سید رضا رضوی

در دهه اخیر موضوع فناوری اطلاعات و نوآوری بر عملکرد جزء اولویت های سازمان ها قرار گرفته، همچنین کارآفرینی سازمانی عاملی است که می تواند در این بین کمک مؤثری در راستای بهبود تاثیر فناوری اطلاعات و نوآوری بر عملکرد سازمان داشته باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر فناوری اطلاعات و نوآوری بر عملکرد با میانجی گری کارآفرینی سازمانی است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه آماری تحقیق حاضر را 423 نفر از کارکنان بانک سرمایه در شهر تهران تشکیل می دهند که تعداد 202 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد بوده و روایی سازه از طریق تحلیل عاملی بررسی شد؛ تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از طریق مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار Smart-PLS انجام شد. طبق یافته های این تحقیق ، فرضیه مربوط به میانجی گری کار آفرینی در رابطه با نقش فناوری اطلاعات بر عملکرد، مورد تائید قرار نگرفت ، اما بقیه ی فرضیه ها تائید شد. نتایج بیانگر آن است عامل کارآفرینی سازمانی می تواند به عنوان یک میانجی جزئی در رابطه بین نوآوری و عملکرد تاثیر مثبت داشته باشد و به عنوان یک میانجی به بهبود عملکرد در بانک سرمایه کمک کند و با ایجاد مزایای رقابتی در شرایط پیچیده کنونی با حفظ و رشد مشتری خود ، شرایط برتری را در بین رقبا کسب نماید.

آمایش سرزمین همواره یکی از مهم ترین دغدغه های برنامه ریزان کشور بوده است، اما این برنامه ها نتوانسته در چارچوب برنامه های میان مدت توسعه کشور عملیاتی شود. پیامد مشخص این روند توزیع نامتعادل منابع و فرصت های توسعه در پهنه سرزمین و تشدید نابرابری های فضایی از طریق جذب منابع و تمرکزسرمایه گذاری ها درقطب های رشد موجود بوده است. لذا ضروری است جهت اجرایی کردن مطالعات آمایش ملی، ویژگی هاوماموریت های آمایش ملی درسطح استانی نیز اجرایی شده و انتظارات برنامه ریزان در زمینه تلفیق دیدگاه های سرزمینی یا بخشی و ایجاد هماهنگی های بین بخشی، بین منطقه ای و بخشی منطقه ای را با استفاده از رویکرد آمایشی برآورده سازد. برای نیل به این مقصود عوامل موثردر رویکرد اجرایی برنامه ریزی آمایشی استان سمنان بعنوان مطالعه موردی در اجرای طرح های آمایشی مورد بررسی قرار گرفت تا سوالاتی که برای محقق مطرح شده پاسخ داده شود. در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی و استفاده از روش اسنادی و تکنیک دلفی جمع آوری داده ها وبا روش ماتریس تاثیرات متقاطع و نرم افزار میک مک تحلیل داده ها انجام شد و عوامل کلیدی و اثرگذار در رویکرد اجرای طرح آمایشی استان سمنان مشخص گردید که مهم ترین عوامل: مناطق کویری – قرار گیری استان در شعاع 120 کیلومتری تهران، شرایط سیاسی و امنیتی مناطق همجوار و وجود منطقه ویژه اقتصادی که ظرفیت بسیار بالایی جهت تبدیل شدن به عوامل کلیدی را دارا هستند نیز عواملی چون نقش مناطق کویری، وجایگاه استان درکریدور ارتباطی شرق به غرب کشور شناسایی شدند که با توجه به میزان تأثیر گذاری آنها بر اجرایی شدن برنامه ریزی آمایشی در استان سمنان، راهکارهای مناسب در جهت رفع موانع پیشنهاد گردید.