فیض الله نوروزی

یکی از عوامل مهم در رشد و توسعه جامعه، عامل کار و نیروی انسانی است، توجه به این منبع مهم، سازمان و جامعه را به اهداف خود نزدیک تر می سازد. بنابراین یکی از وظایف مدیران، مسئولان و متخصصان این است که عوامل تأثیرگذار بر کیفیت نیروی انسانی را دریابند و در حفظ و رشد آن تلاش نموده و کارکنان را به سازمان متعهد نمایند. این مقاله تحقیقی در پی بررسی عوامل مؤثر بر میزان تعهدکار کارکنان است. مدل در نظر گرفته شده در این پژوهش شامل متغیرهای هویت کار، رضایت کار، عدالت کار و متغیرهای زمینه ای است که به عنوان متغیرهای تأثیرگذار بر تعهدکار کارکنان دخالت داده شده اند. 296 نفر از کارکنان استانداری تهران و فرمانداری های تابعه که با نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شده اند، جمعیت نمونه این مطالعه را تشکیل می دهند. نتایج نشان می دهد که مهمترین متغیر در بین متغیرهای در نظر گرفته شده در رابطه با میزان تعهدکار کارکنان، رضایت کار است، متغیرهای هویت کار و عدالت کار و دو متغیر زمینه ای«جنسیت و مدرک تحصیلی» به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم از طریق رضایت کار، بر تعهدکار تأثیر معنادار دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد که رضایت کار با ضریب استاندارد 46/0 بیشترین تأثیر را بر تعهدکار دارد و پس از آن هویت کار با ضریب 33/0 قرار دارد. R2 برابر با 45/0 نیز بیان می کند که متغیرهای در نظر گرفته شده در این پژوهش، در کل قادر به تبیین 45 درصد از تغییرات متغیر وابسته(تعهدکار) می باشند.

این تحقیق با هدف سنجش میزان فردگرایی خودخواهانه و عوامل مؤثّر بر آن در بین 300 نفر از دانشجویان و دانش آموزان شهر تهران انجام شده است.  فردگرایی خودخواهانه، عبارتست از حالتی که، افراد در قیود ناشی از نظم اجتماعی و اخلاقی تردید کننده و هیچ چیز دیگری   را جز منافع خودشان به حساب نیاورند. به عبارت دیگر تعقیب خودخواهانه منافع فردی و ترجیح آن بر منافع جمعی. از بین پاسخگویان، 48درصد مرد و 52 درصد زن هستند به علاوه 50درصد آن ها دانش آموز و 50 درصد دیگر دانشجو بوده و میانگین سن آن ها حدود 20 سال است. میانگین فردگرایی خودخواهانه (بر رو ی یک طیف پنج قسمتی که در آن عدد صفر بیانگر جمع گرایی و عدد چهار به معنی فردگرایی است) معادل 7/2 است که بین متوسط تا کمی فردگرا قرار دارد. حدود 55/0 از واریانس فردگرایی خودخواهانه توسط متغیرهای میزان رضایت ، تجمل گرایی ، احساس بی عدالتی نسبی ، سن و نحوه ی جامعه پذیری در خانواده تبین شده است.