مریم طیبی

در فضای رقابتی امروز شناخت و مدیریت عوامل مؤثر بر بهره وری کارکنان از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر بهبود بهره وری نیروی انسانیدر سازمان ها با استفاده از روش بهترین-بدترین گروهی است. جهت پیاده سازی مسئله شرکت راپکو به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. در ابتدا عوامل براساس مرور تحقیقات مرتبط استخراج گردید و سپس با بهره گیری از نظرات خبرگان در سه جنبه فردی، شغلی و سازمانی دسته بندی شدند. سپس اوزان نهایی از طریق به کارگیری از روش بهترین-بدترین گروهی نتیجه گردید. براساس یافته های پژوهش بعد شغلی با ضریب وزنی 0.655 رتبه اول را در بین سایر ابعاد اصلی کسب نمود. همچنین در بین عوامل نیز «رضایت شغلی» با ضریب وزنی 0.279، «وجود پاداش و ابزارهای تشویقی» با ضریب وزنی 0.154 و «داشتن امنیت شغلی و آرامش روانی» با ضریب وزنی 0.149 در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند. علاوه بر این نیز «برقراری رابطه کاری اثربخش با دیگران»، «ایده پردازی» و «اخلاق کاری» به عنوانکم اهمیت ترین عوامل اثرگذار بر بهبود بهره وری کارکنان در شرکت راپکو شناسایی شدند. به طور کلی اهمیت دادن مدیران به اولویت و میزانتأثیرگذاری عوامل مؤثر بر بهبود بهره وری نیروی انسانی در شرکت های تولیدی منجر به عملکرد بهتر کارکنان خواهد شد.

اهداف: دانشگاه نقش خطیری در پرورش استعدادها و توانمندی­های دانشجویان برعهده دارد. دانشجویان به تنهایی قادر نیستند به این هدف دست یابند و اساتید مشاور می توانند نقش کلیدی و مهمی را در نیل به آن داشته باشند. پژوهش حاضر به منظور بررسی سطح دیدگاه دانشجویان از وظایف استاد مشاور و میزان رضایتمندی آنان از عملکرد اساتید انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در جامعه دانشجویان رشته­های علوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل در نیمسال اول سال تحصیلی 90-1389 انجام شد. 231 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده­ها پرسش نامه ای پژوهشگرساخته بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 16 و آزمون رگرسیون چندمتغیره، آزمون T مستقل، مجذور کای و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: 7/71% از دانشجویان تعداد مراجعات کمی به مشاور خود داشتند. تنها 4/13% از آنان آگاهی مطلوبی از نحوه عملکرد مناسب استاد مشاور داشتند. 1/87% آنان با حضور دانشجوی سال بالاتر در کنار استاد مشاور موافق بودند. سطح رضایتمندی اغلب دانشجویان از عملکرد اساتید مشاور در دانشگاه نامطلوب بود (4/35=M ). تعداد مراجعات دانشجویان به اساتید مشاور (001/0 = β = 0/369 ،p ) و رشته تحصیلی دانشجویان (238/0 = β = 0/003 ،p ) عوامل پیشگویی­کننده میزان رضایتمندی آنان از عملکرد اساتید مشاور بود. نتیجه گیری: دانشجویان مورد مطالعه نسبت به وظایف و نقش استاد مشاور آشنایی بسیار کمی داشته و از نحوه عملکرد استاد مشاور خود ناراضی هستند. در این راستا ایجاد روابط مناسب بین دانشجو و استاد مشاور به شدت توصیه می­شود.