاش شده است شیوه های مقابله ای و بازدارنده اطلاعاتی را با تاکیده بر استانداردهای فنی و مدیریت امنیتی مورد بررسی قرار گیرد.

این تحقیق با هدف بسط نظری و مدیریتی امنیت در شاخه تخصصی مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، به شناسایی عناصر «امنیتِ فرهنگی و اجتماعی» در کشور و ارائه الگوی مفهومی برای مدیریت آن پرداخته است. این تحقیق مبتنی بر پیمایش و نیز ارائه الگو به روش تبیینی است. متغیرها شامل هویت ملی، هویت قومی، هویت مذهبی، هویت مدرن و متغیر امنیت اجتماعی-فرهنگی است. در تحلیل ثانویه مبتنی بر داده های اولیه مربوط سنجش هویت جمعی در ایران با ابعاد فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هویت، روش های آماری به کاررفته شامل تحلیل عاملی برای تأیید سازه ها، روش های آمار توصیفی و ضریب همبستگی تحلیل واریانس همراه با آزمون تعقیبی آن، آزمون (T) در مقایسه با یک عدد ثابت و آزمون فریدمن است؛ روایی و پایایی ابزار اندازه گیری در سیزده استان به تأیید رسیده است. بر اساس نتایج این بررسی در سه قطب قابل دسته بندی است. به عنوان رویکرد کلی به رغم دشواری های موجود در جمع میان خرده فرهنگ ها، پایش امنیت ِ فرهنگی-اجتماعی با توجه به رکن امنیت که همان هویت است، می تواند الگویی کارآمد جهت سوگیری سیاست ها و استراتژی ها را عرضه کند. این فرایند به لحاظ روش شناسی مبتنی بر مسئله یابی و مسئله شناسی در حوزه عمومی با مطالعات تکمیلی کمی و کیفی نظیر فرا تحلیل یا تحلیل ثانویه و دیدگاه های تخصصی خبرگان است. این پایش در مقاطع مختلف زمانی، از دیدگاه عاملان و گروه های مخاطب و ارزیابی شکاف ها و حتی فراتر از آن همراه با آینده پژوهی به منظور شناخت فرصت ها و تهدیدهای پیش رو قابل انجام است.