بررسی تأثیر کیفیت مؤلفه های مدل مکان پایدار در میزان حس تعلق ساکنین خانه های روستایی نواحی جلگه ای (محدوده مورد مطالعه: ناحیه جلگه ای شهرستان تالش) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در سال های اخیرخانه های روستایی نیز مانند هرپدیده ای تحت تأثیر عوامل درونی و بیرونی، از تغییرات و دگرگونی های وسیعی برخوردار بوده و پیامدهایی نظیر بیگانگی انسان با مکان و کاهش حس مکان را در پی داشته است. حس تعلق به مکان یکی از عوامل مهم در شکل گیری ارتباط استفاده کنندگان با مکان و ایجاد محیط با کیفیت می باشد. لذا تأمین مسکن روستایی مناسب، بازسازی و نوسازی آن که قاعدتاً با هدف نیل به کیفیت فضایی مطلوب تر دنبال می شود، نیازمند اطلاع از عوامل مؤثر بر حس مکان در عناصر تشکیل دهنده آن است. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال بررسی میزان تأثیرگذاری کیفیت مؤلفه های مکان پایدار در ایجاد حس تعلق به خانه های روستایی تالش می باشد تا با دستیا بی به دانش ساختاری آن در الگوی معماری بومی که می تواند همانند دیگر مقوله ها به نسل های آینده انتقال یابد، تأثیر بسزایی در طراحی بناهای روستای امروزی به وجود آورد. بدین منظور اطلاعات پژوهش حاضر براساس مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات میدانی گردآوری شده است. روش این تحقیق توصیفی-تحلیلی است و داده های آن از طریق روش پیمایشی مبتنی بر استفاده از پرسشنامه افتراق معنایی جمع آوری شده است. حجم نمونه در این پژوهش670 نفر بود که از میان افراد بالای 18سال در روستاهای جلگه ای تالش به روش توزیع سهمیه ای انتخاب شدند. پس از توزیع وتکمیل پرسشنامه ها، برای بررسی داده های پژوهش از آزمون tتک نمونه ای، همبستگی و رگرسیون در نرم افزارSpss استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که از میان مؤلفه های مدل مکان پایدار،کیفیت متغیر بوم-سرزمینی و تجلّی آن در محیط کالبدی خانه های روستایی جلگه ای تالش با ضریب تأثیر0/834درصد بیشترین تأثیر و کیفیت متغیر فضایی با ضریب تأثیر0/108 درصد کمترین تأثیر را بر میزان حس تعلق افراد استفاده کننده از فضا داشته است. همچنین در متغیر بوم- سرزمینی، مصالح سازگار با بوم و محل نیز با ضریب تأثیر0/936 درصد بیشترین تأثیر را در ایجاد حس تعلق مکانی دارند. بنابراین در خانه های روستایی تالش، علاوه بر در نظرگرفتن ویژگی هایی همچون آسایش اقلیمی که در کیفیت فعالیتی بیشترین میزان تأثیر را دارند، عناصر تشکیل دهنده آن باید با شکل و مصالح سازگار با بوم و محل بازآفرینی شوند تا از لحاظ معنایی نیز حس تعلق خاطر بیشتری را ایجاد نمایند.Examining the Impact of the Quality of Sustainable Spatial Model Components on the Sense of Belonging among Residents of Rural Houses in the Plain Areas of Guilan Province (Case study: Plain Area of Tālesh City)
In recent years, rural houses, like any other phenomenon, have been influenced by internal and external factors, undergoing significant changes and transformations, and have had consequences such as human alienation from the place and a decrease in the sense of place. The sense of belonging to the place is an important factor in forming users' connection with the place and creating a high-quality environment. Therefore, providing suitable rural housing, reconstruction, and renovation, usually followed to achieve a more favorable spatial quality, requires knowledge of the factors affecting the sense of place in its constituent elements. Therefore, the current research aimed to investigate the extent of the impact of the quality of sustainable spatial components in fostering a sense of belonging to rural houses in Tālesh. By obtaining its structural knowledge of these components within the framework of indigenous architecture, which can be transmitted to future generations like other principles, the research aimed to significantly influence the design of contemporary rural structures. For this purpose, the information of this research has been collected based on library studies and field observations. It was descriptive-analytical research, and its data was collected through a survey method using a semantic difference questionnaire. The research sample included 670 residents of rural houses in the Tālesh region, the were selected by quota distribution. After distributing and completing the questionnaires, correlation and regression tests were used in Spss software to check the research data. The findings of this research showed that among the components of the sustainable spatial model, the quality of the eco-territorial variable and its manifestation in the physical environment of Tālesh rural houses had the greatest effect on the sense of belonging of the people using the space with an influence coefficient of 0.834%. Therefore, to increase the sense of place in Tālesh rural houses, its constituent elements should be recreated with shapes and materials compatible with the environment and the place.
تبلیغات
