مرضیه اسماعیل زاده

 کسب برتری رقابتی در دنیای متغیر و پرتلاطم امروز از مهم ترین چالش های پیش روی مدیران سازمان ها است که برای غلبه بر آن نظریه ها و دیدگاه های جدیدی مطرح شده است. قابلیت های پویا یکی از دیدگاه هایی است که طی حدود یک دهه اخیر به عنوان مکمل نظریه های راهبرد در رویکرد منبع محور ارائه شده است. هدف این تحقیق نگاهی به این مفهوم و تأثیر آن بر منابع سازمانی و عملکرد سازمان است. روش این پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری مدیر عامل، اعضای هیئت مدیره، مدیران، معاونین و کارشناسان خبره شرکت های زیرمجموعه صنایع مخابرات ایران بوده است که برای سنجش متغیرهای تحقیق تعداد 66 پرسشنامه میان جامعه آماری توزیع شد. روایی پرسشنامه با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آن با آلفای کرون باخ تعیین شد. به منظور تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق از روش کمترین توان دوم جزئی استفاده شده است و جهت و شدت روابط میان سازه های منابع کلیدی و منابع غیرکلیدی، قابلیت های پویا و عملکرد در این بنگاه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش تأثیر منابع سازمانی و قابلیت های پویا بر عملکرد شرکت و همچنین نقش میانجی گری قابلیت های پویا را نشان داد.

مولانا، از جمله عرفایی است که به مفهوم «ذکر» و لوازم آن که بیشتر به صورت نمادین در کلامش ظاهر می شود، توجه خاصی نشان داده است. ذکر از مهمترین عوامل پیوند با عالم فرامادی و رسیدن به مراتب والای عرفانی است که در غزلیات شمس نمادهای فراوانی را درمورد آن می توان پیدا کرد. یکی از این نمادها «دلارام» است که با «طمانینه» یا «سکینه»1 که به واسطه گوشه نشینی، تداوم اذکار و به یادآوردن خاطرات قدسی در طریقت حاصل می شود، ارتباط دارد. در واقع ذکرِحق، منجر به فراموش کردن ماسوی الله در عارف شده و سببِ به یادآوردنِ خاطره قدسی می شود. «خاطره قدسی»، نقطه مقابلِ خاطره در معنای روانشناسی و فلسفی آن است؛ در فلسفه، تفکر در مورد آنچه در گذشته رخ داده است در گرو اندیشیدن و فهمیدنِ مفهوم «زمان» و «هستی» است؛ فلاسفه، اغلب خاطره را در تناسب با پدیدارهای انسانی مطرح کرده اند که در واقع هویت و صفات انسان را نیز شکل می دهد. در این مقاله مفهوم «خاطره قدسی» و فرایند شکل گیری آن از منظر عرفانِ اسلامی بررسی شده است.