مهزا پاکزاد

بین المللی شدن دانشگاه ها، مهاجرت دانشجویی، و تعدد دانشجویان بین المللی از فرهنگ های مختلف، سطح بالاتری از ارتباطات، تعاملات و تعهدات انسانی را به وجود آورده است، که این مسئله علاقه دانشمندان به مقوله فرهنگ پذیری و تأثیرات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و روانی آن را تحت تأثیر قرار داده است. فرایند فرهنگ پذیری دانشجویان بین المللی به دلیل عوامل متعددی استرس زا شناخته شده است. در حقیقت، تعامل میان این دانشجویان و جامعه میزبان نقش مهمی در سازگاری بین فرهنگی آنان دارد. بااین حال، پژوهش های محدودی، چنین تعاملی را در بررسی فرهنگ پذیری دانشجویان بین المللی موردبررسی و ارزیابی قرار داده اند. لذا هدف اصلی این پژوهش احصاء و ارزیابی عوامل تأثیرگذار بر فرهنگ پذیری دانشجویان بین المللی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در راستای تسهیل شرایط زندگی و بهبود عملکرد تحصیلی این دانشجویان در ایران بوده است؛ بنابراین پژوهش حاضر با تکیه بر مفهوم فرهنگ پذیری، به بررسی همسویی دانشجو و دانشگاه در ابعاد مختلف به عنوان پیش بینی کننده های سازگاری روان شناختی دانشجویان بین المللی در دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل 56 نفر از دانشجویان بین المللی مشغول به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران بود که به شیوه گلوله برفی انتخاب شدند. به منظور تحلیل داده های به دست آمده علاوه بر تحلیل شاخص های توصیفی، از تحلیل آماری نیز استفاده شده است. نتایج حاصله حاکی از آن بود که عامل هنجارهای ارزشی، درصد فرهنگ پذیری را در این دانشجویان تبیین می کند. همچنین نتایج تحلیل نشان داد که در بین دانشجویان دختر و پسر در عامل شیوه های زندگی تفاوت معناداری وجود دارد که خود در فرهنگ پذیری نقشی اساسی دارد.

امروزه یادگیری بعد از فارغ التحصیلی نه تنها متوقف نمی شود بلکه به عنوان نقطه شروع توسعه نیروی انسانی در شغل محسوب می گردد که در این راستا یکی از ابزارهای تقویت یادگیری در حرفه افراد، طرح توسعه فردی است. در واقع این طرح یک ابزار کاربردی و برنامه زمان بندی شده مکتوب در جهت برآورده شدن نیازهای حرفه ای کارکنان در راستای اهداف سازمان و شغل خویش بیان گردیده است. اگرچه کاربرد این ابزار بسیار متداول است، با این حال در راستای آشنایی هرچه بیشتر پژوهش گران با نتایج گوناگون تحقیقات متعدد جهانی در زمینه اجرای آن، مطالعه هدفمندی صورت نگرفته است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی یافته های پژوهش های جهانی در زمینه اجرای طرح توسعه فردی و میزان اثربخشی آن در سازمان هاست. نتایج بررسی مجموعاً 23 پژوهش خارجی و داخلی حاکی از آن است که اکثر آنها اثربخشی قابل توجه اجرای این طرح را بر توسعه دانش، بهبود مهارت های حرفه ای و عملکرد کارکنان، ترغیب واکنش حرفه ایی و ارتقای قابلیت استخدامی افراد مورد تأکید قرار داده اند. در نقطه مقابل، نتایج برخی پژوهش ها نیز ماهیت فردی بودن این طرح را موجب غفلت از راهبردهای کلان سازمانی دانسته، عدم انگیزه بخشی و ترغیب شیوه بازخوردی، عدم اثرگذاری بر اقدامات حرفه ایی در محل کار، تأکید بر ماهیت زینتی این طرح و کاربرد غیرواقعی آن را مطرح نموده اند. در پاره ای دیگر از پژوهش ها، برخورداری از پشتیبانی کافی به منظور اجرای طرح، نوع محیط یادگیری سازمانی، توجه به تیم های کاری، سبک رهبری، تمرکززدایی و نیز حمایت از راهنما یا مربی پشتیبان در نقش هدایت کننده نیز عوامل و شرایط اثربخشی اجرای این طرح عنوان شده اند.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر آموزش مهارت خواندن منتقدانه بربه یاد سپاری لغات زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی می باشد. بدین منظور 72 زبان آموز مونث و مذکر در سطح متوسط بین سنین 17 تا 32 سال از میان 114 زبان آموز شرکت کننده ازآموزشگاههای فرزان و فرزانگان تهران بر اساس نمره آنان به ترتیب در آزمون بازبینی شده PETو آزمون بازبینی شده لغت برگرفته از متون مورد تدریس، انتخاب شده و بطور تصادفی به دو گروه 36 نفره، آزمایش (تجربی) و شاهد تقسیم شدند. در طول 19 جلسه آموزشی، 8 متن به هردو گروه تدریس شد با این تفاوت که در گروه شاهد روش متداول آموزش خواندن و درک مطلب اجرا شد، حال آنکه در گروه آزمایش (تجربی) آموزش مهارت خواندن منتقدانه اعمال شد. در نهایت دو هفته پس از پایان دوره آموزشی هر دو گروه در آزمون پایا و بازبینی شده لغت، مشابه آزمون لغت همگون سازی در ابتدای تحقیق، شرکت کرده وبه منظور مقایسه میانگین نمرات دو گروه روش آزمون تی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که تدریس مهارت خواندن منتقدانه تاثیر معناداری بربه یادسپاری لغات زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی دارد.