محمدرضا صادقیان شاهی

چمن طبیعی بعنوان مطلوب ترین پوشش سطح در میادین ورزشی از دیرباز مورد استفاده بوده است ساختار گیاهی و طبیعی چمن موجب حساسیت آن به شرایط متفاوت آب و هوایی و ضربات و نیروهای مخرب اعمال شده در طول مسابقات ورزشی شده است تخریب پوشش زمین های چمن به دلایل متعدد که اغلب با کنده شدن ریشه گیاه از خاک یا فشردگی زیاد خاک اطراف آن همراه است روی داده و با افت تدریجی کیفیت زمین خصوصا در فصول فشرده مسابقات سبب بروز مشکلات بسیار می شود تقویت چمن طبیعی به منظور افزایش دوام آن می تواند بهترین راه برای پاسخگویی به نیاز میادین ورزشی در فصول پرتراکم باشد در تحیقق حاضر از توری پلاستیکی که در زمان کاشت چمن بر سطح موضوع کاشت قرار می گیرد به منظور کاهش میزان انتقال نیروهای مخرب به فضای حاوی ریشه ها استفاده شده است آزمون های انجام شده حکایت از عدم تاثیر منفی توری بر عملکرد چمن در طول دوره رشد داشته و وجود توری از انتقال حدود 30 در صد از ضربات و نیروهای مخرب که به صورت ضربه ای در زوایای مختلف به سطح چمن وارد می شوند کاسته است همچنین انجام آزمون قدم زدن که توسط دستگاه شبیه ساز به انجام رسیده حکایت از افزایش قابل توجه دوام چمن طبیعی در حالت تقویت با استفاده از توری داشته است

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش راهبردهای شناختی و فراشناختی در شرایط دشواری تصمیم بر دقت ضربه فورهند تاپ اسپین تنیس روی میز بود. شرکت کنندگان 29 بازیکن مرد ماهر با میانگین سنی 24/9±20/21 سال بودند که به صورت تصادفی به سه گروه راهبردهای فراشناختی، راهبردهای شناختی و کنترل تقسیم شدند. دشواری تصمیم با توجه به رنگ توپ و محل ضربه فورهند تاپ اسپین مشخص شد. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون و سپس در مرحله اکتساب 15 بلوک 20 کوششی را تمرین کردند، پس از 48 ساعت در آزمون های یادداری و انتقال شرکت کردند. داده ها در مرحله اکتساب با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه با اندازه های تکراری و برای آزمون های یادداری و انتقال از تحلیل واریانس یک راهه استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری را در گروه تمرینی که از راهبردهای فراشناختی بهره گرفتند نسبت به سایر گروه ها در مراحل یادداری و انتقال نشان داد. این یافته ها نشان می دهد استفاده از راهبردهای فراشناختی بر پیشرفت  اجرای مهارت هایی که از دشواری تصمیم برخوردارند، موثر است.

جهت بهبود عملکرد ورزشکاران است که یکی از راهکارهای شناختی که در ورزش کاربرد دارد خودگفتاری است. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر خودگفتاری آموزشی، بر یادگیری مهارت های پایه بسکتبال با درجاتی از پیچیدگی و دشواری در دانشجویان دختر بود. 57 دانشجوی دختر با میانگین سنی 82/0±19 سال، به طور تصادفی به 4 گروه تکالیف با پیچیدگی کم، پیچیدگی زیاد، دشواری کم و دشواری زیاد تقسیم شدند. تکلیف با پیچیدگی کم "دریبل سرعتی "، پیچیدگی زیاد " دریبل با مانع"، دشواری کم "پرتاب آزاد بسکتبال از فاصله 1.50متری "و دشواری زیاد" پرتاب آزاد از فاصله 3 متری" بود. قبل از شروع تمرینات پیش آزمون گرفته شد. آزمودنی ها در مرحله اکتساب 16 بلوک 5 کوششی را تمرین کردند، سپس آزمون اکتساب و یک هفته بعد آزمون یادداری را در 1 بلوک 5 کوششی، اجرا کردند. آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را در آزمون اکتساب و یادداری گروه های آزمایش با درجاتی از پیچیدگی و دشواری نشان دادبه عبارتی یافته ها نشان داد خودگفتاری آموزشی بر اجرا و یادگیری مهارت با درجاتی از پیچیدگی و دشواری تاثیر دارد و همچنین ، بر درجاتی از کم یا زیاد بودن پیچیدگی و دشواری نیز موثر است به طوری که این تاثیر بر درجات کم نسبت به زیاد مشاهده شد. خودگفتاری آموزشی بر اجرای و یادگیری مهارت های بسکتبال با درجاتی از پیچیدگی و دشواری تاثیر دارد . ضمن این که این تاثیر خود گفتاری آموزشی در درجات کم نسبت به درجات زیاد از پیچیدگی و دشواری مشاهده شد

