فاطمه فرخی

با فزونی یافتن رفتارهای انحرافی در سازمان باعث شده جهت گیری بخشی از پژوهش ها به سمت این مسئله سازمانی سوق داده شود. رفتارهای انحرافی هزینه های اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی زیادی در بردارد و سلامت سازمانی را تهدید خواهد کرد. یکی از عناصری که منجر به بروز رفتار انحرافی می شود نفوذ بدبینی سازمانی است. این امر ضرورت برنامه ریزی، سازماندهی، رهبری و پایش مفاهیم و علل بدبینی سازمانی و همچنین جلوگیری از نفوذ بدبینی در سازمان به گونه ای که کارایی و اثربخشی سازمان افزایش یابد را نشان می دهد. مقاله حاضر به شیوه توصیفی-مروری با استناد بر مطالعات کتابخانه ای نگاشته شده است و درصدد بررسی مفاهیم، مزایا، ضرورت ها و تفاوت های بدبینی سازمانی و اعتماد سازمانی است. در این مقاله پس از بیان مقدمه، به بررسی مفهوم بدبینی سازمانی، تئوری های مرتبط، ابعاد و عوامل موثر بر آن پرداخته شده و در ادامه با بیان مفاهیم مربوط به اعتماد سازمانی (تعریف، ابعاد، فرآیندها و عوامل موثر)، رابطه میان بدبینی سازمانی و اعتماد سازمانی مطرح شده است.

رویکردهای سنتی برنامه­ریزی استراتژیک در مواجهه با آشفتگی و عدم قطعیت در محیط، منعطف نبوده و از قابلیت پاسخگویی مناسبی برخوردار نیستند. در شرایط عدم قطعیت کنونی بسیاری از افراد و سازمان ها بر این باورند که استراتژی معنا و مفهوم و جایگاه خود را از دست داده است، چرا که زمانی که آینده کاملاً قابل پیش­بینی است، برای طراحی استراتژی می­توان از رویکردهای متعارف استراتژی استفاده کرد. اما زمانی که آینده غیرقابل پیش­بینی و با عدم قطعیت مواجه باشد دیگر این قبیل رویکردها، غیرکاربردی بوده و بی معنی می­باشند و می­بایست از رویکردهایی که مناسب با شرایط ناپایدار است سود جست. این مقاله با هدف معرفی رویکردهای برنامه­ریزی استراتژیک در شرایط عدم قطعیت، با رویکردی تحلیلی-تطبیقی به بررسی این رویکردها می­پردازد و برای همه موارد یک نمونه عملی ذکر می­کند و همچنین پیام کلیدی آن رویکرد را برای مدیران برمی­شمرد.