ابوالفضل ارجمند

پژوهش حاضر به بررسی اثر پیاده روی منظم بر اضطراب کلی، صفتی، و حالتی دوران بارداری می پردازد. جامعه آماری 155 خانم باردار مراجعه کننده به کلینیک مراقبتهای دوران بارداری شهرستان قم بودند که از بین آنها دو گروه 10 نفره در سه ماهه دوم و دو گروه 10 نفره در سه ماهه سوم بارداری به صورت در دسترس انتخاب شدند. در ابتدا و انتهای پژوهش سطح اضطراب با استفاده از پرسش نامه اضطراب کتل ارزیابی شد. به گروه های تجربی، برنامه ویژه 8 هفته ای پیاده روی با شدت50% تا 65% MHR داده شد. یافته ها نشان داد، بین پیش و پس آزمون اضطراب کلی، صفتی، و حالتی گروه تجربی در سه ماهه دوم و سوم بارداری کاهش معناداری وجود داشت (05/0>P). بین پیش و پس آزمون اضطراب کلی، صفتی، و حالتی گروه کنترل در سه ماهه دوم بارداری تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>). بین پیش و پس آزمون اضطراب کلی، صفتی، و حالتی گروه کنترل در سه ماهه سوم بارداری افزایش معناداری وجود داشت (05/0>P). نتیجه آنکه فعالیت بدنی هوازی با شدت متوسط و منظم درمان غیردارویی ای است که در کاهش اضطراب دوران بارداری مفید است.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثر پیاده روی بر کاهش میزان کمردرد زنان باردار در سه ماهه دوم و سوم بارداری به اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش را کلیه خانم های باردار مراجعه کننده به کلینیک مراقبت های دوران بارداری منطقه 4 شهرستان قم (155 نفر) تشکیل می دادند که از بین آنها 20 نفر سه ماهه دوم و 20 نفر سه ماهه سوم بارداری به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس به چهار گروه تجربی 1 (شروع فعالیت ورزشی از سه ماهه دوم بارداری )، تجربی 2 (شروع فعالیت ورزشی از سه ماهه سوم بارداری )، گواه 1 (برای گروه تجربی 1) و گواه 2 (برای گروه تجربی 2) تقسیم شدند. در ابتدا و انتهای پژوهش میزان کمردرد آزمودنی با استفاده از پرسشنامه سنجش کمردرد کبک ارزیابی شد. فعالیت ورزشی دو گروه تجربی ، برنامه ویژه ای شامل پیاده روی با شدت 50 تا 65 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 2 ماه و 3 جلسه در هفته بود. زمان هر جلسه تمرین در هفته اول 15 دقیقه بود که تا هفته هشتم به 30 دقیقه رسید.