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر شیوه های متفاوت تمرین ذهنی و بدنی بر عملکرد حرکتی دختران و پسران بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر به صورت نیمه تجربی است. نمونه آماری 80 نفر از دانش آموزان دختر و پسر شهرستان بشرویه با میانگین سنی 0/9±14 سال بودند که به تعداد برابر به صورت تصادفی به چهار گروه 20 نفری (تمرین بدنی، تصویرسازی سنتی، پتلپ و کنترل) تقسیم شدند. آزمودنی ها در پیش آزمون شرکت کرده و سپس به مدت شش هفته تمرین کردند. پس از تمرینات،  در آزمون اکتساب شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه، روش تحلیل واریانس دوراهه با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبیLSD  استفاده شد. سطح معنا داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دختران و پسران با توجه به شیوه های متفاوت تمرین، در عملکرد حرکتی تفاوت معنا داری وجود دارد. عملکرد هر دو جنس فقط در گروه های تمرین بدنی و پتلپ افزایش معنا داری پیدا کرد. همچنین میزان عملکرد در دختران و در پسران در گروه پتلپ نسبت به سایر گروه های تمرینی به طور معنا داری بهتر بود. علاوه بر این، پسران در گروه پتلپ نسبت به دختران عملکرد بهتری از خود نشان دادند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش اهمیت و ضرورت توجه به شیوه های تمرین بدنی و پتلپ در بهبود عملکرد حرکتی دانش آموزان با توجه به جنسیت آنها را مطرح می کند. همچنین با قرار دادن تصویرسازی ذهنی پتلپ در برنامه ریزی تمرینی به خصوص پسران می توان افزایش عملکرد آنها را انتظار داشت.

مقدمه و هدف: چاقی یک مشکل بهداشتی مهم در سبک زندگی مدرن است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات تعلیق و تحریک الکتریکی کل بدن بر عملکرد جسمانی و ترکیب بدن در زنان چاق بود.مواد و روش ها: در یک طرح نیمه تجربی، 36 نفر داوطلب زن چاق به طور تصادفی به سه گروه شامل تمرینات تعلیق (ST)، تحریک الکتریکی عضلانی کل بدن (WB-EMS) و تمرینات تعلیق با تحریک الکتریکی عضلانی کل بدن (ST-WBEMS) تقسیم شدند. آن ها هشت هفته تمرین مقاومتی تعلیق، تحریک الکتریکی کل بدن یا هر دو مداخله (3 جلسه در هفته) را اجرا کردند. WB-EMS با پوشیدن جلیقه مخصوص تحریک الکتریکی انجام می شد. ترکیب بدن، قدرت بالاتنه و پایین تنه، تعادل پوپا و چابکی قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t زوجی و ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سطح معنی داری آماری 0.05 تعیین شد.یافته ها: نتایج آزمون t زوجی نشانگر بهبودی در قدرت بالاتنه و پایین تنه، تعادل و چابکی پس از تمام مداخلات است  (0.05>P). همچنین برخلاف گروه های ST و ST+WB-EMS، توده عضلانی گروه WB-EMS پس از هشت هفته تغییر معنی داری نداشت. تحلیل کوواریانس نشان می دهد که تغییرات چابکی، قدرت و توده عضلانی در گروه های ST و ST+WB-EMS به طور معنی داری بیش از WB-EMS بود  (0.05>P). در نهایت بین سه گروه در تعادل پویا تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0.05<P).بحث و نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که در زنان چاق، اثر تمرینات تعلیق و WB-EMS مشابه است. این تمرینات در ترکیب باهم می تواند به عنوان یک مداخله مؤثر جهت بهبود عملکرد در زنان چاق مدنظر قرار گیرد.

مقدمه و هدف: یکی از عوارض اضافه وزن و چاقی التهاب و افزایش فشارخون است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل کوئرستین بر فشارخون، CRP < span lang="FA"> و IL-6 زنان غیرفعال دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: 40 زن سالم غیرفعال دارای اضافه وزن (سن 6.1 ± 33.25 سال، درصد چربی 2.78 ± 36.65 و شاخص توده بدن 2.31 ± 28 کیلوگرم بر مترمربع) به 4 گروه مساوی تمرین + مکمل، تمرین + دارونما، مکمل و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل هشت هفته تمرین به صورت سه جلسه در هفته دویدن روی نوارگردان با شدت 80-65 درصد ضربان قلب بیشینه بود. برنامه مصرف مکمل کوئرستین یا دارونما روزانه 500 میلی  گرم در روز بود. قبل و بعد از مداخله، شاخص های فشارخون سیستولیک (SBP < span lang="FA">)، دیاستولیک (DBP < span lang="FA">)، پروتئین واکنشگر-C و(CRP) و اینترلوکین-6 (IL-6) اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون کروسکال-والیس و ویلکاکسون در سطح معنی داری (0.05>P < span lang="FA">) تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد در مقایسه بین گروهی تفاوت معنی داری بین گروه ها وجود ندارد (0.05 ). اما در مقایسه درون  گروهی، مشخص شد شاخص های SBP < span lang="FA"> در تمامی گروه  ها به غیر از گروه کنترل، DBP < span lang="FA"> در گروه تمرین + مکمل و تمرین + دارونما، IL-6 در گروه مکمل، تمرین+ مکمل و تمرین + دارونما کاهش معنی داری داشتند (0.05>P < span lang="FA">). با وجود این، تفاوت معنی داری در مقادیر CRP گروه ها در مقایسه بین گروهی و درون گروهی مشاهده نشد (0.05).بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی با و بدون مصرف کوئرستین تا حدی می تواند برخی عوامل خطر بیماری های قلبی- عروقی زنان غیرفعال دارای اضافه وزن را کاهش دهد.