الگوی تاب آوری کسب وکارهای مبتنی بر کارآفرینی اجتماعی: یک پژوهش آمیخته (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدلی برای تاب آوری کسب وکارهای مبتنی بر کارآفرینی اجتماعی انجام شده است تا بتواند چارچوبی کاربردی برای تقویت ظرفیت های این شرکت ها در مواجهه با چالش ها و بهره برداری از فرصت ها ارائه دهد. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر رویکرد آمیخته (کیفی و کمی) است. در مرحله کیفی پژوهش، ابتدا با مطالعه عمیق و نظام مند متون و اسناد علمی و تحلیل آن ها به روش تحلیل مضمون، عوامل اولیه مؤثر بر تاب آوری کسب وکارهای کارآفرینی اجتماعی شناسایی شدند. سپس، این عوامل با استفاده از روش دلفی و مشارکت 11 نفر از خبرگان که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند، پالایش و نهایی گردیدند. درمرحله کمی، به منظور اعتبارسنجی مدل کیفی، داده ها از طریق پرسش نامه و از نمونه ای متشکل از 210 نفر از مدیران و کارشناسان فعال درحوزه کارآفرینی اجتماعی که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند، جمع آوری گردید. تحلیل داده های کمی با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی و به کمک نرم افزار Amos نسخه 24 انجام شد تا ساختار عاملی مدل و روابط بین متغیرها مورد آزمون و تأیید قرار گیرد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها منجر به شناسایی 65 شاخص در قالب هشت بعد اصلی تاب آوری برای کسب وکارهای مبتنی بر کارآفرینی اجتماعی شد. این ابعاد عبارت از: سرمایه انسانی و توانمندسازی سازمانی، چابکی و سازگاری استراتژیک، تاب آوری جامعه و مسئولیت اجتماعی، رقابت در بازار و تعامل با مشتری، پایداری و سازگاری محیطی، مشارکت و تعامل با ساختارهای سیاسی و حاکمیتی، نوآوری برای تأثیر اجتماعی و پیشرفت فناوری، توسعه کارآفرینی و سرمایه گذاری های اجتماعی هستند. نتیجه گیری/ دستاوردها: یافته های این پژوهش بر اهمیت ایجاد ساختارهای سازمانی منعطف و چارچوب های مدیریت استراتژیک برای تقویت تاب آوری در کسب وکارهای کارآفرینی اجتماعی تأکید می کند. نتایج نشان می دهد که تاب آوری این شرکت ها مستلزم رویکردی چندبعدی است که در آن، عوامل درون سازمانی همچون توانمندسازی نیروی انسانی و چابکی استراتژیک، با عوامل برون سازمانی مانند تعامل با ذی نفعان، مسئولیت پذیری اجتماعی و پایداری زیست محیطی درهم تنیده می شوند. همچنین، این پژوهش بر نقش کلیدی نوآوری و فناوری در ایجاد راه حل های پایدار برای چالش های اجتماعی و زیست محیطی تأکید می ورزد. دستاوردهای این مطالعه می تواند به عنوان راهنمایی برای مدیران و سیاست گذاران در جهت طراحی و اجرای برنامه های تقویت تاب آوری کسب وکارهای کارآفرینی اجتماعی مورداستفاده قرار گیرد. علاوه براین، مدل ارائه شده، چارچوبی نظری برای پژوهش های آتی درزمینه تاب آوری سازمانی و کارآفرینی اجتماعی فراهم می آورد. درنهایت، این پژوهش بر ضرورت همکاری و هم افزایی میان بخش های مختلف جامعه، از جمله کسب وکارها، دولت، سازمان های مردم نهاد و دانشگاه ها، برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار و ایجاد اکوسیستمی حمایتگر برای کارآفرینی اجتماعی تأکید می کند.A Resilience Model for Social Entrepreneurship-Based Businesses: A Mixed-Methods Research
Introduction : The present study aimed to provide a model for the resilience of social entrepreneurship-based businesses to offer a practical framework for enhancing the capacities of these companies in facing challenges and leveraging opportunities.
Methodology : This research was an applied study in terms of purpose, adopting a mixed-methods (qualitative and quantitative) approach. In the qualitative phase, first, scientific literature and documents were systematically analyzed using thematic content analysis to identify the initial factors affecting the resilience of social entrepreneurship-based businesses. Then, they were refined and finalized using the Delphi method with the participation of 11 experts selected through purposive sampling. In the quantitative phase, to validate the qualitative model, data were collected through questionnaires from a sample of 210 managers and experts active in social entrepreneurship, selected by convenience sampling. Quantitative data analysis was performed using confirmatory factor analysis and Amos version 24 software to test and confirm the model's factor structure and relationships between variables.
Findings : The results of data analysis led to the identification of 65 indicators within 8 main dimensions of resilience for social entrepreneurship-based businesses. These dimensions included human capital and organizational empowerment, strategic agility and adaptability, community resilience and social responsibility, market competition and customer interaction, environmental sustainability and adaptability, engagement with political and governance structures, innovation for social impact and technological advancement, entrepreneurship development, and social investments.
Conclusion/ Implications : The results emphasize the importance of creating flexible organizational structures and strategic management frameworks to enhance resilience in social entrepreneurship businesses. They show that the resilience of these companies requires a multidimensional approach in which internal factors such as human resource empowerment and strategic agility are interwoven with external factors such as stakeholder engagement, social responsibility, and environmental sustainability. Furthermore, this research underscores the key role of innovation and technology in creating sustainable solutions for social and environmental challenges. The achievements of this study can serve as a guide for managers and policymakers in designing and implementing programs to strengthen the resilience of social entrepreneurship businesses. Additionally, the presented model provides a theoretical framework for future research in organizational resilience and social entrepreneurship. Finally, this research emphasizes the necessity of collaboration and synergy among various sectors of society including businesses, government, NGOs, and universities to achieve sustainable development goals and create a supportive ecosystem for social entrepreneurship.
تبلیغات
