محمدامین جلیلوند

هدف این پژوهش، مقایسه ذهن آگاهی در ورزشکاران برتر و غیربرتر می باشد. روش تحقیق علی مقایسه ای بوده و در این تحقیق 112ورزشکار پسر و دختر با میانگین سنی 23.06 مورد مصاحبه و پرسش قرار گرفتند و سوالات جمعیت شناسی و پرسشنامه پنج وجهی ذهن آگاهی شامل 39 سوال پنج وجهی لیکرت را تکمیل نمودند، این پرسشنامه خود گزارشی برای ارزیابی مهارت های ذهن آگاهی است که دارای اعتبار و پایایی خوبی می باشد . داده های حاصل از تحقیق با تحلیل آمار استنباطی، با استفاده از مدل نرمال t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدست آمده در پژوهش نشان می دهد که بین ورزشکاران برتر و غیربرتر در مولفه های توصیف، مشاهده، عملکرد آگاهانه و عدم قضاوت تفاوت معنادار وجود دارد، بنحویکه ورزشکاران برتر از نمره ذهن آگاهی بالاتری برخودارند. با توجه به نتایج بدست آمده ذهن آگاهی و زیر مولفه های آن که در زمینه های بسیاری درحیطه استرس، سلامت روان و توانمندی فردی توام با کارکرد مثبت بوده است در حوزه روان شناسی ورزش و در موفقیت ورزشکاران موثر بوده فلذا بدین ترتیب برای موفقیت بیشتر می توان از شیوه های آموزش ذهن آگاهی ورزشی استفاده نمود.

هدف از مطالعه حاضر مقایسه ابعاد اجرای روان(عملکرد اوج) در دانشجویان ورزشکار نخبه و غیر نخبه ایرانی است. به علاوه همبستگی بین عملکرد اوج و اجرای روان، بررسی شد. نظریه اجرای روان به درک چرایی عمل حداکثری (عملکرد اوج) و انگیزه بیرونی کمک می کند. بدین منظور تعداد 105ورزشکار نخبه و غیر نخبه با میانگین سنی 23.5 از میان دانشجویان ورزشکار دانشگاههای شهر تهران انتخاب و به مقیاس اجرای روان حالتی-2، چن و هنگ (2003)، و پرسشنامه جمعیتشناسی پاسخ دادند. نتایج حاصل از آزمون آماری تی مستقل، نشان داد که بین دو گروه ورزشکاران، در ویژگی های؛ تعادل و چالش، اهداف مشخص، بازخورد غیرمبهم و واضح، احساس داشتن کنترل و اجرای روان کلی، تفاوت معنیدار است. بدین ترتیب بین 4بعد از ابعاد نهگانه و خصیصه کلی تفاوت قابلتوجه مشاهده شد. و در دیگر ویژگی ها، اینچنین نبود. بدین ترتیب در ابعاد اجرای روان حالتی برای دو گروه با برتری قابلقبول در میانگین نمرات نخبهها، تفاوت معنادار است. و در کل میانگین ورزشکاران نخبه و غیر نخبه با میانگین نمره دیگر افراد تفاوت وجود دارد.

در این پژوهش قدرت پیش بینی کنندگی ظواهر روانشناختی (هشیاری تمام و خودگفت) در موفقیت و شکست ورزشکاران ایرانی بررسی شد و در پی پاسخ به این سؤال که قدرت پیش بینی کنندگی موفقیت و شکست با کدام ظواهر روانشناختی است؟. ناظران، کارشناسان و تماشاچیان اغلب به ورزشکاران می گویند ورزش 95 درصد ذهنی است، و باخت را ناشی از علل روانشناختی و یا عدم هشیاری تمام می دانند اما به نظر نمی رسد بدانند که قدرت پیش بینی کنندگی ظواهر روانشناختی چگونه است (گاردنر و مور، 2013). هدف این مقاله بررسی و تبیین ارتباط میان هشیاری تمام و نوع خود گفت بر موفقیت و شکست ورزشکاران حرفه ای ایرانی است. از بین دانشجویان حاضر در دوازدهمین المپیک دانشجویی 112 نفر داوطلب شرکت در پژوهش با میانگین سنی 5/26 انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفتند. ورزشکاران به پرسشنامه های، اجرای روان، پنج بعدی هشیاری تمام- فرم کوتاه تمام (بائر و همکاران، 2006) و خودگفت خودکار ورزشی (2009) پاسخ دادند. از یافته ها همبستگی مثبت بین اجرای روان و هشیاری تمام (44/0 = r ) تأیید شد. تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که هشیاری تمام به طور قابل توجهی پیش بینی کننده اجرای روان است (50/395 = F [1، (1-111]، 0/001 p< ). خودگفت منفی و مثبت با هر دو اجرای روان (0/52- = r و0/59= r ) و هشیاری تمام (0/45- r= 0/23 r= ) همبستگی دارد. نوع خودگفت (مثبت، منفی و ترکیبی) بر اجرای روان و هشیاری تمام با برآورد 51% و 22% از واریانس کل پیش بینی کننده بود. بدین ترتیب نتایج بیانگراین است که خودگفت مثبت به افزایش و تسهیل اجرای روان، در مقابل خودگفت منفی، مانع یا کاهنده اجرای روان است. و افراد پیروز سطوح بالاتری از اجرای روان، هشیاری تمام، خودگفت مثبت و سطوح پایین تر از خودگفت منفی، در مقایسه با افراد ناموفق ازخود نشان دادند.